Beeld: Shutterstock
Toen Job, de man van Annieck (36) een chopper kocht, verheugde ze zich op hele weekends op de motor. Helaas hebben ze nog niet één keer gereden.
“Het was een droom van ons beiden, een motor. Maar toen ik zeven jaar geleden zwanger raakte, kon ik mijn motorles wel opdoeken. Job reed af. Zodra de baby oud genoeg was om een nachtje te logeren, konden we hele weekends toeren met mij achterop, fantaseerden we.
Maar met zijn rijbewijs op zak en een kersverse baby rijker, vond Job het rijden toch een beetje tricky. Je bent kwetsbaar, met zoveel PK’s tussen je benen en alleen een laagje leer tussen jou en het asfalt.
Onze tweede zoon werd geboren. En toen die vorig jaar naar de basisschool ging, zag Job zijn kans schoon. Met de kinderen van half negen tot drie onder de pannen, ontvouwde zich voor ons een wereld vol vrijheden. Mogelijkheden tot uitjes. En dus: motorrijden.
In het plaatselijke suffertje stond een aanbieding voor een chopper. ‘Een Harley-Davidson, cool!´, riep ik. Dat bleek niet helemaal het geval, maar het betrof wel een look-a-like: zwart met veel chroom, een hoog stuur en een zadel dat met gemak ruimte bood aan zelfs uitgedijde versies van ons twee.
Jobs bod werd zonder schroom geaccepteerd, en voordat onze kinderen ‘stoer’ konden zeggen, was onze garage omgebouwd tot Hermans Huis. Geen grap, zo noemt mijn man zijn motor: Herman. Zijn nieuwste vriend door dik en dun, en die sinds de aanschaf op de eerste plek komt – ver voor mij en de kinderen.
In Job is iets wakker geworden wat ik nog niet eerder had gezien, sinds Herman bij ons woont. Was ik degene die in de afgelopen zeven jaar de complete zorg voor het gezin voor mijn rekening nam, als het om de motor gaat geeft Job bijna zijn leven. Hij sleutelt en poetst en geeft gas en poetst nog een keer: in zo’n apparaat gaat heel wat tijd zitten. Meer dan in een gezin met twee enthousiaste testosteronballen, weet ik nu.
Lees ook:
‘Mijn man geeft de helft van ons boodschappenbudget uit aan zijn aquarium’ >
Het is nu een jaar geleden dat de chopper onderdeel van ons leven werd, en ik ben een grote illusie armer. Het woord ‘chopper’ is niet afgeleid van het sexy chop-chop-chop-geluid wanneer je de motor start, maar van het Engelse woord voor ‘hakken’. Je koopt zo’n ding blijkbaar niet primair om erop te toeren, maar om hem letterlijk uit elkaar te hakken. Wist ik veel.
Dus sta ik alleen langs de lijn bij voetbal. En lees in mijn eentje verhaaltjes voor tijdens kinderbedtijd in de weekends. Zijn moeder heeft Job al maanden niet gezien, en niet bij elk etentje is hij standaard aanwezig. Job chopt. Dag en nacht. Oude rockmuziek uit de speakers in de garage, potje bier – of twee, of drie – ernaast.
We hebben nog niet één keer gereden. Ik vraag me af of het ooit zijn bedoeling is. Dus spaar ik hard voor mijn eigen street fighter, en ben ondertussen halverwege mijn rijlessen. Kan Job over een paar maanden mooi bij de kinderen blijven als ‘ie toch aan het poetsen is; maak ik ondertussen met een vriendin de mooiste dijkroutes van Nederland onveilig.”
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.