Beeld: Getty Images
Een ijsje kopen, op schoolreisje, een nieuwe fiets kopen als dat nodig is: het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend. Maar voor alleenstaande moeder Lucia (38) is dat niet zo. Zij kan haar kinderen, Samuel (17) en Anna (3) niet alles geven wat ze zou willen. “Ik wil zoveel voor ze doen, maar het kan gewoon niet.”
Tegen je kind moeten zeggen dat hij geen ijsje van de ijscokar krijgt, omdat je het geld er simpelweg niet voor hebt: dat wil je als moeder niet hoeven doen. Toch is dit de werkelijkheid voor Lucia. “Vorig jaar ging de klas van Samuel op schoolreis. Om mee te gaan moest je 465 euro betalen. Dat had ik niet. Zijn school wilde niet bijspringen, waardoor Samuel niet mee kon.”
Lucia is twaalf jaar geleden naar Nederland verhuisd. Ze woonde daarvoor in Slowakije, waar ze getrouwd was en zoon Samuel kreeg. Toen die relatie stukliep en zij en Samuel uit huis werden gezet, kwamen ze naar Lucia’s familie in Nederland. “Mijn vader vroeg of ik niet een week of twee hier wilde komen om uit te rusten. Dat heb ik gedaan. En nu ben ik er al twaalf jaar”, lacht Lucia. In al die jaren heeft Lucia altijd gewerkt. Zo werkte ze in een bakkerij, maakte ze schoon en was ze orderpicker. “We hadden het heel goed samen en kwamen niks tekort.”
“Toen ik in Nederland kwam, vertrouwde ik mensen al heel snel. Dat was uiteindelijk mijn valkuil. Buren van mij hadden namelijk meerdere auto’s op mijn naam gezet. Maar uiteindelijk betaalden zij niks, waardoor ik in de schulden terecht kwam. Ik moest alles zelf betalen. Mijn zoon was toen zeven jaar. Gelukkig leende iemand mij het geld, zodat ik het kon afbetalen. Maar door die schulden kreeg ik mentale problemen. Ik vertrouwde niemand meer, waardoor ik uiteindelijk helemaal geen contact met mensen had.” In 2016 ontmoette Lucia haar toenmalige vriend. Na een tijdje gingen ze samenwonen en werd ze zwanger. Maar toen ze drie maanden zwanger was, verliet hij haar voor een andere vrouw. “Hij ging een keertje mee met het werk van zijn vriend, daar ontmoette hij een vrouw. De volgende dag was hij al bij haar.”
Lucia stond er weer alleen voor. Vanwege zwangerschapsproblemen kon Lucia het werken niet meer oppakken en kreeg ze een uitkering. Samuel kreeg heel bewust mee dat ze thuis weinig geld hadden. Hij werd er zelfs door gepest op school. “Kinderen lachten hem uit omdat hij geen merkkleding droeg. Ik vond dat zo erg. Ik heb vaak gehuild en ik bleef maar denken: hoe kunnen kinderen zo gemeen zijn?” Gelukkig krijgt Lucia steun van het samenwerkingsverband ‘Sam& voor alle kinderen’, waar je een aanvraag in kan dienen als je weinig geld hebt. Zij zorgen ervoor dat je aanvraag bij de juiste stichting terechtkomt. Bijvoorbeeld Stichting Leergeld, zij hebben geholpen met een aanvraag bij het Jeugdfonds Sport & Cultuur, daarna kon Samuel gaan sporten. Stichting Leergeld hielp Lucia ook met het aanschaffen van een nieuwe fiets voor haar zoon en de laptop die hij voor de middelbare school nodig had. “Als Anna vier wordt, krijgt ze een verjaardagsbox van Stichting Jarige Job. En als ze naar school gaat, krijgt ze een fiets. Ik ben erg dankbaar voor de hulp en steun die ze mij bieden.”
Lees ook Desirée en haar dochter leven in armoede: ‘We moeten sparen voor een ijsje’
Dat Lucia haar kinderen niet kan geven wat ze zou willen, vindt ze erg moeilijk. Maar daarnaast heeft ze nog meer problemen waar ze mee kampt. Lucia heeft namelijk last van paniekaanvallen. “Toen Anna een jaar was, kreeg ik last van hartkloppingen en kon ik moeilijk ademhalen. Ik was niet gestrest, dus ik schrok er erg van. Uiteindelijk zei de dokter dat ik een paniekaanval had. Volgens hem kwam het doordat ik jarenlang last had van stress door alle schulden. En nu ik rust had, kwam het allemaal naar boven. Ik heb hiervoor medicijnen die ik elke dag in neem.” Waar Lucia nog het meeste mee zit, is de angst dat er iets met haar gebeurt. Alleen die gedachte zorgt al voor paniek. “Stel, er gebeurt iets met mij. Wat gebeurt er dan met mijn kinderen? Ik heb niemand meer om mij heen die dan voor ze kan zorgen. Geen familie en geen vrienden. Zij blijven dan alleen achter. Dat is mijn grootste nachtmerrie.”
“Door de angst die ik voel, ben ik mij er wel van bewust hoe belangrijk het is om alle rekeningen te betalen. Ook zorg ik ervoor dat mijn kinderen wat kunnen sparen van mijn geld. Samuel heeft een bijbaantje. Hij verdient misschien niet veel, maar alle beetjes helpen. Je merkt dat hij volwassen wordt en steeds meer voor zichzelf begint te zorgen. Daar ben ik hem heel dankbaar voor.” Lucia is van plan om het werken weer op te pakken. Het enige waar ze tegenop ziet, is dat ze dan een opleiding moet volgen. Omdat ze nooit eerder een opleiding in Nederland heeft gevolgd, wordt het voor haar moeilijk om dat op te pakken. Maar haar wil is zeker aanwezig. “Ik wil heel graag met kinderen werken. Daar ligt mijn passie.” Voor meer informatie over Sam& voor alle kinderen of voor het starten van een aanvraag, kun je terecht op hun website. Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
