Huidporiën, zeepbellen, sponzen en de binnenkant van een paprika: iemand met trypophobia moet er niet aan denken.
Lees verder onder de advertentie
Anika (31), moeder van een dochter van 1:
“Als ik denk aan het wegschrapen van pitjes uit een tomaat, lopen de rillingen over mijn rug. Ook van aardbeien, een Brosreep en huidporiën krijg ik het benauwd. Officieel heet mijn fobie trypophobia; de afkeer van vieze en asymmetrische gaatjes. En ook voor clusters van gaten, zoals die van zeepbellen, sponzen of een honingraat waar bijen uitkomen.
Op de basisschool moest ik kerststukjes maken van gedroogde lotusbloemen. Dat wilde ik absoluut niet, omdat ik er ongemakkelijk en misselijk van werd. Toen wist ik natuurlijk niet dat daar een naam voor bestond. Mensen begrepen me ook nooit, plaagden me ermee. Pas toen ik ging googelen op ‘angst voor gaatjes’ ontdekte ik dat het een echte fobie is.
“Achteraf ga ik uit het zicht staan en gil even flink”
Lees verder onder de advertentie
Zelf heb ik ook veel moeite met de binnenkant van een paprika of meloen. Omdat ik mijn dochter Maud hier niet mee wil opzadelen, blijf ik mezelf confronteren met zaken die voor mij lastig zijn. Achteraf ga ik uit het zicht staan en gil even flink.”
Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:*Goedkoper dan in de winkel*Lees elke maand als eerst Kek Mama*Gratis verzondenAbonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Soms krijg je een Tikkie waar je even van moet knipperen. Niet vanwege het bedrag, maar vanwege de brutaliteit. Van 2,75 euro voor een kopje thee tot de benzinekosten van een lift die je niet wilde — dit zijn de Tikkies die je niet zag aankomen.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.