Jennifer Hoffman en haar gezin zijn ‘eigentijdse nomaden’, zo vertelt ze in de nieuwste Ouders van Nu. De actrice en haar Amerikaanse vriend Dorian reizen veel met hun zoontje Cooper (2,5). Jennifer verwondert zich regelmatig over hoe goed dat gaat.
Jennifers overleden schoonvader kocht ooit een woning in de Pyreneeën voor zijn kinderen. Inmiddels is deze woning een tweede thuis geworden voor de actrice en haar gezin. Ze waren er afgelopen jaar maanden achterelkaar en gaan er binnenkort weer heen. ‘Anders dan in Nederland maak ik in Frankrijk lange wandelingen door de natuur, zonder telefoon, volledig in het moment. We proberen er nu dan ook zo veel mogelijk te zijn. Zolang ons leven het toelaat en Cooper nog niet leerplichtig is, hebben we die luxe. We laten ons leiden door mijn werk; komt er een dikke serie of toffe klus op mijn pad, dan gooien we het direct weer om.’
Het stel heeft geluk met zoon Cooper, want volgens Jennifer schakelt hij moeiteloos mee. ‘Ook in Amerika, waar we afgelopen zomer Dorians moeder bezochten, aardde hij fantastisch; het helpt natuurlijk dat hij de taal al spreekt met zijn vader.’ Jennifer verbaast zich regelmatig over wat Cooper allemaal al kan op 2-jarige leeftijd: ‘Hij spreekt twee talen, vliegt op zijn step over straat en is zo goed als zindelijk.’
Die reis naar Amerika kwam overigens wel met wat kopzorgen: ‘Dorians moeder woont in een huis met een enorme tuin en een groot zwembad. Al weken had ik nachtmerries: hoe zorg ik ervoor dat Cooper niet in het zwembad valt? Moet ik er een hek omheen bouwen, een zwemband aan hem vast tapen?’, aldus Jennifer. ‘Ik wilde hem natuurlijk ook niet báng maken voor het water.’ Papa Dorian stond er wat minder angstig in en nam zijn kind gewoon mee het water in: ‘Cooper reageerde huiverig, voor mij een signaal om het nog even uit te stellen, maar Dorian hield vol. Ik hield me bewust koest, want ook al ‘vind’ ik er wat van: dit was iets tussen Cooper en Dorian, ik wilde daar niet tussenkomen. Lang verhaal kort: de rest van de week was Cooper met geen stok uit het zwembad te slaan, zó leuk vond hij het. Met mij alleen was dat nooit gebeurd.’
Jennifer vindt het belangrijk om haar zoon niet teveel te verwennen en daarin speelt duurzaamheid ook mee. Zo krijgt Cooper nooit zomaar cadeautjes. ‘En wát ik koop, is tweedehands’, vertelt Jennifer. ‘Ik zie het als een uitdaging om alles rondom Cooper zo duurzaam mogelijk te doen. Met wasbare luiers bijvoorbeeld. Ik moest in het begin ook een drempel over, omdat wegwerpluiers zo in ons systeem zitten. Maar het werkte geweldig; het is beter voor babybillen, het milieu, en Cooper was al snel zindelijk.’ Ook verveling vindt ze belangrijk: ‘Sommige ouders raken gestrest als ze met hun kind bijvoorbeeld in een lange rij belanden: o nee, nu moet mijn kind wachten, wat nu? Ik denk dat dat juist heel goed is. Kinderen hebben iets magisch, zij kúnnen lummelen.’ Of Jennifer in de toekomst nog meer kinderen wil? ‘Ik moet wel realistisch blijven, ik ben nu 42. Maar als iemand het aandurft om zich bij ons te voegen, dan sta ik daar absoluut voor open.’
Lieve kiekjes van Jennifer en haar gezin op een rij:
Nog meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Bron: Ouders van Nu
Wie jarig is, trakteert! Als moeder wil je natuurlijk iets leuks bedenken zonder dat je urenlang in de keuken hoeft te staan. Dat dacht ook Bibi Breijman, die voor de verjaardag van dochter Teddy een lekkere en supersnelle traktatie in elkaar flanste.
Nicole Huisman is al met 25 weken bevallen van dochter Ola, zo laat de styliste en podcastmaker weten op Instagram. ‘Sinds het moment dat ze er is draag ik mijn hart buiten mijn lijf.’
Ruzie met je partner, het overkomt de beste. Of het nu gaat om een niet-opgeruimde sok, een ruzie om een vuilniszak of de thermostaat die op de verkeerde stand staat, kleine irritaties kunnen zomaar escaleren. Dat weet Valerie (26) als geen ander.
Sanne is bekend van haar sketchvideo’s op haar Instagramkanaal @laviesanne. Ze is moeder van James (9), Isé (6) en Amélie (2).
Monique Westenberg komt na vijf jaar met haar tweede kinderboek. Deze keer over Frenkie, haar adoptiehond. Wat ons betreft: dé tip voor onder de kerstboom.
Gender disappointment: het is een taboe, maar het komt wel regelmatig voor. Soms heb je al van jongs af aan een bepaald beeld van je gezin in je hoofd, soms heb je gewoon voorkeur voor een geslacht. Het overkwam Cynthia, die gewoon eigenlijk haar gezin altijd voor zich zag met een zoon en een dochter.
