Bron: Canva
Louise (37) heeft samen met haar man Gijs (40) drie kinderen. Twee dochters Beau (7), Lauren (5) en de grote trots van haar man, zoon Julian (3). Voordat ze aan kinderen begonnen hebben ze besproken hoe ze de opvoeding en rolverdeling zouden aanpakken, alleen van die afspraken is niks terechtgekomen. Hij doet zich voor als de perfecte familieman, maar in de praktijk is hij een afwezige vader.
Louise: “Toen mijn man Gijs en ik besloten kinderen te krijgen, hadden we duidelijke afspraken gemaakt. Ik zou parttime gaan werken, zodat ik er meer voor de kinderen kon zijn. Ik zou ook meer taken in het huishouden oppakken. Maar opvoeden, dat zouden we samen doen. Hij vond dat belangrijk, want familie is belangrijk, zei hij toen. Nu, zeven jaar en drie kinderen later, voelt het alsof ik er alleen voor sta.
Het begon subtiel. Na een lange werkdag zei hij dat hij te moe was om te helpen met het avondritueel. Prima, dacht ik, iedereen heeft wel eens zo’n dag. Maar die dagen werden weken, en uiteindelijk maanden. Als hij op zaterdag thuis is, ‘neemt hij de kinderen over’ door een Disneyfilm op te zetten en zelf in de bioscoopstoel te ploffen die hij speciaal voor zijn thuisbioscoop heeft gekocht. Zijn telefoon in de hand, blik op het scherm, volledig onbereikbaar voor wat er om hem heen gebeurt.
En dan zijn er de familieverjaardagen. Die zijn altijd groots, want iedereen is uitgenodigd: familie, vrienden, buren en collega’s. Daar lijkt hij te transformeren. Hij speelt met de kinderen, gooit onze dochter vrolijk in de lucht en vertelt iedereen hoe belangrijk hij het vindt om een betrokken vader te zijn. Mijn schoonmoeder smelt als hij vertelt over zijn voorleesritueel – iets wat hij sinds onze jongste drie is misschien twee keer heeft gedaan. Iedereen prijst hem de hemel in. Het lijkt wel een Nutella-reclame. Soms moet ik er bijna om lachen, hoe belachelijk hij zich gedraagt met zijn toneelstuk van de o-zo-betrokken vader. Maar meestal sta ik erbij en voel ik mijn maag samenknijpen.
Een paar maanden geleden besloot ik er iets van te zeggen. ‘Vind je niet dat je je wat meer met de kinderen moet bezighouden?’ vroeg ik voorzichtig. Zijn reactie? Verdedigend. ‘Ik werk fulltime, Louise. Wat verwacht je? En ik doe toch dingen met ze?’ Ik weet dat hij vindt dat ik overdrijf, maar het voelt oneerlijk. Ik werk ook, ik hou dit gezin draaiende, en toch lijkt alles wat ik doe onzichtbaar.
Ik hou van mijn man, echt waar. Hij heeft goede kanten. Maar het knaagt aan me dat hij zich in het openbaar voordoet als de perfecte vader, terwijl ik achter de schermen alles op moet vangen. Ik ben het zat om te zwijgen, maar ik weet niet hoe ik hem dat moet laten inzien zonder dat hij meteen in de verdediging schiet. Soms voelt het alsof ik in mijn eentje een gezin probeer te runnen, terwijl hij applaus krijgt voor de show.”
Niet alle vader zijn zo. Wij vroeger vaders wat ze het leukste vinden aan papa zijn en daar kwamen hartverwarmende antwoorden uit. Je leest ze hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Het ging onlangs viral op TikTok: een extreme traktatie dat meer iets weg had van een kerstpakket. Vera maakte dat ook mee. Na een partijtje kwam haar dochter thuis met een mand vol goodies.
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Je zou denken dat de royals alles in huis hebben wat hun hartje begeert én nog een beetje meer. Maar wanneer Koningin Máxima terugblikt op haar tijd als kersverse moeder, doet ze een bijzondere onthulling.
Van die momenten dat je écht even tot tien moet tellen, het overkwam Myrna toen haar man de peperdure gehoorapparaatjes van hun zoontje kwijtraakte.
Wat doet meer pijn: een trap in je ballen of een bevalling? Het klinkt als een slechte mop, maar volgens cabaretier Lisa Loeb laat deze vraag perfect zien hoe de maatschappij naar vrouwen en pijn kijkt. In haar column op NPO Radio 1 spreekt ze zich hierover uit.
