Bron: BNNVARA/ TVBV
In het NPO-programma Leven naast de dood zien we ouders die rouwen om het overlijden van hun kind. Voor sommige ouders is het jaren geleden dat hun kind overleed, voor andere ouders is het nog vers. De gezinnen rouwen allemaal op een andere manier en geven ons een kijkje in dat loodzware proces.
“Stel je voor dat je kind overlijdt”, vertelt een van de moeders in het programma. “Dat gevoel is al zo groot en bij ons is het echt.” Andere ouders vinden het daarom lastig om te praten over een kind dat dood is, gaat ze verder. En dat terwijl het al zo’n eenzame strijd met jezelf is.
Moeder Anne Floor verloor twee jaar geleden haar negenjarige dochter Julie Emma. Ze overleed aan een ongeneeslijke hersentumor. “Julie Emma keek me met tranen in de ogen aan en vroeg, ik word niet beter? Toen moest ik haar vertellen dat ze inderdaad niet meer beter ging worden.”
“We hebben haar uiteindelijk gezegd dat ze mocht gaan.” Anne Floor vertelt dat haar dochter dit nodig leek te hebben, die bevestiging. Omdat kinderen willen blijven voor de ouders, laat ze weten. Haar afwezigheid verdient de aandacht, daarom komen de ouders en hun vrienden en familie elk jaar bij elkaar om Julie Emma te herdenken.
Ook vriendinnen van Julie Emma komen aan het woord. De meisjes noemen zich de best friends forever van Julie Emma. “Ik mis haar stem”, vertelt een van de meiden. Hoe jong ze ook is, het meisje lijkt al een leven achter zich te hebben als ze praat. Getekend voor het leven door de dood van haar vriendin.
Pia en Woes zijn de ouders van Boet, Bos en de overleden Pup. Pup is het tweelingzusje van Boet, ze kwamen veel te vroeg ter wereld en Pup werd slechts een half jaar oud. Het gezin benadert haar overlijden op een positieve manier. Zo geven ze hun bootje de naam Pupster.
De verjaardag van Boet is een lastige dag, maar staat in het teken van Boet. Ook al is het ook de geboortedag van Pup. De ouders proberen de dag niet te beladen te maken voor hun zoons. Wel is er altijd een roze kaarsje, slinger of donut aanwezig voor het overleden meisje. Boet blaast zijn kaarsjes uit en mag een wens doen, “maar die komt toch niet uit”, zegt hij. Pia vertelt: “Ze wensen altijd dat Pup terug is.”
Ouders Simone en Paul verloren hun zoon Wies, hij werd slechts acht jaar oud. Wies had een zeldzame hersentumor. Samen hebben ze nog zoontje Sten, die zes was toen zijn broertje overleed, en dochtertje Luus. Het stel kwam achter de zwangerschap op het moment dat de urn van Wies thuis kwam. “Het is moeilijk om nieuw leven te ontvangen op het moment dat je zoveel hebt verloren”, laat Simone weten.
Moeder Simone vertelt: “Wies en ik waren een, ik heb een gat in mijn ziel sinds hij er niet meer is.” Vader Paul vertelt dat hij een groot stuk van zichzelf is kwijtgeraakt. Ook leggen ze uit dat het ze pijn doet dat hun zoon Sten dit verlies moet dragen.
Simone en Paul rouwen ieder apart, op hun eigen manier. Ze vertellend dat ze het niet kunnen delen, dan gaan ze kopje onder. Over de dood van Wies praten doen ze ook niet, dat is nog te zwaar. “Het verlies van Wies is allesomvattend, dus we komen er niet aan toe. We moeten eerst elke dag overleven, daar nemen we nu genoegen mee”. vertelt Simone.
Ook zien we Erik en Mieke, ouders van Joël die op zijn 23ste zelf een einde maakte aan zijn leven vanwege depressiviteit. Het overlijden van hun zoon is tien jaar geleden en Mieke weet het nog als de dag van gisteren. Ze vertelt: “Ik vond hem op zijn kamer en ben de straat op gelopen. Toen ik aan de overkant bij de buren was, deden mijn benen het niet meer en ben ik in elkaar gezakt. Iemand deed zijn armen om me heen, ik weet niet eens wie, maar het was wel heel fijn.”
De ouders kampen met schuldgevoelens, omdat ze beiden boos waren op Joël die dag. Moeder Mieke zit er bovendien ook mee dat ze in huis was toen haar zoon zelfmoord pleegde. “Ik zit beneden en mijn kind maakt boven een einde aan zijn leven en ik heb dat niet eens door. Ik heb het niet in de gaten gehad, ik had alleen maar naar boven hoeven lopen…”
Volgende week zie we hoe het voor de ouders was om voor het eerst weer op het schoolplein te staan en hoe hun werkgevers omgingen met de dood van hun kind.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Nu Jennifer Hoffman ouder, wijzer én moeder is, realiseert ze zich dat ze haar lichaam niet altijd heeft gewaardeerd. Voor de lens van fotograaf Jasper Suyk ging ze uit de kleren.
Nu Jennifer Hoffman ouder, wijzer én moeder is, realiseert ze zich dat ze haar lichaam niet altijd heeft gewaardeerd. Voor de lens van fotograaf Jasper Suyk ging ze uit de kleren.
Sanne (35) is moeder van een dochter (1,5). Ze viert oud en nieuw dit jaar bewust alleen en geniet er met volle teugen van. Waarom ze andere moeders of ouders aanraadt dit ook te doen deelt ze met ons.
Verdrietig nieuws voor Douwe Bob en zijn vriendin Anouk: hun zoontje, dat in de lente ter wereld zou komen, is stilgeboren.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4) en dochter (1). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
