Hollen. Stilstaan. Rust of avontuur. Een pas op de plaats, of: moet die lat toch een tikkie hoger? Presentatrice Airen Mylene vliegt van links naar rechts. “Zwaar? Ja. Maar er gebeurt tenminste wel wat.”
Lees verder onder de advertentie
“Zo zeg, heftig!” verzucht Airen als ik vraag hoe het met haar gaat. De vorige keer dat ik Airen sprak voor Kek Mama was ze, een paar maanden na de komst van zoon Bodhi, net verhuisd. Weg uit het geliefde Amsterdam, naar een omliggend dorp met meer ruimte en rust. Al was die rust destijds bijzonder ver te zoeken: de verhuizing was nog in volle gang, Airen was alweer druk met werk en baby Bodhi bleek niet de beste slaper; liever deinde hij non-stop met moeders mee in de draagdoek. Tijdens dat gesprek sprak ze haar ambitie uit: de rust terugbrengen. Nou, vertel op, hoe gaat dat?
Lees verder onder de advertentie
Rust terugbrengen
“Nog niet helemáál volgens plan”, lacht Airen. Begin dit jaar beviel ze van haar tweede zoon Foss, het huis is nog steeds niet af en haar carrière draait als een dolle. Naast de presentatie van Lachen om home video’s en Shownieuws, was Airen een aantal maanden dagelijks op de radio te horen in de De Coen en Sander show als vervanger van sidekick Jo van Egmond. Oftewel: vervelen is er níet bij. “Toen het verzoek vanuit De Coen en Sander show kwam, ben ik met Taeke en mijn management om de tafel gaan zitten: is dit serieus haalbaar? Onze conclusie was: nee, maar… het is ook te leuk om het níet te proberen.”
Lees verder onder de advertentie
Nu is Airen heel trots dat ze het geflikt heeft, maar stiekem ook opgelucht dat het is afgelopen. “Ik werkte zeven dagen in de week, regelmatig vanaf het middaguur tot aan middernacht. Met twee piepjonge kinderen, waarvan de kleinste vaak verkouden is en de oudste last heeft van nachtmerries, is dat toch wel echt zwaar.”
Ook het feit dat er geen ruimte is voor verveling maakt haar onrustig. “Ik rommel af en toe graag wat aan om mijn gedachten de ruimte te geven. Momenteel doe ik dat maar als ik schoonmaak; tijdens het verplaatsen van stofhoopjes schieten me soms de beste ideeën te binnen. Thuis is het een chaos, de zolder staat vol dozen met spullen die van kind één naar kind twee kunnen. Intussen ben ik alles kwijt. Hm, waar zijn toch die stokken voor het regenscherm van de bakfiets? En die slofsokken van Bodhi zijn nu perfect voor Foss, maar waar zijn ze? Ergens. In ‘een’ doos. Daar word ik onrustig van. Ik ben blij als ik de boel weer wat meer kan organiseren.”
Lees verder onder de advertentie
Lockdown
De enige periode van rust het afgelopen jaar was de lockdown in het voorjaar, niet lang na de geboorte van Foss. “Het voelt gek om te zeggen, omdat dit voor velen juist een zware tijd was, maar als gezin konden wij ons voordeel doen met die lockdown. We kregen minder kraambezoek en het feit dat Taeke meer thuis was dan gepland gaf ons de gelegenheid om met zijn viertjes te wennen aan de nieuwe situatie. Het was een intieme, waardevolle periode, en precies wat we nodig hadden.”
Lees verder onder de advertentie
Eyeopener
Overigens liep niet alles op rolletjes deze eerste fase: de bevallig ging namelijk zo goed dat Airen de hele wereld aankon. Dacht ze. “Ik werd een tikkie overmoedig. Vijf dagen na de bevalling, precies op de Taekes verjaardag, verrekte ik mijn bekken toen ik met Foss in mijn armen, en met één been in het grote bad en het andere erbuiten, een vol babybadje probeerde te verschuiven. Wat een pijn! Ik baalde zo van mezelf: het ging allemaal zo goed, waarom had ik niet rustig aan gedaan? Die dagen kon ik letterlijk niks, behalve in bed huilen.”
Lees verder onder de advertentie
Na tien dagen kwam er gelukkig verbetering. Toch denkt Airen nog regelmatig aan die periode. “Als ik heel druk ben, zoals nu, en ik wil nóg meer, dan denk ik aan het moment dat het mijn diepste en enige wens was om achter de kinderwagen te kunnen lopen. Het was echt een eyeopener voor me: soms is een pas op de plaats goed en moet ik gewoon genieten van hoe goed het gaat, zonder nóg meer te willen.”
Maar niet als het om kinderen gaat, want dat er na de geboorte van Bodhi in 2018 hopelijk ooit een tweede kind zou komen, stond voor het tweetal al meteen vast. “Een broertje of zusje voor Bodhi leek ons heel gezellig, het liefst niet veel jonger dan hij. Daarom, en vanwege het feit dat ik PCOS heb (Polycysteus Ovarium Syndroom, een hormonale afwijking waarbij de eisprong vaak uitblijft, red.), dachten we op een gegeven moment: misschien moeten we het maar weer proberen. Dat het bij Bodhi verrassend genoeg direct raak was, hoefde een tweede keer natuurlijk niet zo te zijn. Het kon best even duren.”
Dat kón ja, maar dat hoefde niet. Zittend op de bank, kijkend naar het Eurovisie Songfestival, merkte Airen ineens op dat ze al een week over tijd was. Ze liep direct naar de badkamer om een test te doen. “Toen ik weer beneden kwam, zei ik tegen Taeke: ‘Ik weet dat jij als strafcornerspecialist als geen ander in de kruising kunt schieten, maar het is toch niet normáál dat je dat twee keer op rij doet?’ We waren allebei flabbergasted, en dolgelukkig.”
Enige handigheid
En dan ineens heb je twee kinderen. Geweldig natuurlijk, maar ook behoorlijk aanpoten. Eh, hoe doen mensen dit? vroeg Airen zich regelmatig af. “Ik weet nog dat ik het in het begin, als Taeke op zondag weg was voor zijn werk, soms Spaans benauwd kreeg: in je eentje twee jongens op bed leggen, hoe dan? Waar laat ik de een als de ander keihard begint te huilen of als een dolle rondrent? Het was een pak van mijn hart te merken dat kinderen daar bewust of onbewust toch rekening mee houden: Bodhi is veel geduldiger als ik alleen ben.”
Uiteindelijk krijg je er dus wel enige handigheid in, vertelt Airen. Alhoewel, niet altijd trouwens: er zijn dagen dat ook in huize Taekema gewoon de pleuris uitbreekt. “Je hebt van die dagen dat de kinderen er vanaf vijf uur ’s middags helemaal klaar mee zijn en keihard beginnen te huilen. Het ligt aan de situatie hoe ik daarmee omga: was de hele dag leuk, maar is de koek nu gewoon op, dan kan ik er wel om lachen. Maar loop ik al uren aan te modderen in zo’n situatie, dan denk ik weleens: haal me hier weg!”
Soms moet je het jezelf ook niet te moeilijk maken, lacht Airen. “Als ik Bodhi op zo’n moment rustig krijg door een filmpje aan te zetten, so be it, dan kan ik mooi mijn aandacht even op Foss richten. Ik ga dat niet tegen heug en meug zonder een scherm oplossen, zoals ik me misschien ooit had voorgesteld, daar worden ze allebei alleen maar ongelukkig van. En ik ook!”
Het hele interview staat in Kek Mama 01-2021.
Lekker met het gezin naar buiten, daar houdt Airen Mylene van. Stoere spijkerstof is dan een trouwe metgezel.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.