Beeld: Getty Images
Of het nu is om ervoor te zorgen dat je kind ineens begint op te letten in de klas of om ervoor te zorgen dat ze überhaupt op tijd komen. Het is soms best handig, zo’n omkopertje met extra schermtijd.
Manon (39) is moeder van Kris (11) en Rosa (8):
“Toen Kris in de vijfde van de basisschool zat, barste covid los. Voordat ik het wist gaf ik les aan de keukentafel. Beregezellig natuurlijk. Al viel het me al gauw op dat ze de vraagstukken van bepaalde vakken afraffelde. Kris las dan maar de helft van een opdracht, waardoor haar antwoorden op zich wel juist begonnen, maar nooit volledig waren. Zonde, vond ik, en ik probeerde Kris er steeds op te wijzen: lees de héle vraag. Maar ze vertikte het gewoon.
Het eerstvolgende rapport was niet best. Er stonden twee dikke vette onvoldoendes op: een 4,5 voor begrijpend lezen en een 5 voor spelling. Precies die vakken waarbij ze de opdrachten nooit las. Ik vermoedde pure luiheid of onverschilligheid. En eh ja, het zou zomaar kunnen dat mijn man en ik haar vervolgens een tv op haar kamer hebben beloofd, mits die onvoldoendes bij het volgende rapport waren weggewerkt… Ineens begon mevrouw te lezen. Met een duidelijk doel voor ogen werden die onvoldoendes binnen no-time opgekrikt naar een 6,5 en 7. Pedagogisch onjuist? Ongetwijfeld. Maar effectief? Dat zeker.”
Lees ook – ‘Ik koop mijn kinderen om met toetjes en schermtijd en het kan me niets schelen’ >
“Jayden krijgt elke dag pas een uur schermtijd als hij al zijn taken heeft gedaan. Wij hebben hier thuis een lijst hangen met taakjes als ‘tafel afruimen’ en ‘een boekje lezen voor het slapengaan’. Per dag moet hij er drie of vier uitvoeren. Elk werkje dat hij niet heeft gedaan, kost hem vijf minuten.
“We houden zijn verdiende schermtijd bij met een kookwekker”
We hebben dat een jaar geleden ingevoerd, toen schermtijd hier echt de spuitgaten uit liep. Hij wilde eigenlijk niks anders meer. Dit werkt geweldig. We houden zijn verdiende tijd bij met een kookwekker. Al raakt hij regelmatig wat minuten kwijt. Meestal met een grote mond of zijn zusje pesten.”
“’s Morgens geef ik de kinderen twintig minuten de tijd om zich aan te kleden, hun boterham op te eten, tanden te poetsen en schoenen aan te trekken. Alles wat overblijft mag gebruikt worden om tv te kijken. Deze constructie is begonnen toen Emile naar groep 1 ging en steevast te laat klaar was. Ik ben verpleegkundige, dus ik heb weinig tijd in de ochtend. Maar dit werkt prima. Zo heeft Emile deze morgen wel twee hele minuten kunnen kijken van een aflevering van Nachtwacht.”
77% van de moeders in Nederland heeft te maken met momshaming, blijkt uit onderzoek van Kek Mama. Dat vond de redactie zó schokkend, dat ze een campagne is gestart: Kek Mama lanceert mombracing, de tegenhanger van momshaming, en roept alle moeders op om elkaar voortaan te steunen in plaats van te bekritiseren.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
