Beeld: Getty Images
In het midden van de nacht wakker schrikken met idee dat je nú naar je kind moet gaan kijken. Het is de nachtmerrie van iedere ouder.
Bonne (32) woont samen met Ewout (32) en is moeder van Toon (1).
“Wat stond het schattig, zo’n knalgele klamboe boven het babybed. Met het nodige gevloek bond mijn vriend het peperdure apparaat aan ons drieënhalve meter hoge plafond. Het bungelde aan een waslijntje, maar dat zag toch niemand.
“Ik had al eens gedacht: zou hij die klamboe niet tussen zijn vuistjes klemmen?”
Zes maanden lang ging het goed. Toon greep inmiddels alles wat los en vast zat en ik had al eens gedacht: zou hij die klamboe niet tussen zijn vuistjes klemmen?
Lees ook – Veiligheid voorop: zó maak je een babybedje op >
Op een vrijdagnacht werd ik met een schok wakker. Zomaar, uit het niets. Die klamboe, het zou toch niet…? Met mijn bril half op mijn neus en bungelend aan één oor, snelde ik naar zijn kamer.
En ja hoor, daar lag hij, zes maanden oud en ingepakt als een mummie, het gele net strak om zijn polsjes en nek gebonden. Hij keek wat beduusd. In pure paniek rolde ik hem uit het gedoemde ding. Na afloop waren er tranen, en niet alleen bij mijn zoon.”
77% van de moeders in Nederland heeft te maken met momshaming, blijkt uit onderzoek van Kek Mama. Dat vond de redactie zó schokkend, dat ze een campagne is gestart: Kek Mama lanceert mombracing, de tegenhanger van momshaming, en roept alle moeders op om elkaar voortaan te steunen in plaats van te bekritiseren.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
