Candy-Rae Blind: ‘Dat ik nu drie kinderen heb, is een droom die uitkomt’

Dit zou een interview over je zwangerschap zijn, maar… je bent al bevallen!
“Ja! Stiekem vier weken geleden zelfs al. Ik was halverwege augustus uitgerekend, maar de kleine man besloot al twee weken eerder te komen. Sindsdien zitten we in heerlijk in onze eigen bubbel. Omdat we in Spanje wonen hebben we lekker de tijd genomen om aan ons nieuw gezinnetje van vijf te wennen. Zonder veel bezoek, zonder dat iemand doorhad dat Ledger, zoals onze jongste zoon heet, al vier weken bij ons is.”

Hoe kijk je terug op de bevalling?
“Hij had zijn komst perfect getimed in een verder superdrukke periode. Daley zat namelijk in Italië én Engeland die week en dat vond ik best spannend. Wat als de baby al kwam en Daley niet op tijd terug kon zijn? Maar precies op de dag dat hij thuis én vrij was… besloot ons mannetje te komen. De bevalling is heel goed gegaan, maar duurde wel een stuk langer dan bij de andere twee. Van tevoren had ik me geen zorgen gemaakt, want bij Lowen (5) en Lourdes Lemae (3,5) ging het heel vlot. Dat was nu wel anders. De weeën begonnen al heel vroeg in de ochtend, maar zetten niet door. Uiteindelijk werd hij, nadat mijn vliezen werden gebroken, om kwart over negen ’s avonds in het ziekenhuis geboren.”

Hoe gaat het met jullie?
“Goed! We hadden wel wat opstartproblemen met de borstvoeding. Zo heb ik borstontstekingen gehad, maar inmiddels is dat voorbij en gaat het veel beter. Tot nu toe is hij een echte slaapkop, ook de nachten doet hij supergoed. Al moet ik dat misschien niet te hard roepen, haha, anders jinx ik het misschien. Hij is nog zo klein; ik weet ook dat het echte harde werk nog komt. Al voel ik me wel veel zelfverzekerder in het moederschap dan vroeger. Bij Lowen rende ik bij ieder piepje naar zijn wiegje, áls ik hem daar al in liet liggen. Bij het minste stuurde ik al een foto naar de dokter. Nu weet ik dat een baby’tje echt wel even kan wachten. Anders dan zijn broer en zus, gaat hij nergens heen. Ik denk dat Ledger dat ook voelt, dat ik relaxed ben.”

“Ik voel me zelfverzekerder in het moederschap dan vroeger”

Hoe kijk je terug op de zwangerschap?
“De eerste maanden waren heel rustig en ontspannen. Mijn buik groeide niet zo snel, dus ik kon het nieuws lang voor mezelf houden. Met vijf maanden maakte ik het pas bekend en tijdens het EK was ik al dertig weken zwanger. Die periode was wel even 180 graden anders: cha-os! Met de kinderen was ik zes weken in Nederland en we reisden naar Duitsland voor de wedstrijden. Ze hadden geen school of opvang, dus dat was behoorlijk pittig. Zwanger zijn terwijl je al twee kinderen hebt rondlopen is echt anders. Als ik dat tijdens mijn eerste zwangerschap had geweten, had ik veel meer genoten van de rust, haha.

Uiteindelijk heb ik twee wedstrijden gemist omdat ik voelde dat het te veel druk gaf om heen en weer te reizen. Dan zat ik thuis op de bank te hopen dat ze zouden winnen, zodat ik er de volgende keer wel weer bij kon zijn. Ik mocht nog nét vliegen toen het toernooi voorbij was.”

Het bleek het laatste EK van Daley te zijn. Hij stopt bij Oranje. Hoe is dat voor jou?
“Gek en heel erg wennen natuurlijk. Hij heeft dat toch 11,5 jaar gedaan en voor Oranje trainde hij zes à zeven keer per jaar twee weken intern. Dat was routine in onze relatie, dat hij zo vaak twee weken van huis was. Toen we nog in Nederland woonden, had ik die weken veel hulp om me heen. In Spanje was dat anders. Ik wil de kinderen een stabiel thuis bieden, zeker nu de oudste ook gewoon naar school moet – dus wij gingen niet meer zo vaak mee naar Nederland. Voor ons is het wel heel fijn dat hij nu meer bij ons thuis is, maar voor hem was het wel een moeilijke keuze. Ik denk dat hij het allerliefst door was gegaan.”

Je vertelde eens dat zwanger worden voor jullie niet vanzelfsprekend is. Hoe bijzonder is het om nu moeder te zijn van drie kinderen?
“Ik heb altijd een groot gezin gewild, maar of dat zou lukken was de vraag. We hebben eerder vruchtbaarheidstrajecten doorlopen, en dat was echt zwaar. Ik wilde niet weer zo’n traject in. Toen ik onverwacht, maar heel gewenst, zwanger raakte, voelde dat als een wonder. Helaas ging het mis, maar daardoor begon het weer te kriebelen. We besloten het nog een keer te proberen, maar dat leidde tot nog een miskraam en een missed abortion. Het zwanger worden ging deze keer wel snel, maar het groeide steeds niet goed.

 Ik probeerde mezelf gerust te stellen door te denken: het komt wel goed, niet te veel aan denken, laat het los. Maar dat lukt natuurlijk niet helemaal, je bent er toch constant mee bezig. Voel ik al iets? Dat het is gelukt en dat ik nu drie kinderen heb, is echt een droom die uitkomt. Ook voor Daley, die weer een supertrotse vader is.”

“Dat het is gelukt en dat ik nu drie kinderen heb, is echt een droom die uitkomt”

Hoe vinden de oudsten hun kleine broertje?
“Ze zijn heel lief en zorgzaam. De oudste is heel beschermend en kopieert mij. Hij roept de hele dag dingen als: ‘Kijk uit’ en ‘Pas op!’ naar zijn kleine broertje. Heel schattig. Mijn dochter denkt dat ze er een pop bij heeft. Haar moet ik soms wel even corrigeren dat het niet de bedoeling is dat de baby in haar poppenwagen gaat, haha. Jaloers zijn ze helemaal niet, misschien ook omdat ze deze maand nog de volle aandacht krijgen. We hebben namelijk een maand lang een oppas uit Nederland in huis die voor ze zorgt. Heel fijn, want zo kunnen we allemaal rustig wennen aan de nieuwe situatie.”

Tot zijn geboorte wisten jullie niet of er een broertje of zusje bij kwam. Had je wel een voorgevoel?
“We wilden het geslacht graag een verrassing laten zijn, net als bij Lowen destijds. Bij onze dochter wist ik het te rekken tot dertig weken; toen wilde Daley het toch wel heel graag weten, haha. Deze keer voelde ik al snel dat het een jongetje zou worden. Bij Lowen had ik steeds koortsuitslag bij mijn lippen en ook deze keer had ik om de week wel een blaar. Daar had ik bij Lourdes Lemae helemaal geen last van. Al dacht ik later op de echo’s te zien dat het toch een meisje was. Daar zag ik namelijk hetzelfde fijne neusje als zijn zusje. Ach, het maakte ons ook echt niets uit. We zijn heel gelukkig.”