André Hazes wil rolmodel zijn voor zoon: ‘Ik had een vader, maar hij was geen vader’

Illustratie bij: André Hazes wil rolmodel zijn voor zoon: ‘Ik had een vader, maar hij was geen vader’ Foto: Instagram
Redactie Kek Mama
Redactie Kek Mama
Leestijd: 3 minuten

André Hazes vertelt bijzonder openhartig in de podcast Real Talk over hoe het was om op te groeien zonder vaderfiguur en hoe hij dit wel probeert te zijn voor zijn eigen zoon.

Lees verder onder de advertentie

André vertelt: “De eerste tien jaar van mijn leven had ik een vader, maar hij was geen vader. Wij hadden thuis een artiest en wij leefden zoals hij dat wilde. Het belangrijkste bij ons thuis was dat we hem gewoon niet voor zijn voeten liepen. Ik ben niet boos op hem, ik kan hem vergeven omdat ik hetzelfde schuitje heb gezeten en ik weet waar hij vandaan komt.” Al is André meer fan van de volkszanger, dan dat hij André Hazes als zijn vader ziet.

Lees verder onder de advertentie

Op zijn tenen

Als hij terugdenkt aan vroeger, denkt hij aan ‘altijd op zijn tenen lopen’. “Hij ging om zes uur ’s ochtends naar bed, net als wij opstonden om naar school te gaan. En hij kwam pas uit bed als we weer thuiskwamen. We moesten altijd stil zijn, omdat hij moest opstarten of net in bed lag. Zodra hij anderhalf uur later naar de kroeg vertrok, hadden we even onze handen vrij. Maar dan bleef de vraag: in wat voor bui zou hij thuiskomen? Want uiteindelijk kwam hij altijd weer thuis.” De katers van het vele drinken en gillende kinderen gingen niet samen.

Lees verder onder de advertentie

Voor zijn eigen zoon probeert hij wel een goed vaderfiguur te zijn, juist omdat hij dit zelf zo heeft gemist. Als gezin hebben ze een modus gevonden die voor hen werkt. “Ik zie Dré en Monique drie dagen per week, en de rest van de week woon ik op mezelf. Dat werkt voor ons heel goed. Op de dagen dat ik bij hen ben, zet ik mijn telefoon uit. Dan ben ik er volledig voor hen.”

Hart gebroken

Hij vervolgt: “Soms ben ik er een van die dagen niet, en dan voelt het alsof mijn hart de hele dag gebroken is. Stel dat ik hem vijf dagen niet zie, dan bel ik hem op de vierde dag. Dan zeg ik: ‘Ik voel me zo schuldig.’ Hij vraagt dan: ‘Hoezo?’ En ik leg uit dat ik hem al vier dagen niet heb gezien. Dan zegt hij: ‘Maar mama is er toch?’ Mijn hart breekt op zo’n moment, maar voor hem lijkt het niets uit te maken. Tegelijkertijd, als zijn moeder twee dagen naar het buitenland gaat, wil hij zes keer per dag bellen.” De band tussen moeder en zoon is sterker dan wat dan ook.

Lees verder onder de advertentie

Soms ben ik er een van die dagen niet, en dan voelt het alsof mijn hart de hele dag gebroken is

Tweede kindje

Soms denkt André nog wel eens aan een tweede kindje. “Maar Monique is 47, en bij ons gaat het niet vanzelf. Dat zou een heel traject worden, met IVF. Mannen hebben geen idee hoe zwaar dat is voor vrouwen – die hormonen, die spuiten. We hebben dat nu voorlopig geparkeerd.” Eerder vertelde Monique al dat ze er vrede mee heeft dat het bij één zoon blijft, lees dat hier.

Lees verder onder de advertentie

In het gesprek noemt hij Monique ‘zijn grote liefde’, met wie hij zeker weten honderd wordt. Awh!

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken