Voor ingrijpende handelingen tijdens de bevalling moet een zorgverlener altijd toestemming vragen. Marit van der Pijl (Amsterdam UMC) ontdekte dat dit niet steevast gebeurt. En dat een weigering ook niet altijd wordt gerespecteerd.
Lees verder onder de advertentie
Aan de hand van een vragenlijst aan ruim 11.000 vrouwen onderzocht Van der Pijl hoe vaak – en bij welke handelingen – niet werd gevraagd om toestemming voor een ingreep bij de bevalling. Zelfs wanneer de vrouw aangaf niet te willen, werd een flink deel van hen toch ingeknipt. Van de 2308 vrouwen die een knip kregen, zeiden 962 dat er niet om hun toestemming was gevraagd. Dat is 41,7 procent. Weer 43 andere vrouwen wilden helemaal niet ingeknipt worden, maar dat gebeurde toch. Zo blijkt uit het onderzoek van Van der Pijl.
Lees verder onder de advertentie
Toestemming
Naar aanleiding van deze onderzoeksresultaten schrijft Amsterdam UMC op hun site: “Vrouwen hebben soms het gevoel minder controle en minder keuze te hebben. Dit kan leiden tot een negatieve bevallingservaring”.
Sommige vrouwen volgen blind het advies van hun verloskundige of arts. Ze vertrouwen volledig op de expertise van de zorgverlener, aangezien die vaker bevallingen meemaakt dan zijzelf. Anderen onderzoeken liever alle mogelijkheden en willen uitgebreid in gesprek over verschillende opties, zoals een keizersnede of het inknippen tijdens de bevalling. Voor dit soort ingrijpende handelingen moeten zorgverleners mondeling of schriftelijk toestemming vragen.
Lees verder onder de advertentie
Behoefte
Uiteraard mag je tegen zo’n behandeling altijd nee zeggen. Alleen wordt die weigering wordt niet altijd gerespecteerd, zo blijkt. “De ene vrouw wil graag meebeslissen, de ander heeft daar minder behoefte aan. Maar toestemming vragen zou wettelijk en ethisch gezien wel moeten gebeuren”, zegt Van der Pijl.
Lees verder onder de advertentie
In de wet
Omdat medische toestemming vaak mondeling gebeurt, is niet altijd te achterhalen of de patiënt de vraag heeft gehoord. Laat staan heeft ingestemd. Niet alle vrouwen die ongewild een ingreep ondergingen, vonden dat achteraf erg, maar de meeste wel. Zoals Tessa, die haar verhaal vertelt aan de Volkskrant: “Van het inknippen heb ik niets gemerkt, waarschijnlijk hebben ze dat tijdens een wee gedaan. Ik kwam er pas achter toen ze me gingen hechten. Ik zag een bebloede handschoen met draad eraan naar boven komen en schrok me wezenloos. Destijds had ik geen idee, maar inmiddels weet ik dat ze voor al deze handelingen toestemming moeten vragen en informatie moeten geven. Dat staat gewoon in de wet.”
Lees verder onder de advertentie
Oproep: Ben jij tijdens je bevalling ook ingeknipt zonder dat je daar toestemming voor hebt gegeven? En wil je graag jouw ervaring delen? Mail dan naar redactie@kekmama.nl.
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]