Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Nina Pierson (37) is ondernemer, auteur, podcastmaker en eigenaar van SLA, Massagehuys, Mama’en en platform mamaen.nl Haar steunpilaar Marijn Wigman (34) is eigenaar van filmproductiebedrijf Nuts & Bolts Film Company.
Nina Pierson (37) is moeder van Ella (6), Bodi (4) en Jake (2). Haar steunpilaar Marijn Wigman (34) is moeder van Emilia (6) en zoon Cedric (4).
Nina: “We waren tegelijk voor het eerst zwanger en ontmoetten elkaar bij de zwangerschapsyoga van mijn moeder. We hadden meteen een klik. Bij onze tweede zwangerschappen zat er maar twee weken verschil in onze uitgerekende datum. We hebben ook de derde besproken, maar Marijn haakte af. Onze levens lopen verder synchroon. Het afgelopen jaar zitten we allebei in een proces van persoonlijke ontwikkeling; Marijn is niet meer samen met de vader van haar kinderen en ik probeer meer in contact te komen met mezelf. We zijn echt soulmates geworden. Marijn inspireert me op het gebied van mezelf leren kennen en hoe ze ruimte maakt voor moeilijke dingen en verdriet.” Marijn: “In zo’n periode staan er maar een paar vriendinnen echt voor je klaar. Nina heeft me geleerd dat het ook mooi is dat mijn kinderen iets meemaken wat verdrietig is, maar dat ze zien dat je er met liefde en vertrouwen samen doorheen kunt komen. Het is fijn dat onze kinderen dezelfde leeftijd hebben. Vaak spreken we bij de speeltuin af, drinken een koffie, de kinderen kunnen dan spelen en wij kletsen over alles waar we tegen aanlopen.”
Nina: “Als je alleen met je kinderen bent draag je veel verantwoordelijkheid. Alleen al door samen te komen verlicht je dat. Kinderen ontspannen in een grote groep.”
Marijn: “Hoe druk ze het ook heeft, ze is heel geduldig met haar kinderen”
Marijn: “Ze vermaken zichzelf vaak beter, je hoeft ze niet de hele tijd te entertainen. Laatst was Nina alleen thuis en ben ik met mijn kinderen blijven logeren. Ik kan alles vragen aan Nina, het is haar nooit te veel. Hoe druk ze het ook heeft, ze is heel geduldig met haar kinderen. Maakt altijd ruimte voor een momentje aandacht; samen koken of een spelletje spelen. Dat inspireert me.”
Lees ook – Van momretreats to mama-wellness: waar laad je écht van op? >
Nina: “Van Marijn vind ik het knap hoe ze ruimte maakt voor het verdriet van haar kinderen. Als ze zeggen: ‘Ik mis papa als ik bij jou ben’, dan mag dat er zijn. Je kunt je kinderen niet voor alle pijn behoeden, het gaat erom hoe je daarmee omgaat. Tegen anderen zeg ik vaak: ‘Goed genoeg is ook helemaal prima.’ Maar zelf ben ik perfectionistisch. Tegelijk ben ik meegaand met opvoedregels. Tot ik over mijn eigen grens ga en ineens boos uitval. Laatst hadden de kinderen ruzie in de bakfiets. ‘En nu is het klaar!’ snauwde ik. Daarna bied ik wel mijn excuus aan.”
Nina: “Van Marijn vind ik het knap hoe ze ruimte maakt voor het verdriet van haar kinderen”
Marijn: “Het is ook prima dat kinderen zien dat moeders weleens boos en verdrietig zijn. We zijn geen machines. Laatst werd ik zo boos dat ik eerst een paar minuten in de slaapkamer mezelf tot rust moest brengen. Toen ik daarna sorry zei, vroeg mijn dochter of ik met mijn verkeerde been uit bed was gestapt, haha.” Nina: “Op zulke moment bellen we elkaar en stellen we elkaar gerust. ‘Joh, kan gebeuren, het is ook goed dat ze je boosheid zien.’ Maar mombracing hoeft niet de andere kant op te slaan, het is niet zo dat je niet meer kritisch op elkaar mag zijn.” Marijn: “We zijn heel eerlijk naar elkaar en zeggen het ook als we het niet eens zijn. Of we geven een seintje: doe jij het eens wat rustiger aan.”
Nina: “Het begint allemaal met een band opbouwen met jezelf. Dat adviseer ik andere moeders ook. Ik was altijd alleen maar gericht op mijn kinderen en wilde alles voor ze doen. Daardoor ben ik een stukje van mezelf kwijtgeraakt. Nu investeer ik in mezelf, door te praten met een psycholoog, homeopathie en veel te schrijven. Zo kom ik dichter bij mijn verlangens en wensen. Of zoals ze in het vliegtuig zeggen: zet eerst het zuurstofmasker zelf op en pas daarna bij je kinderen. Zo werkt het met opvoeden ook. En je geeft meteen het goede voorbeeld, want ik wil dat mijn kinderen later ook volwassenen worden die goed voor zichzelf kunnen zorgen.”