‘De verpleegkundige vroeg of ik wel zeker wist of ik mijn dochter zo wilde noemen’
Je hebt urenlang getwijfeld, lijstjes gemaakt en de perfecte babynaam gekozen—en dan komt er ongevraagd kritiek van vreemden.
Ondanks dat Jessie de miskraam als ‘heftig en verdrietig’ ervaart, heeft het haar ook bijzondere inzichten gegeven. ‘Dit is geen mislukking. Dit is een onderdeel van het hele proces. Ik voel het zieltje nog steeds dichtbij. Alsof dit moest gebeuren om alvast ruimte te maken. En ik kan niet anders zeggen, het heeft veel in beweging gezet.’
Ze is door deze emotionele gebeurtenis nog dankbaarder voor de mensen om haar heen; haar collega’s en haar partner, Kaj Gorgels. ‘Mijn team was erbij toen alles gebeurde en ik heb mij nog nooit zo gedragen en verbonden gevoeld. Ik weet nu zeker dat ik met deze vrouwen mijn visies en dromen in de wereld kan zetten’, ze vervolgt: ‘Mijn lieve Kaj, er is geen man op aarde man wie ik dit liever aan ga. Geen man die ik liever als de vader van mijn kind zie. Ik ben nog verliefder op je geworden dan dat ik al was. Ons kindje komt er, dat weet ik 100% zeker.’
Jessie voelt dat de zwangerschap haar nu al heeft veranderd. ‘Met tranen in mijn ogen en een hart vol liefde en vertrouwen, voel ik je dichtbij. Jij kiest het perfecte moment om in te dalen en tot die tijd genieten we al van je. Want stiekem was je er al die tijd al.’