Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Als je iets krijgt met een schoolpleinvader, geniet iedereen mee. De juf, de kinderen, alle andere ouders. “Er is nog nooit zoveel geroddeld.”
SUZAN (39): “Als ik eerlijk ben, vond ik hem al leuk sinds de eerste ouderavond van groep 1, nu vier jaar geleden. Zijn dochter Amélie en mijn oudste zoon waren klasgenootjes, hij was de warme, betrokken vader. Gescheiden en charismatisch, een tikkeltje patserig misschien.
Ik viel als een blok voor zijn charme. Mijn huwelijk liep voor geen meter en bestond voornamelijk uit heftige ruzies. Dat ontging ook die buren niet – in onze Vinex-wijk werd er stevig over mijn man en mij geroddeld. De klassenvader, niet betrokken bij de verhalen van de roddelmoeders, had geen idee van mijn situatie.
Drie jaar lang wachtten we onze kinderen na schooltijd samen op, kletsend over van alles en nog wat. In de weken dat hij voor zijn kinderen zorgde, keek ik steeds vaker uit naar drie uur ’s middags. Sprong ik een kwartier voor de schoolbel nog snel in een leuk jurkje, of stiftte mijn lippen een keertje extra. Ik liet hem ook niet koud; dat bleek uit alles. Zijn ogen straalden als we praatten, ’s ochtends in de klas zag ik hem speuren of ik misschien al binnen was.
Toen mijn huwelijk strandde – onze kinderen zaten inmiddels in groep 5 – was er niets meer wat ons tegenhield. Hij stond te popelen iets met me te beginnen, ik was vooral op mijn hoede. Een vader van school: hoe moest ik dat in vredesnaam uitleggen aan de kinderen, de juf, de buren? Ik had geen zin in nieuw geroddel en bovendien had ik tijd nodig om alles op een rijtje te zetten. Maar ja, hoe gaan die dingen.
De incidentele kop thee die ik met hem dronk terwijl de kinderen samen speelden, werd een glas wijn. Later kwamen de etentjes met onze vier kinderen. We gingen in de herfst samen op vakantie en brachten alle weekends samen door. Tegen de kinderen vertelden we dat we beste vrienden waren. “Natuurlijk kan dat, jongens, beste vrienden delen alles.” Ze slikten het, en daar was ik blij mee.
Lees ook
Verliefd op een schoolpleinvader: ‘We kregen steeds meer contact’ >
Híj liep te stralen en deed geen moeite zijn affectie voor mij onder stoelen of banken te steken. Hij had eindelijk zijn gelijke gevonden, dacht hij, en hij ging vol voor onze liefde. Bij mij sloeg langzaam de twijfel toe. Nu ik hem eindelijk had, vond ik hem steeds minder leuk. Hij werd bezitterig en eiste dat ik iedereen over ons zou vertellen, ik hunkerde naar vrijheid.
Tot overmaat van ramp ging zijn ex op oorlogspad toen ze lucht kreeg van onze relatie en verspreidde het heuglijke nieuws op het schoolplein – inclusief onze kinderen. Die geloofden het nog steeds niet, maar toen de juf op een ochtend aan me vroeg of de vader van Amélie zelf het groen regelde voor de kerststukjes of dat ik dat de volgende dag zou meenemen, waarop een moeder in de klas het op een gieren zette, was ik er klaar mee. Ik verplaatste mijn kinderen naar een school in een wijk verderop en verhuisde er even later achteraan. Weg uit de verstikking, weg van de roddels, weg van de schoolpleinvader op wie ik zo gek was geweest.”
Dit artikel staat in Kek Mama magazine en is al een keer eerder gepubliceerd.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >