Acht jaar geleden richtte Anne-Sophie haar eigen jeugdzorgorganisatie op: Groei & Glunder. Vesper was het eerste kind dat zij begeleidde. “Vesper had epilepsie en een ontwikkelingsachterstand. Ik hielp haar bij haar sociale en emotionele ontwikkeling. Dat was het eerste moment dat ik besefte dat er geen gepast opvangaanbod is voor deze doelgroep.” Sindsdien liep Anne-Sophie altijd met deze vraag rond. In coronatijd moesten scholen noodopvang regelen, maar omdat bij het speciaal onderwijs geen kinderopvangorganisaties waren aangesloten, werd Groei & Glunder benaderd. “Ik vond het zo gek dat in het speciaal onderwijs geen opvang bestond, dat ik samen met Olof van den Bout een BSO+ opzette.”
95 procent van de kinderen van Vesper BSO+ gaat naar het speciaal onderwijs. Overdag krijgen zij een gestructureerd lesprogramma, maar na school hebben ze die structuur ook nodig. “Als je dat niet biedt, is er geen plek waar deze kinderen heen kunnen. Dan moet een vader of een moeder thuiswerken of oppassen. Heel veel ouders stoppen daarom met werken of werken minder. Absurd, natuurlijk.” Als er na schooltijd geen structuur is, geen plek is waar ze zich veilig voelen of waar hun vaardigheden worden gestimuleerd, moeten deze kinderen heel hard werken. “Dan raakt dat koppie vol met prikkels en zijn kinderen veel meer bezig met overleven in plaats van dat ze ruimte hebben om vaardigheden te gaan ontwikkelen.”
“Ouders van deze kinderen zijn vooral heel dankbaar en ondersteunen ons initiatief van harte. Je moet je voorstellen dat ouders al jarenlang tegen problemen en teleurstellingen aanlopen. Het kind komt bijvoorbeeld niet mee in de klas of maakt ruzie op het schoolplein. Oplossingen voor deze problemen worden niet zomaar gevonden, want er zijn heel lange wachtlijsten in de jeugdzorg. Als je er dan eindelijk achter komt wat er met je kind aan de hand is, moet hij of zij misschien wisselen van school, kan je kind niet op een sportclub blijven en wordt het vaak afgewezen. Dat is gewoon heel verdrietig. Een plek waar je kind opgevangen kan worden als jij wilt werken, is er niet. Dat zo’n basisbehoefte niet is geregeld in een land als Nederland, is bijna niet te geloven.”
Lees ook: Alles wat je moet weten over de BSO
Voor de kinderen zelf is het nog heftiger dan voor de ouders. “Deze kinderen zijn in hun jonge leven al zo vaak afgewezen. Dat doet, naast het feit dat je al anders bent, natuurlijk heel veel met je zelfvertrouwen en zelfbeeld. Waar andere kinderen vriendschappen kunnen opbouwen of rekening kunnen houden met elkaar, is dat voor onze doelgroep niet vanzelfsprekend.” Vesper BSO+ werkt met het competentiemodel: ze benadrukken wat kinderen goed doen, in plaats van te benoemen wat verkeerd gaat. Ze maken daardoor sprongen in hun ontwikkeling. “Er zijn kinderen die bij Vesper begonnen te praten. Of ze kunnen opeens wel samen spelen. Door het bieden van veiligheid en positiviteit maken de kinderen enorme stappen in hun sociale en emotionele ontwikkeling.”
“Een heleboel kinderen vinden het geweldig bij ons en willen heel graag komen. Maar er zijn ook genoeg kinderen die dat niet hebben. Dat wisselt heel erg. We zijn een plek waar ze mogen ontspannen, maar kunnen ontspannen is niet vanzelfsprekend voor onze doelgroep. Daar helpen we ze bij.” Vesper BSO+ zorgt voor voorspelbaarheid, zodat kinderen zich veilig kunnen voelen. Er is een duidelijke structuur: de kinderen weten precies wat er van ze gevraagd wordt en wanneer ze iets doen. “Doormiddel van een stoplicht geven ze aan hoe ze zich voelen: groen, oranje of rood. Zo leren we de kinderen om te luisteren naar hun gevoel. En door zoiets kleins leren ze al om beter bij zichzelf in te checken: hoe voel ik me? Ben ik boos? Wat moet ik dan doen? Wat maakt me rustig? Dat werkt gewoon heel goed.”
“Ik geloof in een toekomst waarin bijzondere kinderen in het normale leven worden opgevangen: in het onderwijs, in de kinderopvang of op sportclubs. We moeten naar een samenleving toe waarin we steeds meer plek maken voor kinderen die wat extra’s nodig hebben. En daarin zijn wij een eerste stap.” Wil je meer informatie over Vesper BSO+? Kijk dan op hun website. Nog meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.
