Van uitgebreid tongen met de buurman tot liegen over je spray tan: tuurlijk willen we allemaal zo eerlijk mogelijk door het leven gaan. Maar de zomer brengt soms minder brave kanten in ons naar boven.
Tamara (41), moeder van Seppe (10) en Saar (7):
“Vorige zomer stonden we op de camping op Terschelling tegenover een leuk gezin, vooral met vader Jens had ik direct een klik. Na een paar dagen van stiekem kijken, belandde ik in een situatie waarin ik mezelf nooit had verwacht: na een gezellige barbecue stond ik achter het wc-huisje op de camping uitgebreid te tongen met de ‘buurman’. Nota bene terwijl mijn man, zijn vrouw en al onze kinderen tien meter verderop samen stonden te jeu-de-boulen!
Ergens voel ik me hier heel slecht over, maar aan de andere kant: de tinteling die ik door mijn hele lichaam voel als ik eraan denk maakt een hoop goed. Het is mijn zomergeheim.”
Lees ook – Charlotte was getrouwd, maar kwam op vakantie haar grote liefde tegen: ‘In zee zoende hij me’ >
Rianne (47), moeder van Maurice (12) en Shannon (9):
“Zodra de eerste aaneengesloten reeks zonnige dagen verwacht wordt, maak ik een afspraak bij mijn vaste spray tan-bar. Daar laat ik me, zonder dat iemand het weet, van top tot teen insprayen. Ook al is het niet per se iets om me voor te schamen, toch is het mijn geheim.
“Sindsdien heb ik de leugen maar in stand gehouden”
Ik heb ooit, toen iemand me vroeg of ik echt zo lekker bruin was van de zon, gelogen dat het inderdaad zo was. Ik weet niet waarom, maar het floepte eruit. Dat is jaren geleden en sindsdien heb ik die leugen maar in stand gehouden. Als ik een compliment krijg over mijn gezonde zomerse look, dan hoor ik mezelf verkondigen dat het van een namiddagje strand komt. Ik begin er zelf bijna in te geloven.”
Tanja (38), moeder van Lauren (4) en Cas (1):
“Elke zomer vragen onze buren of ik hun planten water wil geven tijdens hun vakantie. In het kader van ‘beter een goede buur dan een verre vriend’ stem ik elke zomer braaf en hartelijk toe, om vervolgens een halfuur tekst en uitleg te krijgen over welke plant hoeveel water en liefde nodig heeft.
Vooropgesteld: ik heb geen groene vingers. Ik heb ooit een cactus laten sterven, daarmee is alles wel gezegd. Maar ook aan mijn geheugen en verantwoordelijkheidsgevoel schort wat, want elk jaar schrik ik me een ongeluk als ik op de kalender kijk: ‘Oh nee, de buren komen morgen alweer terug?!’
“Elk jaar schrik ik me een ongeluk als ik op de kalender kijk”
Vaak realiseer ik me dan pas dat hun planten al ruim veertien dagen geen druppel water hebben gezien. Dan red ik wat er te redden valt en hoor ik mezelf een dag later liegen: ‘Nee, ik snap ook niet waarom die Japanse esdoorn er zo triest bijhangt, ik heb me precies aan jullie aantekeningen gehouden.’ Ik heb nog nooit de schuld gekregen. Best jammer, want zo ontslaan ze me natuurlijk nooit van deze taak.”
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]