Beeld: Getty Images
Als je het thuis wat anders aanpakt dan de doorsnee moeder, kun je er donder op zeggen dat je daar commentaar op krijgt. Dus legt Amanda maar weer eens uit waarom haar kinderen geld verdienen als kidfluencers.
Amanda:
“Waarom ik mijn verhaal alleen anoniem wil vertellen? Omdat er nog een beetje een taboe rust op kidfluencing. Mijn kinderen Sem (5), Max (4) en Puck (2) doen het leuk op foto’s. En ik word door verschillende kledingmerken betaald om content te maken, om zo hun nieuwe collecties te promoten. We zijn daar echt in gegroeid.
Voor Sem kreeg ik schattige sneakers als kraamcadeautje; volwassen schoenen in de allerkleinste maat. In die tijd hadden we niet zoveel geld voor newborn fotoshoots, dus ik ging zelf met mijn mobieltje aan de slag. Ik denk dat ik wel honderd foto’s had genomen, maar eentje sprong er echt uit: hij greep zijn voeten met een brutale glimlach. Ik postte de foto, tagde het merk en kreeg al snel een berichtje met de vraag of ze de foto mochten delen. Als trotse moeder vond ik dat enig en ik maakte een account aan, speciaal voor Sem. Aan inkomsten dacht ik niet: ik was allang blij wanneer we gratis spulletjes kregen om te posten. Hij was bijna een halfjaar toen zijn account de tienduizend volgers aantikte: een magisch nummer blijkbaar, want ineens kreeg ik verschillende berichtjes van merken waarbij er werd gevraagd naar mijn tarieven. Ze wilden me betalen voor babyfoto’s! Mijn vriend en ik hebben er goed over gepraat: gaan we dit doen? En hoe ver willen we erin gaan? We dachten aanvankelijk aan een extra zakcentje, voor vakanties. Daarvoor zou ik dan een of twee gesponsorde posts per maand uploaden, zonder enige druk voor Sem. Maar het is natuurlijk heel verleidelijk als iemand je 1500 euro biedt voor een foto op de feed en twee korte video’s op Instagram Stories. Nu doe ik wekelijks een gesponsorde post.
Mijn vriend vond het in het begin wel lastig: ‘Die kleine heeft een beter salaris dan ik’, zei hij. Hij snapte echt niet waarom één post meer oplevert dan veertig uur buffelen. Gelukkig is hij er het voordeel van gaan inzien. Hoewel het zou kunnen, wil hij zijn baan niet opgeven.
“Kleding hoef ik niet voor ze te kopen, ze krijgen zoveel gratis. Net als speelgoed en zelfs fietsen”
We hebben een account voor de jongens en eentje voor Puck, beide met meer dan honderdduizend volgers, al doen meisjes het veel beter op Instagram. Wat de likes betreft, maar ook qua sponsordeals. We zetten de helft van hun inkomsten apart, voor hun studie of aanbetaling van een eigen huisje later. Van de rest maken we ons gezinsleven comfortabeler; een grotere gezinsauto voor mij, een nieuwe badkamer en fijne vakanties. Kleding hoef ik niet voor ze te kopen, ze krijgen zoveel gratis. Net als speelgoed en zelfs fietsen.
Lees ook – Momshaming: ‘Waar komt toch die behoefte vandaan om lekker negatief te zijn over een ander?’ >
Ik ben er als manager voltijds mee bezig, en de kinderen op woensdagmiddag en zaterdag. Ja, dat geeft soms een bepaalde druk: ze moeten er dan wel staan, ook als ze er geen zin hebben in ‘die stomme foto’s’ en liever bij een vriendje spelen. Soms koop ik ze om, met snoep of schermtijd, zodat ze toch met een brede glimlach poseren. Ik weet dat andere moeders daar een mening over hebben.
‘Pas maar op dat je niet vies wordt, anders kan je niet op de foto’, sneerde een moeder laatst tegen Max. Dat vond ik vervelend, maar vooral omdat er andere moeders bij waren. Ik schaamde me: gaat een foto boven hun plezier? Helaas wel. Dankzij Instagram hoef ik immers niet buiten de deur te werken. We hebben geen idee hoelang de kinderen nog fotogeniek blijven, echt gaan protesteren of Instagram zijn populariteit behoudt. Daarom probeer ik er nu het maximale uit te halen.”
87% van de moeders in Nederland heeft te maken met momshaming, blijkt uit onderzoek van Kek Mama. Dat vond de redactie zó schokkend, dat ze een campagne is gestart: Kek Mama lanceert mombracing, de tegenhanger van momshaming, en roept alle moeders op om elkaar voortaan te steunen in plaats van te bekritiseren.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
