Beeld: Getty Images
Of het nu leidt tot een flink conflict met hun moeder of de harige viervoeters verhuizen naar een nieuw stekje. Deze moeders volgen hun intuïtie op de voet als het om hun kinderen gaat.
Mary-Lou (32) heeft een lat-huwelijk met Bob (44) en is moeder van Mick (4) en Sally (2).
“Mijn twee katten waren als mijn kinderen, zo verknocht was ik aan die beesten. Ik had ze al sinds ik op mezelf ging wonen: tien jaar. Tot ik in verwachting raakte van Mick en ik ze van de ene op de andere dag niet meer kon verdragen. ‘Ze moeten naar jouw huis,’ meldde ik aan Bob, ‘ze kunnen hier niet blijven.’ Hij weet mijn plotselinge aversie aan zwangerschapshormonen en nam mijn katten klakkeloos over. Zou wel overwaaien. Maar niets bleek minder waar.
Mick was vanaf de eerste dag snipverkouden. De eerste ernstige astma-aanval kwam toen hij drie jaar was. De kinderarts was verbaasd dat we ons met een kind met deze vorm van astma nu pas in het ziekenhuis meldden. Dat kwam ongetwijfeld doordat we geen katten in huis hadden waardoor ernstige aanvallen als deze niet getriggerd werden. Na een paar onderzoeken bleek Mick knetterallergisch voor katten te zijn.”
Lees ook – Onderzoek: ‘Kinderen met voedselallergie kunnen genezen door orale immunotherapie’ >
“Als moeder weet je het als er iets aan de hand is met je kind. Anne was als klein meisje altijd ziek. Buikpijn, spugen. ‘Jij geeft dat kind stress met je overbezorgdheid’, zei mijn moeder. Een conflict dat nogal hoog opliep, waardoor ik mijn ouders een tijdlang niet zag. Na jaren dokteren bleek dat Anne allergisch was voor koemelk en kippeneiwit.
“‘Jij geeft dat kind stress met je overbezorgdheid’, zei mijn moeder”
Zie je wel, dacht ik, ik wíst dat het iets medisch was. Uit voorzorg gaf ik Luc na de borstvoeding ook geen koemelk. Onzin, vond het consultatiebureau, geheel in lijn met mijn moeder. Hij had toch geen klachten?
Maar die had hij wel: toen ik tijdens de borstvoeding zelf melk dronk, was Luc ontroostbaar. Dus schrapte ik de koemelk uit mijn eigen dieet en daarna hoorde ik hem nooit meer. Ik vóélde dat bij Luc hetzelfde aan de hand was als bij zijn zus.
Het consultatiebureau weigerde een recept uit te schrijven voor koemelkvrije babyvoeding. Prima, dan regelde ik het zelf wel. Via de homeopaat werd Luc uiteindelijk getest op allergieën. Wat denk je: allergisch voor koemelk. De band met mijn moeder is min of meer hersteld. Wist zij veel, weet ik nu – het heet niet voor niets moederintuïtie.”
77% van de moeders in Nederland heeft te maken met momshaming, blijkt uit onderzoek van Kek Mama. Dat vond de redactie zó schokkend, dat ze een campagne is gestart: Kek Mama lanceert mombracing, de tegenhanger van momshaming, en roept alle moeders op om elkaar voortaan te steunen in plaats van te bekritiseren.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
