Bron: BNNVARA/ TVBV
In het NPO-programma Leven naast de dood zien we ouders die rouwen om het overlijden van hun kind. Voor sommige ouders is het jaren geleden dat hun kind overleed, voor andere ouders is het nog vers. De gezinnen rouwen allemaal op een andere manier en geven ons een kijkje in dat loodzware proces.
“Stel je voor dat je kind overlijdt”, vertelt een van de moeders in het programma. “Dat gevoel is al zo groot en bij ons is het echt.” Andere ouders vinden het daarom lastig om te praten over een kind dat dood is, gaat ze verder. En dat terwijl het al zo’n eenzame strijd met jezelf is.
Moeder Anne Floor verloor twee jaar geleden haar negenjarige dochter Julie Emma. Ze overleed aan een ongeneeslijke hersentumor. “Julie Emma keek me met tranen in de ogen aan en vroeg, ik word niet beter? Toen moest ik haar vertellen dat ze inderdaad niet meer beter ging worden.”
“We hebben haar uiteindelijk gezegd dat ze mocht gaan.” Anne Floor vertelt dat haar dochter dit nodig leek te hebben, die bevestiging. Omdat kinderen willen blijven voor de ouders, laat ze weten. Haar afwezigheid verdient de aandacht, daarom komen de ouders en hun vrienden en familie elk jaar bij elkaar om Julie Emma te herdenken.
Ook vriendinnen van Julie Emma komen aan het woord. De meisjes noemen zich de best friends forever van Julie Emma. “Ik mis haar stem”, vertelt een van de meiden. Hoe jong ze ook is, het meisje lijkt al een leven achter zich te hebben als ze praat. Getekend voor het leven door de dood van haar vriendin.
Pia en Woes zijn de ouders van Boet, Bos en de overleden Pup. Pup is het tweelingzusje van Boet, ze kwamen veel te vroeg ter wereld en Pup werd slechts een half jaar oud. Het gezin benadert haar overlijden op een positieve manier. Zo geven ze hun bootje de naam Pupster.
De verjaardag van Boet is een lastige dag, maar staat in het teken van Boet. Ook al is het ook de geboortedag van Pup. De ouders proberen de dag niet te beladen te maken voor hun zoons. Wel is er altijd een roze kaarsje, slinger of donut aanwezig voor het overleden meisje. Boet blaast zijn kaarsjes uit en mag een wens doen, “maar die komt toch niet uit”, zegt hij. Pia vertelt: “Ze wensen altijd dat Pup terug is.”
Ouders Simone en Paul verloren hun zoon Wies, hij werd slechts acht jaar oud. Wies had een zeldzame hersentumor. Samen hebben ze nog zoontje Sten, die zes was toen zijn broertje overleed, en dochtertje Luus. Het stel kwam achter de zwangerschap op het moment dat de urn van Wies thuis kwam. “Het is moeilijk om nieuw leven te ontvangen op het moment dat je zoveel hebt verloren”, laat Simone weten.
Moeder Simone vertelt: “Wies en ik waren een, ik heb een gat in mijn ziel sinds hij er niet meer is.” Vader Paul vertelt dat hij een groot stuk van zichzelf is kwijtgeraakt. Ook leggen ze uit dat het ze pijn doet dat hun zoon Sten dit verlies moet dragen.
Simone en Paul rouwen ieder apart, op hun eigen manier. Ze vertellend dat ze het niet kunnen delen, dan gaan ze kopje onder. Over de dood van Wies praten doen ze ook niet, dat is nog te zwaar. “Het verlies van Wies is allesomvattend, dus we komen er niet aan toe. We moeten eerst elke dag overleven, daar nemen we nu genoegen mee”. vertelt Simone.
Ook zien we Erik en Mieke, ouders van Joël die op zijn 23ste zelf een einde maakte aan zijn leven vanwege depressiviteit. Het overlijden van hun zoon is tien jaar geleden en Mieke weet het nog als de dag van gisteren. Ze vertelt: “Ik vond hem op zijn kamer en ben de straat op gelopen. Toen ik aan de overkant bij de buren was, deden mijn benen het niet meer en ben ik in elkaar gezakt. Iemand deed zijn armen om me heen, ik weet niet eens wie, maar het was wel heel fijn.”
De ouders kampen met schuldgevoelens, omdat ze beiden boos waren op Joël die dag. Moeder Mieke zit er bovendien ook mee dat ze in huis was toen haar zoon zelfmoord pleegde. “Ik zit beneden en mijn kind maakt boven een einde aan zijn leven en ik heb dat niet eens door. Ik heb het niet in de gaten gehad, ik had alleen maar naar boven hoeven lopen…”
Volgende week zie we hoe het voor de ouders was om voor het eerst weer op het schoolplein te staan en hoe hun werkgevers omgingen met de dood van hun kind.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Ongepaste betaalverzoekjes krijgen, het is niemand meer vreemd. Of het nou om hele hoge bedragen gaat of om kleine, sommige mensen gaan een grens over met hun Tikkies. Zo ook de organisator van een babyshower, waar Celine voor was uitgenodigd.
