Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Ben je niet bekend met de term, dan kan de helikopter-opvoedstijl nogal vreemd overkomen. Bij deze opvoedstijl voeden ouders hun kind heel beschermend op, als twee helikopters die de hele tijd boven het kind hangen. Bij helikopterouderschap waken de ouders dus constant over hun kinderen.
Helikopteren dus, al heeft dat ook een betekenis die we hier niet gaan uitleggen. Het is een opvoedstijl die steeds vaker wordt gebruikt. Met goede bedoelingen, regelen helikopterouders alles voor hun kinderen. Dat kan fijn zijn, maar heeft ook z’n keerzijdes. Je legt er namelijk best wat druk mee op de schouders van je kind.
Een voorbeeldje: er komt volgens jou een ontzettend leuk, populair zomerkamp aan waar maar een bepaald aantal plekken voor beschikbaar komt. Je wilt je kind (zonder dit eerst te vragen of overleggen) hier heel graag voor inschrijven en doet er dan ook veel, zo niet alles, voor om dit te laten slagen. Dan blijkt dat het je ook nog gelukt is en je kind mag meedoen aan het zomerkamp. Iedereen blij! Of toch niet? Stel je kind blijkt het na de eerste dag (of daarvoor al!) verschrikkelijk te vinden en wil naar huis. Durft je kind dan open genoeg te zijn naar je, om jou teleur te stellen en het tegen je te zeggen?
Bij helikopterouderschap draait het vaak om de mening van de ouders en niet om die van het kind. Daar wordt vaak wat snel overheen gewalst, of gevlogen eigenlijk. Ook experts valt dit op. Kinderarts Robert Keder vertelt: “Helikopterouders zijn “zeer kindgericht” en doen veel voor hun kind, meestal goedbedoelend en gedreven door de wens om het succes en de veiligheid van het kind te waarborgen.”
Wat je dan ziet gebeuren is dat ouders te betrokken raken bij het leven van hun kinderen. “Helikopterouderschap is een opvoedingsstijl die wordt gekenmerkt door buitensporige betrokkenheid en overbescherming van kinderen” zo laat gezinstherapeut Alisa Ruby Bash weten.
Die overbetrokkenheid is dus kenmerkend voor helikopterouderschap. Bash zegt hierover: “Helikopterouders zijn over het algemeen erg betrokken bij het dagelijkse leven van hun kind, bij schoolwerk en buitenschoolse activiteiten tot sociale relaties.” Het zijn een soort micromanagers van hun kinderen.
Ook houden ouders volgens helikopterouderschap graag constant toezicht: “Als kinderen klein zijn, kunnen ze boven hen zweven op de speelplaats om te voorkomen dat ze vallen of gewond raken. Helikopterouders kunnen zelfs tijdens het spelen ingrijpen om hun kind te vertellen wat het moet doen.” Dit zorgt natuurlijk voor weinig autonomie, zelfstandigheid en keuzevrijheid bij kinderen.
“Helikopterouders hebben de neiging om hun kinderen te beschermen tegen teleurstelling, falen of tegenspoed, in een poging te voorkomen dat ze voor uitdagingen komen te staan of fouten maken”, aldus Bash.
“Helikopterouders nemen de meeste beslissingen voor hun kind, van het selecteren van hun buitenschoolse activiteiten tot het kiezen van hun vrienden of zelfs hun carrièrepad.”
Als helikopterouder weet je dat dingen gedaan worden en op welke manier ze gedaan worden, dat heeft natuurlijk als voordeel dat je je daar vervolgens niet meer druk over hoeft te maken. Het is soms handig en makkelijker en minder riskant dan dat je je kind onafhankelijk laat zijn.
Ook voor kinderen kan het gemakkelijk zijn als keuzes voor hen gemaakt worden en als risico’s weggenomen worden. Aan de hechte band tussen ouders en kind, ligt het dan ook niet. Toch zijn er wel degelijk nadelen voor het kind aan helikopterouderschap.
“Kinderen die worden opgevoed door helikopterouders kunnen moeite hebben met besluitvorming, probleemoplossing en het nemen van initiatief vanwege hun beperkte mogelijkheden voor onafhankelijkheid”, vertelt Bash. Keder vult aan: “Deze kinderen kunnen ook angst en faalangst ontwikkelen, omdat ze niet gewend zijn om zelfstandig met uitdagingen om te gaan. Je wilt kinderen de kans geven om nieuwe dingen te proberen, terwijl wij er stiekem zijn met een vangnet.”
De ondersteuning en begeleiding van helikopterouderschap is dus essentieel, maar ouders moeten hun kinderen ook de vrijheid geven om keuzes te maken. Kinderen hebben het nodig om fouten te kunnen maken om van te leren en om zelfstandigheid te ontwikkelen. “Helikopterouders ruimen vaak het speelgoed van hun kind op, in plaats van ze te leren hoe ze dat moeten doen. Als je de hele tijd voor ze opruimt, zullen ze nooit leren om zelf op te ruimen”, zo laat Keder weten.
Een goede balans vinden tussen betrokkenheid en onafhankelijkheid is dus belangrijk in het ouderschap en bij elke opvoedstijl.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.