Een bevalling is een rollercoaster van emoties. Niet alleen voor moeders. Ook vaders staan vaak met klamme handjes in de verloskamer. Wij vroegen tien mannen naar hun meest eerlijke – en soms hilarische – gedachten tijdens de bevalling.
Voor moeders én vaders is een bevalling een unieke ervaring. Waar moeders in volle focus de klus klaren, staan vaders ernaast: aanmoedigend, maar stiekem ook met klotsende oksels en trillende handen. Maar wat spookt er nou écht door het hoofd van een aanstaande vader op het moment suprême? Deze tien vaders geven eerlijk antwoord.
Jeroen (34): “Je kent die filmscènes waarin de vader heel kalm zegt: ‘Je doet het geweldig, schat.’ Dat was ik dus níet. Ik zei wel steeds dat ze het goed deed, maar mijn stem sloeg elke keer over. Toen ze naar me keek en zei dat ik witter was dan een laken, wist ik dat mijn pokerface was mislukt.”
Kevin (33): “Ik had me voorgenomen om tijdens de bevalling alleen haar hand vast te houden en niet te kijken naar wat er zich daaronder afspeelde. Maar toen zei de verloskundige: ‘Het hoofdje is zichtbaar!’ en ik kon het niet laten. Wat ik zag, was magisch… en een beetje eng. Maar zodra ons kindje er helemaal uit was, dacht ik: ‘Wow, dit is het mooiste wat ik ooit heb gezien.’ Achteraf ben ik blij dat ik gekeken heb.”
Raoul (33): “Om vijf uur ‘s ochtends dacht ik: ‘Koffie helpt me scherp te blijven.’ Domste beslissing ooit. Ik stond daar uren met een blaas die op knappen stond, maar durfde het niet te zeggen. Toen ik uiteindelijk vroeg of ik even mocht plassen, kreeg ik een dodelijke blik van m’n vrouw.”
Harald (47): “Het moment dat ik onze zoon zag, wist ik door de spanning niet of ik moest lachen of huilen. Het leek alsof hij net uit een potje gelatine kwam. Ik dacht: ‘Daar is mijn mannetje, maar hoe ga ik dit bijzondere moment ooit aan mijn vrienden uitleggen?’ Nu ik vader ben weet ik dat je dit gevoel niet kunt uitleggen.”
Pepijn (36): “Mijn vrouw kermde van de pijn en ik dacht: ‘Ik moet helpen, maar hoe?!’ De verloskundige vroeg of ik haar rug wilde masseren, maar toen ik dat deed, beet ze bijna mijn hand eraf. Ik dacht: ‘Oké, blijf gewoon staan en hou je mond.’ Dat was mijn strategie voor de rest van de bevalling.”
Alec (29): “Halverwege de bevalling begon ik enorm te zweten. Mijn T-shirt plakte aan mijn rug en ik voelde me vies. Ik dacht: ‘Had ik niet even een extra shirt in de vluchttas kunnen stoppen?’ Maar ja, wie denkt daar nou aan op zo’n moment? Mijn vrouw heeft er niks van gemerkt, dus missie geslaagd.”
Toon (44): “Op het moment dat mijn vrouw keihard aan het persen was, dacht ik: ‘Waarom doen we alsof dit normaal is? Dit is superheldenkracht!’ Ik zag haar pijn en dacht alleen maar: ‘Ik ben trots, maar ik voel me ook schuldig dat alleen zij dit moet doorstaan en niet ik.’ Respect voor alle moeders!”
Bardo (37): “Het moment dat ze begon te persen, veranderde ze. Ze was ineens zó krachtig! Ik kon alleen maar denken: ‘Dit is de vrouw met wie ik mijn leven wil delen’. Niet dat ik dat niet al wist, maar tijdens die bevalling werd het gewoon nog duidelijker.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
