Cocomelon, Baby Shark, Paw Patrol – allemaal razend populaire kinderprogramma’s, maar volgens experts niet zo onschuldig als ze lijken. Het zorgt voor stress en overprikkeling. Welke programma’s zijn dan wél geschikt voor peuters?
Lees verder onder de advertentie
Onlangs maakte presentator Arjan Lubach in zijn programma De Avondshow gehakt van bekende peuterseries. Met zijn vlijmscherpe humor legt Lubach uit dat het snelle tempo en de felle kleuren van bijvoorbeeld Cocomelon – een favoriet onder peuters – kan zorgen voor rusteloosheid en zelfs een soort verslavingsreactie. Het resultaat? Kinderen die na een paar afleveringen moeilijker kalm te krijgen zijn en slechter kunnen omgaan met rustiger momenten.
Lees verder onder de advertentie
Slecht voor het peuterbrein
Ook de Amerikaanse kinderontwikkelingsdeskundige Jerrica Sannes deelt deze mening over de peuterserie. Volgens haar zijn de filmpjes hartstikke verslavend en slecht voor het peuterbrein. Op haar Instagram beoordeelt ze regelmatig kinderprogramma’s, waaronder de Netflix-hit Cocomelon. Mediaspecialist Denise Bontje van Mediasmarties voegt daaraan toe: ”Het is ook een filmpje dat niet uit zichzelf stopt. Je blijft doorkijken. En dat is überhaupt een gevaar van kijken naar filmpjes.”
Is je kindje jonger dan twee jaar, dan vinden zowel Sannes als Bontje dat kinderen helemaal geen filmpjes moeten kijken. Natuurlijk zijn er dagen dat je dreumes of peuter vraagt om wat schermtijd. Volgens de experts is het dan ook verstandiger om naar andere series te kijken. Zij stellen voor om bewust voor kalmere en rustgevende kinderprogramma’s te kiezen, denk aan Nijntje, Kikkeren zijn vriendjes of Het Zandkasteel. “Vaak de filmpjes van Zappelin en Schooltv”, aldus Bontje tegen LINDA. Deze series hebben namelijk een langzamer tempo, eenvoudige verhaallijnen en zachte kleuren. Ideaal om je peuter geboeid te houden, zonder die eindeloze stroom aan snelle bewegingen en geluiden.
Lees verder onder de advertentie
Hoeveel schermtijd per leeftijd?
Worstel jij met de schermtijd van je kind? Vaste tijdstippen zijn lastig te reguleren, maar met deze richtlijnen per leeftijd kun je rekening houden:
Lees verder onder de advertentie
2-4 jaar: maximaal 30 minuten schermtijd per dag.
4-6 jaar: maximaal 4 momenten, maximaal 1 uur per dag. Ongeveer 15 minuten per keer.
6-8 jaar: maximaal 1 uur per dag. Verdeeld over twee keer van ongeveer 30 minuten per keer.
8-10 jaar: maximaal 1 à 1,5 uur per dag.
10-12 jaar: maximaal 2 uur per dag.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.