Beeld: Pixabay
Je herkent het misschien wel: de geluiden van vogels, de geur van herfstbos. Worden we blij van. Aan je puber merk je bij dat ‘kleine geluk’ dat de natuur heet vaak niet zoveel. Ze verblikken of verblozen er niet van. Laat staan dat ze de blauwe reiger in een sloot opmerken en die zijn ‘one minute of fame’ op Insta krijgt. Vergeet het maar. De tijd dat kinderen een bloemenkransje vlochten van madeliefjes ligt ver achter ons. Tja.
Uit recent onderzoek blijkt nu ook dat er echt een groot verschil is tussen generaties als het gaat om het benoemen van veelvoorkomende planten en dieren in de natuur. Zo weet driekwart van de ouders boven de 55 nog wel een margriet of korenbloem bij naam te noemen. Terwijl slechts een op de vier van de jongeren diezelfde bloemennaam weet.
Datzelfde geldt voor gewone huis-tuin-en-keukenvogels zoals de vink en de merel: jongeren herkennen ze nauwelijks, laat staan dat ze ze bij naam weten. Het is best zorgelijk, vooral nu de natuur het moeilijk heeft en we eigenlijk méér moeten doen om deze te beschermen.
De afgelopen decennia zijn we veel natuur kwijtgeraakt. In 30 jaar tijd is bijvoorbeeld 76% van de insecten verdwenen. En bijna de helft van de zweefvliegen staat op het punt van uitsterven. We zien, horen en ruiken simpelweg minder natuur.
Hierdoor verdwijnt het langzaamaan ook uit ons bewustzijn en, zoals het gezegde gaat: uit het oog, uit het hart. Dit gebrek aan contact met de natuur leidt er zelfs toe dat onze kinderen minder geneigd zijn om actie te ondernemen voor het herstel ervan. Oke, op een paar Extension Rebellions na dan. Of zij het onderscheid weten tussen een bunzing en een hermelijn, of een koolmees en een pimpelmees is ook nog maar de vraag.
Kinderen die in de stad opgroeien hebben sowieso ook een achterstand. Pubers die niet meegaan uitwaaien met hun ouders buiten de stad, hebben al helemaal geen flauw idee hoe een rugstreeppad of een graspieper eruitziet.
De redenen weten we zelf ook wel te bedenken, waarom onze kids zo weinig kennis over de natuur hebben. Daar hoef je geen onderzoek voor te doen. Er staat ons als ouders dus wel wat te doen. Gewoon (een beetje) vaker de natuur induiken of praten over wat je onderweg tegenkomt. As je om je heen kijkt gaat er een wereld voor je open. Overal is natuur. Zelfs tussen een stoeptegel of middenberm.
Maar als ouders hebben de meesten van ons ook geen kennis meer van de natuur. Dus een groen app is voor ouders net zo handig als voor kinderen. Downloaden dus. En vaker naar buiten. Hier zijn een paar tips om samen met je kid weer wat dichter bij ‘die natuur’ te komen:
Heb je een tuin of een balkon? Fantastisch! Zaai ‘laatbloeiers’ zoals herfstaster of wilde margriet. Deze inheemse bloemen trekken bijen en vlinders aan, die essentieel zijn voor onze biodiversiteit. Laat je kinderen zelf kiezen wat ze willen planten en zorg ervoor dat ze regelmatig water geven en de groei van de planten volgen. Zo leren ze niet alleen de naam van de planten, maar ook hoe belangrijk ze zijn voor het ecosysteem.
Maak een wekelijkse traditie van een ‘natuurwandeling’. Of ze (of jij) nu zin hebben of niet, trek je puber van de bank. Laat ze hun smartphone meenemen en laat je kinderen alle planten en dieren vastleggen die ze tegenkomen. Hebben ze een onbekende bloem of vogel gezien? Gebruik een handige app zoals ObsIdentify om de naam te achterhalen. Zo wordt wandelen in de buurt een spannend avontuur! Een soort Pókemon Go, maar dan anders.
Eten is ook een geweldige manier om de natuur weer dichter bij huis te brengen (groenten zijn planten; )). Ga samen kruiden of eetbare bloemen in de natuur zoeken of in de tuin kweken. Denk aan munt voor muntthee, basilicum of goudsbloemen als deco voor op salades.
Het zorgt niet alleen voor lekker eten: je kids krijgen ook inzicht in hoe de natuur ons voedt. Plus, je keuken ruikt altijd heerlijk en het bord eten trekt meer de aandacht!
Wist je dat jonge kinderen via Natuurmonumenten Bosjewachter kunnen worden? Ze krijgen dan een eigen stukje bos om te beheren en leren hoe belangrijk het is om goed voor de natuur te zorgen.
Jongeren zitten veel op hun telefoon, en dat is helemaal oké als je het slim aanpakt. Er zijn namelijk genoeg apps waarmee je de natuur op een moderne manier kunt ontdekken. Naast Obsidentify kun je ook apps zoals iNaturalist gebruiken om foto’s van planten en dieren te maken en ze samen met anderen te identificeren.
Hoe meer we onze kinderen leren over de natuur om hen heen, hoe groter de kans dat ze in actie komen om deze wereld ook in de toekomst te behouden.
Hou je niet van de echte natuur en ben je daar ook veel te druk voor? Kan natuurlijk ook. Kijk dan gewoon af en toe spontaan een natuurfilm met je puber op Netflix, HBO, Videoland. Kijk hoe ze daar op reageren en laat ze niet overschakelen naar een ander kanaal wanneer ze afhaken. Zeg doodleuk “Straks mag jij weer naar Outerbanks kijken, ik wil dit eerst even afzien, super interessant dit.”
Wil je nog meer tips voor een natuurrijke tuin? Bekijk de campagne ‘Laat de natuur leven’ van Natuurmonumenten voor inspirerende ideeën.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een kinderwens hebben is een verlangen dat diep van binnen kan branden. Maar wat als jouw wens zó groot is, dat je een grens overschrijdt? Anna (28) deelt haar verhaal over een beslissing die haar leven voorgoed veranderde – en waar ze nog steeds mee worstelt.
We hoeven het jullie niet te vertellen, maar het leven met kinderen is duur. En het wordt alleen nog maar duurder, want de vaste lasten gaan ook in 2025 weer flink omhoog.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Of je nu uit een warm nest komt of niet, je neemt altijd wel iets mee uit z’n jeugd waar je later mee worstelt. Wil je dat soort patronen doorbreken, misschien omdat je nu zelf een gezin hebt, dan is een familieopstelling geen slecht idee.
Bella en Martin zijn hartstikke verliefd, maar toch komt seksen er nauwelijks van. Is het niet de baby die huilt, dan is het wel een ander kind dat het vuurtje weer weet te doven.
Daisy is de trotse moeder van een dochter, maar toen haar relatie strandde, kwam ook haar hoop op een groot gezin in gevaar. Om verlost te zijn van de tijdsdruk liet Daisy haar eicellen invriezen. “Ik hield het stil, want ik was bang voor negatieve reacties.”
