Beeld: Shutterstock
De tienjarige zoon van Vanessa Nichols is transgender. Twee jaar geleden kwam hij – voor de buitenwereld toen nog een meisje – uit de kast.
Sindsdien is er voor hem nauwelijks iets veranderd, schrijft Vanessa in een blog. ‘Behalve dat hij nu gelukkiger is.’ Maar voor haar is niets meer hetzelfde. ‘Mijn gedachten en overtuigingen, mijn vriendenkring en zelfs mijn prioriteiten. Wanneer een kind in transitie gaat, gaan zijn ouders dat ook.’ En Vanessa had zó graag gewild dat ze van tevoren meer had geweten over die ‘reis’. Dit, bijvoorbeeld:
‘Sterker: het is dus mogelijk dat je zelf zo’n kind hebt. Ik wist dat er transgender volwassenen waren, en het is natuurlijk belachelijk dat ik me niet realiseerde dat die óók ooit kinderen waren. Maar zoals zoveel mensen, verwarde ik genderidentiteit met seksuele voorkeur, en dat laatste is nu eenmaal iets waar veel kinderen zich pas bewust van worden als ze tieners zijn.’ Dacht ze. ‘Ik verdiepte me er niet in. Ja, ik kende YouTuber en activist voor de rechten van lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgender- en intersekse personen (lhbti) Jazz Jennings, die als kind al openlijk transgender was. Maar ik veroordeelde haar ouders dat ze hun dochter al zo jong in transitie lieten gaan.’
‘Toen mijn kind op twee- of driejarige leeftijd al jongenskleding wilde dragen en met jongensspeelgoed wilde spelen, vond ik dat prima. Op zesjarige leeftijd mocht hij zelfs een jongenskapsel. Maar toen hij een jongensnaam wilde aannemen en zichzelf in tekeningen alleen nog presenteerde als jongen, kapte ik hem af. Ik zei: daar praten we later nog weleens over. Maar daarmee legde ik hem een schaamtegevoel op. Kinderen zijn zich bewust van hun geslacht vanaf hun derde levensjaar. Dus had mijn zoon zich gewoon mogen uiten, vanaf die leeftijd, weet ik nu: ik hield mijn geslacht toch ook niet verborgen tot ik ouder was?’
Van andere ouders met transkinderen die pas als tieners open waren over hun identiteit, krijgt Vanessa vaak te horen hoe blij ze mag zijn dat haar zoon al zo jong open was over zijn gevoel. ‘Hoe langer je toekijkt en niets doet, hoe langer je kind pijn heeft.’ Ze benadrukt dat niet ieder meisje met ‘jongensachtig’ gedrag en andersom meteen transgender is. ‘Maar als ze vasthouden aan die overtuiging: geloof ze. Ze weten het zelf écht wel.’
‘Toen mijn zoon uit de kast kwam, wisten we dat mensen zouden weglopen, en gelukkig deden ze dat ook. Mensen die niet eens hun best doen je te begrijpen, kunnen maar beter uit je leven verdwijnen.’ Gelukkig kreeg ze ook veel warme en begripvolle reacties. ‘Al is er een groot verschil tussen tolerantie en acceptatie, leerde ik. Want tolerantie is net zoiets als de kinderen op school vroeger, die in je gezicht wel aardig deden, maar roddelden achter je rug om.’ Je kind bevestigen in zijn identiteit is volgens Vanessa letterlijk levensbelangrijk. Dus mensen die haar zoon hooguit tolereren, bant ze ook uit hun levens. Religie, onwetendheid – of welke reden dan ook om haar zoon niet te accepteren; ze vindt het allemaal giftig.
Vanessa was zo bang dat haar zoon zich alleen zou voelen, dat ze zich tot social media wendde. ‘De lhbti-gemeenschap die ik daar vond, werd een tweede familie.’
‘Ik was nooit politiek correct óf politiek betrokken, want het was nooit nodig. Ik stemde de ene keer wat linkser en de andere keer wat rechtser. Ik was dolgelukkig toen het homohuwelijk werd gelegaliseerd en over de meeste politieke onderwerpen maakte ik me vooral niet te druk, omdat ze me toch niet persoonlijk raakten. Het was de grootste fout in mijn leven. Ik had me veel eerder hard moeten maken voor politieke onderwerpen die ik belangrijk vond. Want nu raakt alles in de politiek me, vooral als het gaat om gelijke lhbti-rechten.’
Ze dacht dat zij het enige gezin waren dat hier doorheen ging. Nu weet Vanessa wel beter. Ze dook het internet en dompelde zich onder. Sprak met psychologen, therapeuten en deelgenoten, maar ook met andere transgenders en hun ouders. Ze keek documentaires. Las onderzoeken. En liet al haar vooroordelen voorgoed los.
Ooit schreef Vanessa een artikel over haar angst dat haar kind transgender was. ‘Er is zoveel haat, zoveel onwetendheid in de wereld. Mentaal hebben veel transgenders het zwaar te verduren en vechten voor gelijke rechten is een lange weg. Maar toen ik zag hoe gelukkig mijn zoon was in zijn eigen identiteit, vielen al die lasten van mijn schouders. Moeder zijn van een transgender kind is een cadeautje. Ik heb – net als mijn zoon – een enorme reis afgelegd, en hij was het helemaal waard. Ik ben er een beter mens van geworden, en ben elke dag dankbaar dat ik zijn moeder mag zijn – én zijn leerling.’
Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Van eenhoorns tot Elmo en van Paw Patrol tot prinsessen. Elke peuter komt in een fase waarin hij of zij enthousiast wordt van specifieke dingen. Daarom delen we iedere week een leuke peuterpassie van onze lezers, want soms zijn ze wel héél bijzonder.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van Pippa.
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.
