Alleen op vakantie: ‘Ik voelde me verscheurd. Doodeenzaam’

Jorinde Benner

22 augustus, 2022 - 06:49

Leestijd: 4 minuten

Channah (37) is gescheiden en moeder van Jarno (8) en Michelle (6).

“Nog geen vijf maanden was ik verhuisd, de scheiding was nog in behandeling, toen mijn ex de kinderen drie weken meenam naar Zuid-Frankrijk. Mét zijn nieuwe vriendin, haar twee kinderen vrolijk wachtend op de achterbank van hun minibus. Waar ik nog grienend tussen de lakens lag, had mijn ex zijn nieuwe leven lachend opgepakt. Ik kon het hem moeilijk verbieden en gunde mijn kinderen het verzetje. Het was immers niet dat ik zelf al een vakantie met ze had gepland.

Beter dan wachten

Een vriendin had een vakantiehuis gehuurd op Zakynthos met haar gezin. Waarom kwam ik niet naar hen toe? Beter dan thuis zitten wachten tot de kinderen weer terug zouden komen en ik was ook wel aan wat ontspanning toe na een roerig jaar, vond ze. Het aanbod was haast te mooi om waar te zijn. Het enige wat ik hoefde te regelen was een ticket, het huis was groot genoeg voor tien. Als ik wilde, hoefde ik ze twee weken lang nauwelijks tegen te komen. Ik voelde een vlaag van paniek terwijl ik dacht aan mijn kinderen in Zuid-Frankrijk – zonder mij, mét hun nieuwe stiefmoeder. Hoorde in gedachten de stilte in huis. Dit kon ik niet aan. Impulsief surfde ik naar een boekingssite en regelde een vlucht.

Afleiding

Zakynthos was zalig. Ik had min of meer mijn eigen vleugel in huis, werd pas wakker tegen de tijd dat de kinderen van mijn vrienden hun middagslaapje deden, en kuierde een beetje rond in mijn eigen ritme. ’s Avonds aten we vaak samen, maar regelmatig trok ik er ook in mijn eentje op uit met de huurauto. Een dorpje bezoeken, vis eten aan de haven.

“Elke dag werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt: zij waren samen en gelukkig op vakantie, en ik was alleen”

Maar waar ik had gehoopt dat dit me op z’n minst zou afleiden van het gemis van mijn kinderen, maakte de aanwezigheid van het gezin van mijn vriendin het juist alleen maar erger. Elke dag werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt: zij waren samen en gelukkig op vakantie, en ik was alleen. Ik voelde me verscheurd. Doodeenzaam. Ik had beter thuis hard kunnen doorwerken, dan hoefde ik alleen de avonden zonder kinderen uit te zitten. Nu leek de tijd zonder hen wel tien keer zo lang te duren.

Lees ook – Heimwee op vakantie: ‘Het leukst vond ik de gedachte dat we weer naar huis zouden gaan’ >

Metamorfose

Mijn vrienden toonden begrip. Probeerden me extra in de watten te leggen met drankjes bij het zwembad en diners. Maar met de dag voelde ik me depressiever. Tot ik, vier dagen eerder dan gepland, het vliegtuig terug naar huis pakte. Gek genoeg vloog de stilte me daar minder aan dan ik vreesde. Sterker nog: ik voelde een enorme daadkracht. Ik zette mijn telefoon op stil, kocht de bouwmarkt leeg en besloot met de muziek keihard de kinderkamers een metamorfose te geven. Dat werkte therapeutisch. Het gemis bleef, maar het was behapbaar; zo waren ze er toch een beetje bij.

Een reis voor drie

Zongebruind en zichtbaar uitgerust vlogen ze anderhalve week later in mijn armen. En terwijl ze gillend van blijheid hun nieuwe kamers verkenden, deelde ik mijn ex mee dat de volgende zomervakantie van de kinderen en mij zou zijn. Op vakantie zonder kinderen: voorlopig niet meer. Ik boekte meteen een reis voor drie.” Dit artikel staat in Kek Mama 08-2022.   Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.