Beeld: Kee en Kee
Joshua Nolet en zijn Caroline zijn onlangs trotse ouders geworden van dochter Jones. Caroline deelt op haar socials het eerste deel van haar bevallingsverhaal.
Caroline schrijft: “Toen ik 35 weken zwanger was, hadden mijn lief en ik een romantisch weekendje Antwerpen gepland – zonder kinderen. Maar kleine Jones had andere plannen. Na een ochtend op het voetbalveld sloegen de voorweeën in. Voor ik het wist lag ik met 4 cm ontsluiting in het ziekenhuis. Daar ging ons weekendje! Gelukkig zette de bevalling niet door, en na een koninklijk ontbijt van boterhammen met pindakaas mochten we naar huis. De boodschap: het zou niet lang meer duren…”
De dagen en weken kruipen daarna voorbij. “Waar ik eerst dacht dat elke beweging het begin was, leerde ik deze onverwachte tijd te koesteren. Een extra cadeautje: tijd om bij onze twee andere kinderen stil te staan en bewust te genieten van het wonder dat we nog een kindje mochten krijgen. Dit zou immers onze laatste baby zijn. Ik genoot van mijn buik, de schopjes, de kleine hikjes en lange nachten.”
Caroline vervolgt: “Mijn wens om thuis te bevallen had ik losgelaten na ons ziekenhuisbezoek. Als we de 37 weken maar haalden, dacht ik. Maar de tijd verstreek: 37, 38 weken… en mijn wens begon terug te komen. Na twee medische bevallingen voelde dat als een droom: thuis, intiem, samen in alle rust…”
Mijn wens om thuis te bevallen had ik losgelaten na ons ziekenhuisbezoek. Als we de 37 weken maar halen, dacht ik
Caroline
Met bijna 39 weken is Caroline bij haar ouders met de kinderen. Joshua lag thuis op bed met hoge koorts. “Om 18:00 liep ik de trap af bij mijn ouders en voelde het druppelen. Zou dit het zijn? Gebroken water? En mijn buik die regelmatig samentrok. Ik keek mijn moeder aan, die geruststellend terugkeek. We hadden dit bijna acht jaar geleden ook samen meegemaakt, in dit huis, in andere omstandigheden, toen Sam plots geboren zou worden. Nu liepen mijn kinderen om ons heen, en voelde ik hoe de liefde voor dit kindje ons verbond.”
Het is op dat moment spannend. Caroline belt Joshua, maar hij neemt niet op. “Paniek! Na drie keer bellen hoorde ik zijn slaperige stem aan de andere kant opnemen. ‘It’s game time, baby.’ Ik instrueerde hem snel: ‘Neem paracetamol, spring onder de douche, en kom hierheen. Dan maken we samen een plan.’ We got this. Ondertussen speelde mijn vader op de vleugel, danste ik met de kinderen door de kamer en ademde de eerste weeën weg. Een mooier begin had ik me niet kunnen wensen…” schrijft de kersverse moeder bij een liefdevolle video van kinderen die door de kamer dansen, terwijl opa speelt.
Zie hier de mooie beelden:
Exclusief: abonnement Kek Mama met 50% korting
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (14) en Phaedra (11). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
De waarheid over Sinterklaas: hij komt bij ieder kind anders binnen. De een vogelt het zelf uit, de ander blijft zelfs na de onthulling stug geloven. En valt het kwartje niet vanzelf, dan helpt oma wel een handje.
