De champignons in de pastasaus. Dat je eventjes een wijntje dronk bij de overbuurvrouw, toen ze zo lief en vooral heel diep lagen te slapen. Die afgrijselijke joggingbroek die je zoon al maanden niet wil uittrekken, en die niet geheel per ongeluk op miraculeuze wijze kwijtraakte in de was. Sommige dingen hoeven je kinderen niet te weten. Jorinde weet er nog wel een paar.
Lees verder onder de advertentie
Het appje van de schoolmoeder die vraagt of haar zoon kan komen spelen. Op zondag. Terwijl jij met de gordijnen dicht nog ongedoucht aan je vierde cappuccino hangt, de kinderen muisstil in onesies met de Lego spelen en je van plan was dit vooral de rest van de dag zo voort te zetten. Appje? Goh, géén idee. Al de hele dag niet op mijn telefoon gekeken.
Het appje dat jij juist níet stuurde, maar toch veinst omdat je simpelweg geen puf hebt voor de discussie met je kind. Terwijl het best plausibel is dat je na dagelijkse speeldates soms gewoon een dagje niks wilt. Jezelf serieus weleens afvraagt of je nou twee kinderen hebt, of eigenlijk vier. ‘Nog niks gehoord, schat. Die hebben vást ook plannen, of een luie zondag. O kijk eens, Spiderman op Netflix!’
Het laatste noedelsoepje op woensdagmiddag. Waarop je je al de hele dag verheugde en dat zoon nu wil eten. ‘Soep? Nee, die is op. Foetsie. Echt. Ik denk dat jij de laatste vorige week hebt gegeten. Moest jij trouwens nu niet naar tennis?’
Dat je die zak chips die zij niet mochten, straks ook nog helemaal in je eentje opeet – zodra ze liggen te slapen.
‘Natúúrlijk zag ik die geweldige salto (die je zojuist voor de vijfentwintigste keer deed en die ik dagelijks vijfentwintig keer moet filmen maar dat eigenlijk maar eens in de zoveel tijd doe omdat ik ondertussen gewoon chat met een vriendin), hij staat erop hoor!’
Dat het trampolinepark wél gewoon nog een paar uur open is.
‘O, heb je toch nog een noedelsoep gevonden? Die lust je niet hoor, die is súper pittig.’
Jouw aversie tegen die ene leerkracht. Waar hij nog minimaal een jaar mee door één deur moet. Arm kind.
En tegen dat ene vriendje. Wat je natuurlijk nooit zult uitspreken omdat ze zelf hun keuzes moeten maken in vriendschappen. Maar wat soms maakt dat je die speelmiddagen tandenknarsend uitzit.
Dat er heel soms dan geen thee in je theebeker zit.
Dat je zeker weet dat ‘ie je straks vergeet te herinneren aan zijn vraag of jullie nog één laatste potje Stratego spelen. En jij daarom steevast zegt op alles waar je geen zin in hebt: ‘Help me dat zo even herinneren, schat!’
En dat je eigenlijk helemaal geen speciale krachten hebt, wat ze gewoon nog steeds geloven, ook al zijn ze 9 en 11. Maar ja, wat wil je, als hun hoofdpijn, verdriet en slaaploosheid er toch elke keer weer door verdwijnen. Ze geloven het maar lekker tot ze tachtig zijn.
De knutselwerkjes in de kliko, die je snel nog even bedekt met een paar oude kranten. (Maar de mooiste exemplaren hangen dan wel weer te pronken in de hal of zijn ingebonden in mappen – je bent gelukkig ook weer niet compléét ontaard.)
Je zorgen over hun schoolkeuze. Posities in de klas. De toekomst in het algemeen. O gód, laat ze in vredesnaam voor altijd dolgelukkig blijven.
Dat je wakker ligt van hoeveel je van ze houdt, en dat je dat, ook al ben je nu hun grootste liefde, nooit de rest van je leven in dezelfde mate zult terugkrijgen. En uiteindelijk gewoon een verplichting wordt op de eerste zondag van de maand. Dus nu alvast plant hoe je beste vriendinnen wordt met hun toekomstige partners. Trouwens, van die kangoeroewoningen in de Achterhoek worden steeds hipper!
Dat ik het ook gewoon weleens niet weet. Wat ik dan wel weer toegeef, maar niet op de momenten dat zijn hart breekt. Of de pijn niet stopt. En dan wens dat ik die speciale krachten wél bezat.
En dat er niet alleen champignons, maar ook nog spinazie door de pasta zat. Wat ze nooit zullen weten, omdat de saus door de tomatenblokjes zo mooi roze ‘met kruiden’ kleurt.
Jij hebt geen reden nodig om je kind te verwennen met het nieuwste van het nieuwste. Herkenbaar? Moeders met deze sterrenbeelden shoppen wel heel veel voor hun kinderen.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Sophia (30) zich af: hoe maak ik mijn schoonmoeder bewust dat mijn dochters twee verschillende kinderen zijn en niet van dezelfde cadeautjes houden?
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Pak je tassen, roep de kinderen en spring in de auto: Europa-Park is de volgende bestemming! Dit onbekende pretpark is nog niet zo bekend bij Nederlanders, maar een absolute must-visit als je Disneyland en De Efteling al gezien hebt.
Lisa van den Akker (34) is moeder van vier kinderen én hoofdredacteur van Kek Mama. Regelmatig schrijft ze een column over haar avonturen en gedachtes als moeder van een gezellig, maar ook chaotisch gezin.
Carolien Spoor en haar man Jon Karthaus zijn na een relatie van achttien jaar uit elkaar, schrijft ze op Instagram. “Er is een nieuw hoofdstuk aangebroken.”
Beeld: Pexels
