Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze over hoe ze zich soms jaloers voelt tegenover haar kinderloze vriendinnen.
“Het was altijd al mijn droom om jong moeder te worden. Het was alles wat ik ooit had gewenst in mijn leven. Al vanaf mijn twaalfde riep ik dat ik niet kon wachten om kinderen te krijgen. Nu ik ze eindelijk heb en een prachtig leven leid met mijn gezonde kinderen en mijn lieve man, waar ik al die jaren naar verlangde, zou ik me helemaal compleet moeten voelen, toch?
Ik was twintig toen ik mijn man leerde kennen. We wisten al snel dat we wilden wachten met kinderen, omdat ik nog studeerde en we samen van het leven wilden genieten. Toen we trouwden hadden we de tijd van ons leven. We konden spontaan een weekendje weg, nachtenlang uitgaan of gewoon tijd voor elkaar nemen zonder dat er een kind ‘mamaaaa!’ riep. Na drie jaar van dat zorgeloze leven werd ik zwanger.
Mees en Lucy zijn het mooiste cadeau dat ik me ooit had kunnen wensen, maar soms denk ik dat ik misschien later moeder had moeten worden. Als tiener roepen dat je ‘niet kunt wachten om moeder te worden’ is makkelijker dan het echt doen. Je ziet dan nog niet wat het betekent om zoveel vrijheid op te geven. Begrijp me niet verkeerd, ik zou voor geen goud iets willen veranderen. Maar toch voel ik mij soms jaloers op mijn kinderloze vriendinnen.
De meeste van mijn vriendinnen hebben zelf kinderen, dus met hen kan ik gezellig afspreken terwijl de kids samen spelen. Maar de vriendinnen zonder kinderen gaan vaak een weekendje weg of de hele dag shoppen, waar ik niet bij kan zijn. Ondanks dat proberen ze er vaak rekening mee te houden, maar het voelt toch soms alsof ik veel mis. Vooral wanneer de groepsapp vol staat met leuke foto’s na een avondje uit.
Sommigen zullen me voor gek verklaren, omdat ik zo eerlijk vertel dat ik soms jaloers ben op mijn kinderloze vriendinnen. Maar ik vind dat hier best vaker over gepraat mag worden. Als je moeder wordt, raak je nou eenmaal een stukje van je vrijheid kwijt. We moeten niet raar opkijken als een moeder soms verlangt naar dat vrije leven. Een beetje gezonde jaloezie is niet erg.
Soms voel ik me best schuldig dat ik jaloers ben op anderen, maar dan probeer ik mezelf eraan te herinneren dat ik dat leven ook ooit had. Dat ik me niet 24/7 zorgen hoefde te maken of me schuldig hoefde te voelen als ik wat leuks deed. Wie mist die vrije tijd met haar partner nou niet? Ik heb er prachtige kinderen voor gekregen. Het is wat mij betreft heel normaal om ons soms zo te voelen.”
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (14) en Phaedra (11). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
De waarheid over Sinterklaas: hij komt bij ieder kind anders binnen. De een vogelt het zelf uit, de ander blijft zelfs na de onthulling stug geloven. En valt het kwartje niet vanzelf, dan helpt oma wel een handje.
