‘Na de goede 20-wekenecho werden we thuis gebeld dat het er toch niet goed uitzag’
Bron: Pexels
De 20-wekenecho is voor veel ouders een spannende echo, omdat het een soort medische keuring van je baby is. Lize (37) en haar man waren dan ook opgelucht om te horen dat hun baby helemaal gezond was. Tot ze na de echo gebeld werden met slecht nieuws.
“Na twee eerdere miskramen was het een cadeautje om gezond zwanger te zijn. De eerste echo was helemaal goed en ik kon dus ook echt genieten van deze zwangerschap. De 20-wekenecho vonden mijn man en ik wel erg spannend, want tijdens die echo wordt je baby van top tot teen gecheckt op afwijkingen.
Ietwat zenuwachtig gingen we dan ook naar de afspraak toe. We hadden de 20-wekenecho wel al eerder meegemaakt bij onze dochter. Dus we wisten wel hoe het zou gaan en wat je te wachten staan. We waren ook erg benieuwd naar het geslacht van de baby in mijn buik. Zou er een broertje voor onze dochter bijkomen, of toch een zusje? Wij hadden geen voorkeur, maar onze dochter wilde heel graag een broertje.
Een uur na het onderzoek werden we opeens gebeld met slecht nieuws
Ik mocht gaan liggen en het onderzoek begon. Gelukkig zag ik meteen het hartje kloppen en ook de echoscopist zei dat dat er goed uitzag. Verder zat alles erop en eraan: benen met voeten en tenen, armen met handen en piepkleine vingertjes. De organen zagen er goed uit en eigenlijk werd onze baby na de 20-wekenecho helemaal goedgekeurd. Als kers op de taart vertelde de echoscopist ook nog dat we een jongetje mochten verwachten.
Superblij gingen we terug naar huis waar we later die middag het goede nieuws aan onze dochter zouden vertellen. Tot ik opeens gebeld werd, ongeveer een uurtje na de 20-wekenecho. Het was mijn verloskundige. Ze had de resultaten van de echo bekeken en besproken met de echoscopist en ze kwamen tot de conclusie dat het hoofdje van onze baby wel klein was. Erg klein. Eigenlijk veel te klein voor de termijn.
Ik heb veel gehuild die dag na de 20-wekenecho
Dat was enorm schrikken natuurlijk, ook omdat ze zo snel mogelijk een GUO in het ziekenhuis wilde plannen. Dat is een geavanceerd ultrageluidonderzoek en het meest uitgebreide echo-onderzoek dat er is. We besloten niet te gaan googlen, maar toch was ik erg bezorgd en heb ik veel gehuild die dag. Helemaal niet leuk voor onze dochter, die mij zo zag toen ze uit school kwam, maar ze begreep het. Ze was wel heel erg blij toen we vertelden dat ze een broertje zou krijgen, alhoewel ik er zelfs niet zeker van was of dat wel ging gebeuren…
De volgende dag konden we al in het ziekenhuis terecht bij de gynaecoloog. Ik mocht meteen gaan liggen en ze begon meteen te meten. Ze kwam tot de conclusie dat ons zoontje inderdaad een klein hoofdje had, maar gelukkig kwam ze meteen met een grote ‘maar’. Maar niet té klein, zeker nog binnen de lijnen, alhoewel aan de ondergrens. Ze verzekerde ons ervan dat we ons geen zorgen hoefden te maken en dat onze baby gewoon een kleiner hoofd had.
Klein, maar fijn
Hoe het kon dat we eerst de diagnose ‘veel te klein hoofd’ kregen? De gynaecoloog vertelde dat de meting heel nauwkeurig gedaan moet worden en dat dit niet altijd lukt. Een millimeter ernaast zitten, kan al grote gevolgen hebben voor de meting. Helaas is er dus verkeerd gemeten tijdens het eerdere onderzoek.
Een stuk opgeluchter dan op de heenreis verlieten we het ziekenhuis. De gynaecoloog wilde graag een paar weken later nog eens meten. Ook die echo was goed: een gezonde baby met een klein hoofdje. Na de geboorte hield ik een lief jongetje in mijn handen met een klein hoofdje, gezond en wel. Nu, 3,5 jaar later, heeft hij nog steeds een klein, maar heel lief en fijn, hoofdje. Al die zorgen om niets, gelukkig.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
