Beeld: Instagram
Jamie Li is 22 weken zwanger van haar derde kindje. Aan Kek Mama vertelt ze over de onverwachte zwangerschap, McDonalds in de ochtend en de zoektocht naar de perfecte babynaam.
Je bent nu 22 weken zwanger. Hoe voel je je?
“Heel wisselend. Als ik mijn vlogs terugkijk, zie ik dat het echt alle kanten op ging, met ups en downs. Dus ik bekijk het nu per dag. Ik voel me wel een stuk beter dan in de eerste twaalf weken. Toen was ik zo ongelooflijk moe dat ik mezelf niet meer herkende. Ik lag om half negen al in bed, terwijl ik van nature een nachtbraker ben. Ik ben altijd goed geweest met weinig slaap, maar nu kon ik moeilijk opstaan en deed ik overdag ook nog dutjes. Inmiddels weet ik het ‘s avonds weer te rekken tot elf uur, half twaalf.
Ik ben nog steeds erg misselijk, maar overgeven lukt niet. Ook moet ik vaak huilen, uit het niets in de auto of tijdens het koken. Het lijkt wel alsof Jamie negen maanden op vakantie is en er één of andere Nancy voor terug is gekomen. Zo anders voel ik me. Gelukkig begrijpen de jongens het wel als mama even een dutje moet doen.”
Het lijkt wel alsof Jamie negen maanden op vakantie is en er één of andere Nancy voor terug is gekomen
Je vertelde dat dit kindje de knoop voor jullie heeft doorgehakt. Wat ging er door je heen toen je de positieve test in je handen had?
“Ik was een week overtijd, maar dat was ik wel vaker. Toen ik na een borrel voor de zekerheid toch een test deed en er meteen twee streepjes verschenen… was ik in shock. Ik dacht: hier moeten we het nog over hebben. Maar mijn vriend had meteen hartjesogen en was helemaal blij met het nieuws. Achteraf lijkt het alsof de keuze bij mij heeft gelegen. Alain zei altijd al: ‘Let’s go, als jij het wil.’
Sommige ouders weten al heel snel dat ze nog een kindje willen. Wij niet. Er zat maar twee jaar tussen de geboortes van Lenny en Kay. Dan heb je je handen vol, word je geleefd en ben je niet bezig met een derde. In coronatijd hadden we andere dingen aan ons hoofd. Met de oudste ging het even niet lekker op school, hij had toen meer aandacht nodig. Op een gegeven moment zit er dan ook net te veel tijd tussen. Maar de knoop doorhakken en er níet voor gaan, dat konden we ook niet. Het voelt nu alsof dit kindje ons echt heeft uitgekozen, heel bijzonder.”
Voelt deze zwangerschap anders dan de vorige twee?
“Dit is echt de allerlaatste keer en dat maakt alles anders. Als ik me beroerd voel of onzeker over de veranderingen van mijn lichaam, denk ik steeds: dit maak ik nooit meer mee. Veel mensen vinden zo’n nakomertje – ze schelen 12 en 10 jaar – heel bijzonder. Ik krijg weer net zulke enthousiaste reacties als toen ik zwanger was van de eerste.”
Jamie vervolgt: “Deze zwangerschap vind ik wel veel spannender. Ik ben nu toch een stuk ouder en merk dat ik onzekerder ben over mijn lichaam. In het begin googelde ik ook over risico’s. Ik kijk ook vaak even in mijn onderbroek: is het nog schoon? Zie ik geen bloed? Bij Lenny en Kay was ik er helemaal niet mee bezig dat het ook mis kon gaan.”
Heb je gekke cravings?
“Die verschillen van dag tot dag. Het zijn vooral kortetermijn-cravings: als ik iets in mijn hoofd heb, moet ik het nú hebben. Surinaamse gerechten, grote glazen Chocomel of McDonald’s om elf uur ‘s ochtends. Laatst wilde ik heel graag ergens een English Breakfast eten met alles erop en eraan. Dan denk ik: met wie kan ik dat nú eten? Ik heb toen mijn zwager meegesleept en daarna was het ook uit mijn systeem. Soms denk ik weleens: die arme baby krijgt alleen maar meuk binnen. Ik zei nog zo tegen Alain dat ik deze zwangerschap alleen gezond wilde snacken, fit wilde zijn en niet teveel aankomen. Nou, ik ben nog nooit zo lui en misselijk geweest of zo zwaar als deze keer. Dat heb je dan toch echt niet in de hand.”
Jullie krijgen weer een jongetje. Je hoopte op een meisje, vertelde je.
“Ik zag het piemeltje al eerder dan de echoscopiste. Toen dacht ik wel: oeps. Ik dacht gewoon zeker te weten dat dit een meisje was. Ik heb dat plaatje altijd in mijn hoofd gehad, van twee jongens en een meisje. Speelde ik vroeger met mijn Barbies, dan noemde ik de kinderen Quincy, Justin en Jennifer. Als dit kindje dan zo onverwacht besloot te komen, moest dit wel Jennifer zijn.
Het was echt even wennen dat dat niet zo was. Na de echo ontkende ik het ook nog en zei ik tegen vrienden en familie dat het een meisje moest zijn. De grote schaamlippen hadden we vast voor een piemel aangezien. Maar nee, het is toch echt een jongetje. Inmiddels ben ik aan het idee gewend en zijn de rollen weer omgedraaid: ik zou het lastig vinden als het tóch een meid blijkt te zijn, haha.”
Heb je er veel reacties op gekregen?
“Ik ben aangenaam verrast door de reacties die ik kreeg op het eerlijk delen van mijn, in eerste instantie teleurgestelde, reactie op het geslacht. Een hoop vrouwen stuurde persoonlijk berichtje dat ze hetzelfde hebben ervaren. Het was ook geen ondankbaarheid. De gezondheid van de baby staat natuurlijk altijd voorop. Ik had gewoon graag willen weten hoe het is om een meisje op te voeden en Alain had die vader-dochterband ook graag willen ervaren. Maar ik weet ook hoe leuk jongens zijn.”
Hoe vinden de jongens het dat er een klein broertje bij komt?
“Ze zijn heel enthousiast. Het leeftijdsverschil is heel leuk; ze reageren heel anders dan wanneer je het aan een kleintje vertelt. Ze willen de hele tijd mijn buik aaien, vragen hoe groot het kindje is, denken mee over namen en sturen memes door. Het zijn echt grote broers en rekenen de hele tijd uit: ‘Oh, als ik 25 ben, dan is mijn broertje…’ Ze wilden graag een zusje, maar een broertje vinden ze ook leuk.”
Hoe staat het met de nesteldrang?
“Ik wil heel veel aanschaffen, maar doe het nog niet. Mijn kantoortje wordt de babykamer en is nu roze. Ik vind het flauw dat alles voor een jongen blauw zou moeten zijn, maar lila vind ik ook weer zo lullig. Ik heb wel een heel uitgebreid Pinterestbord met alles wat ik leuk vind. Het kleurenpalet lijkt in ieder geval vast te staan. Het wordt waarschijnlijk een combinatie van mosterdgeel, bordeauxrood en een lichtblauw dat neigt naar grijs. Je denkt misschien: heftig, maar op mijn Pinterestbord zie je dat het werkt. We hebben de kinderwagen ook al, maar de rest blijven we toch lastig vinden. Er is ook zoveel keuze!”
Je hebt destijds een mommy make-over gehad. Merk je iets van de buikwandcorrectie tijdens de zwangerschap?
“Mijn buik werd al heel snel groter, maar de onderkant van mijn buik groeit niet gelijk mee met de rest. Mijn buikspieren zijn met de operatie geweven, dat is net alsof je je veters strak trekt. Het voelt daardoor alsof alles onder mijn borsten zit. Heb ik gegeten, kan ik me daarna naar voelen. Heel benauwd. De verloskundige zegt dat het geen kwaad kan en dat de baby er geen last van heeft. Toch vind ik het wel spannend.”
Zijn jullie al uit over de naam?
“We hebben een kanshebber, maar weten niet of dat dé naam is. Jongensnamen zijn lastiger dan meisjesnamen en we hebben al twee hele leuke gebruikt. Engelse namen zoals Blake of Jeremy vind ik mooi, maar voor ons te Amerikaans. Wolf is te hip en de Sams en Sems vind ik te Nederlands. Veel namen zien er op papier prachtig uit, maar als ik ze roep om het uit te proberen, valt het toch tegen. ‘Lenny, eten’, dat werkt. ‘Didier, eten’, niet.
Ik vraag het ook weleens aan ChatGPT: bedenk 100 namen die passen bij Lenny en Kay. Mag een vleugje Frans, kort en niet te Amerikaans zijn. Maar zelfs ChatGPT had er moeite mee: halverwege de lijst recyclet ‘ie gewoon weer namen. Nouja, we hebben nog even.”
Zelfs ChatGTP had moeite met het bedenken van de babynaam
Hoe kijk je naar de bevalling?
“Ik krijg een geplande keizersnede en dat geeft rust. Deze keer weet ik waar ik aan toe ben. Twee keer wilde ik heel graag natuurlijk bevallen en twee keer is dat niet gelukt. Zo’n spoedkeizersnede vond ik heel heftig. Je maakt die weeënstorm mee, de persdrang, en dan wordt er last-minute besloten dat je naar de OK wordt gereden. Je loopt de wedstrijd wel, maar haalt de finish niet. Dat vond ik heel zuur. Ik vind het nu een fijn idee dat ik weet wat me ongeveer te wachten staat. Ik hoef het niet te proberen.”
Sinds de zwangerschap ben je weer begonnen met vloggen. Hoe is dat?
“Ik ben eigenlijk weer uit eenzaamheid begonnen. Ik voelde me best alleen in deze fase van mijn leven. Iedereen om me heen is klaar met kinderen krijgen. Veel vrienden hebben er twee in dezelfde leeftijdscategorie als mijn kinderen. Ze gaan die opbouw op hun huis doen, fantaseren over reizen die ze maken als de kinderen groter zijn en hun kinderen gaan naar het voortgezet onderwijs. Veel vrouwen krijgen een soort veertigersglow en lijken zichzelf weer helemaal opnieuw te hebben uitgevonden.
Uit eenzaamheid ben ik weer begonnen met vloggen
Ik duik weer terug in de tijd en kijk daar enorm naar uit, maar kan dat niet écht delen. Ik vind het vloggen onwijs leuk. Wat de vlogs helemaal tof maken, zijn de reacties die ik krijg van vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten. Of kijkers die vroeger trouw keken, en mijn content opnieuw hebben ontdekt, bijvoorbeeld door een andere levensfase of per abuis weer op mijn video’s zijn gestuit. Hoe leuk is dat! Zo creëer je bijna een nieuwe community samen en voel je je een stuk minder alleen.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Jamie Li is 22 weken zwanger van haar derde kindje. Aan Kek Mama vertelt ze over de onverwachte zwangerschap, McDonalds in de ochtend en de zoektocht naar de perfecte babynaam.Je bent nu 22 weken zwanger. Hoe voel je je? “Heel wisselend. Als ik mijn vlogs terugkijk, zie ik dat het echt alle kanten op ging, met […]
Iedere ouder weet: een goede oppas vinden is goud waard. Maar soms duurt het even voordat je de juiste match hebt… zoals bij Jack en Anita.
Een ex en een nieuwe partner in een ruimte: een recept voor drama of gewoon een gezellig feestje? Bianca hoopte op het laatste, maar kreeg het eerste. Want hoe ga je om met een jaloerse vriend, een ex met gevoel voor humor en een verjaardagsfeestje dat eindigt in een woordenwisseling?
Elsemieke (30) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (3,5 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Probeert op veel te weinig slaap, als eersteklas chaoot, wat van het moederschap te maken.
Je kent ze wel: die vaders die hun kind zonder jas in de regen laten staan omdat ‘ie toch een sterke weerstand moet opbouwen. Of die vrolijk in slaap vallen terwijl hun peuter met een schaar aan de haal gaat.
Soms draagt een geheim een ondragelijk gewicht, een last die je voor altijd met je meedraagt. Hoeveel liefde er ook is, de waarheid blijft altijd op de achtergrond sluimeren. Nora weet er alles van.
