Beeld: Canva
Een moeder die bevalt van het kindje van een ándere vrouw, zonder het te weten. Klinkt als een Netflix-drama, maar dit gebeurde echt in een IVF-kliniek in Brisbane. Een embryo-wissel. Per ongeluk.
Volgens de kliniek ging het om een menselijke fout, ondanks een reeks veiligheidsstappen. Oeps is in dit geval een understatement – want de impact op álle betrokkenen is enorm. Ook in Amerika is dit al meerdere keren gebeurd. Logisch dus dat veel mensen zich afvragen: hoe vaak gaat dit fout? En kan het worden voorkomen?
Steeds meer mensen krijgen later kinderen en hebben daar hulp bij nodig. IVF en ICSI zijn bekende behandelmethoden waarbij eicellen en zaadcellen in het lab worden samengebracht. Ook singles, lesbische stellen en vrouwen die hun eicellen willen invriezen, maken steeds vaker gebruik van deze technieken. In 2022 vonden er in Australië meer dan 100.000 vruchtbaarheidsbehandelingen plaats. Dat is ruim 25 procent meer dan in 2017. En als iets groeit, groeit ook de kans op fouten.
In Australië is de IVF-wereld streng gereguleerd, zo valt te lezen in het artikel van The Conversation. Klinieken moeten een licentie hebben en zich houden aan protocollen voor identificatie, opslag en verslaglegging. Alles moet worden geregistreerd – van zaadcellen tot embryo’s.
Toch ging het mis. En dit roept de vraag op: hoe veilig is een IVF-lab eigenlijk, als zelfs met al die regels een embryo in de verkeerde moeder terechtkomt?
Er zijn geen wereldwijde cijfers over IVF-fouten. We horen er alleen over als het groot genoeg is om het nieuws te halen. Zoals:
En ja, er zijn rechtszaken geweest. Zoals de moeder in de VS die na de geboorte van een donker kindje ontdekte dat er een embryo-wissel was gebeurd. Uiteindelijk gaf ze het jongetje op, bang voor een juridische strijd met de biologische ouders, die ze niet kon winnen. Heftig voor alle betrokkenen. In de VS is rapporteren niet verplicht. Dus hoeveel fouten er écht zijn? Niemand die het weet.
In theorie: ja. In de praktijk? Het blijft mensenwerk. En mensen maken fouten. Een goed onderzoek moet uitwijzen: was er genoeg personeel? Was er voldoende training? Was het protocol te ingewikkeld of juist te los? Sommigen pleiten ervoor om – net als in het VK – de fouten en lessen openbaar te maken in een jaarlijks rapport. Niet om te wijzen, maar om vertrouwen terug te winnen.
Want als het om IVF gaat, wil je geen twijfel. Geen foutje. Geen “oeps”. Alleen zekerheid. En als het dan tóch misgaat? Dan moet je tenminste weten dat alles eraan is gedaan om het te voorkomen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
