Beeld: Getty Images
Moeder van het jaar word je er niet van, maar kan jou het schelen: de snelste weg naar het gewenste resultaat is bij kinderen nu eenmaal omkoperij.
Danielle (34), moeder van Daan (10) en Max (4):
“Onze jongste is ’s avonds een slechte eter. Dus als we met het gezin uit eten gaan bij een all-you-can-eat-restaurant, waar het tot drie jaar gratis is, prent ik Max altijd in dat hij moet zeggen dat hij een jaar jonger is. Dan beloof ik hem: als jij zegt dat je drie bent, mag je straks twéé ijsjes pakken. Scheelt mij vijftien euro. Laatst waren we weer in zo’n tent. Vraagt hij weer terug op de parkeerplaats: ‘Zo, ben ik nu weer vier?’”
Lees ook – ‘Voor het fenomeen beloningen is mijn kind totaal ongevoelig geworden’ >
“Eigenlijk sloop het ‘voor wat hoort wat’-principe er via een beloningssysteem bij ons in: ‘Als je op de wc plast of poept, krijg je een sticker. Bij een vol vel mag je een cadeautje uitkiezen’. Dat werkte voor meer dingen. Als er iets lastigs moest gebeuren, zette ik het ook in. Maar de kleine slimmerd had al snel in de gaten hoe dat werkte.
Dus wanneer ik Jesse een keer vroeg om mee te gaan de hond uitlaten, naar de winkel te gaan of om gewoon aan tafel te komen, hoorde ik dat kinderstemmetje: ‘Ja, dat is goed mama, als jij dan wel daarna met mij…’ En dan volgde er iets wat hij graag wilde: een rondje fietsen, samen spelen, langer opblijven… Ik heb er vooral heel hard om gelachen, want zelf veroorzaakt, en daarna besloten om dit principe niet meer in te zetten. Hij past het overigens nog steeds graag toe, maar we trappen er niet meer in.”
77% van de moeders in Nederland heeft te maken met momshaming, blijkt uit onderzoek van Kek Mama. Dat vond de redactie zó schokkend, dat ze een campagne is gestart: Kek Mama lanceert mombracing, de tegenhanger van momshaming, en roept alle moeders op om elkaar voortaan te steunen in plaats van te bekritiseren.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
