Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Na de scheiding kwam Bo Vermeesch (27) op straat te staan. Ze is economisch dakloos en leeft al tijden uit haar koffer. Geen instantie kan haar helpen, maar ondertussen kan ze haar zoon geen stabiele basis bieden.
Bo had alles op orde: een fijne relatie, een mooi huis. Maar toen de relatie klapte, moest ze het huis verkopen. Een nieuwe plek heeft ze niet: een koophuis is te duur, ze krijgt geen urgentie bij de woningbouw en zelfs het daklozencentrum kan haar niet helpen. Daarom hopt ze nu van vriendin, naar hotel, naar vakantiepark en weer terug. Zolang ze nog een kleine buffer heeft en geen schulden, komt ze niet in aanmerking voor hulp.
Aan VROUW vertelt ze: “Dat mijn zoon geen thuis meer heeft is niet belangrijk genoeg om voorrang te krijgen bij de woningbouw. De gemeente vindt scheiden geen goede reden voor dakloos-zijn, omdat het volgens hen je eigen keuze is om uit elkaar te gaan.” Het is volgens Bo haast onmogelijk een huis te vinden, omdat er zoveel mensen meedoen met de loting (vaak meer dan 200!) en verhuurders liever een koppel met twee inkomens in hun huis hebben. “Ik besloot om in loondienst te gaan werken als verpleegkundige om zo de kans op een woning te vergroten, maar ook dit hielp niets.”
Ze klopt bij het daklozencentrum aan, maar die helpt alleen mensen zonder baan en geld. “Volgens hen zijn mijn problemen niet groot genoeg. Ik kan terugkomen als ik al mijn geld heb opgemaakt aan tijdelijke verblijfsplekken. Ik heb met mensen gesproken die in het zelfde schuitje zitten, maar geen geld hebben. Zij krijgen ook geen woonurgentie. Ik ben daarom ook voorzichtig met het roekeloos uitgeven van al mijn geld, want anders heb ik misschien straks geen huis én geen bezittingen.”
Haar ex woont weer bij zijn ouders, die wonen in de buurt. Bo vertelt: “Voor mij was dat geen optie, omdat mijn ouders tweehonderd kilometer van Leiden vandaan wonen. Er is een regel dat je niet ver uit de buurt mag wonen van de vader van je kind. Het daklozencentrum raadde aan om hier naar te kijken en ervoor te zorgen dat het toch mag, zodat ik bij mijn ouders kan intrekken. Maar ik wil mijn kindje niet zijn vader ontnemen en mijn ex niet zijn zoontje. Hij zorgt ook voor hem.”
“Ik kan pas terugkomen bij het daklozencentrum als ik al mijn geld heb opgemaakt aan tijdelijke verblijfsplekken”
“Ik probeer vertrouwen te houden, maar de situatie geeft me veel stress. Ik kan mijn kindje niet de stabiliteit en thuis geven die hij nodig heeft. Hij mist ook zijn eigen bedje en zijn eigen spulletjes. Dat vind ik het ergst.”
Het aantal economische daklozen is in Nederland gestegen. Door het grote woningtekort kunnen veel mensen geen passende woning vinden.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.