Als je de vieze was in de droger doet of je baby in de supermarkt vergeet, betekent dat niet dat je langzaam gek aan het worden bent. Het betekent dat je honderdduizend ballen tegelijk in de lucht houdt. Mag het dan alsjeblieft een keertje misgaan, ja?
Of je nu met slaaptekort worstelt, op automatische piloot rijdt, of simpelweg te veel tegelijk probeert te doen—het leven vraagt soms meer dan je kunt geven. Maar juist in die chaotische situaties ontstaan vaak de grappigste verhalen. Want perfectie? Dat laten we lekker aan anderen over.
Jill: “Voor het rijden naar de hockey hebben we een afspraak met andere ouders wie wanneer rijdt en ophaalt. Voor het zomerfeest was ik aan de beurt om ze op te halen. Ik vergeet wel vaker iets, dus ik was erg gefocust dat ik dit niet moest vergeten. Trots dat ik was, toen ik op tijd op de parkeerplaats van de hockeyclub stond en ze daarna netjes bij ons thuis afleverde. Ik parkeerde net de auto op de oprit toen ik de appjes van de andere ouders zag binnenkomen: of hun kinderen nog werden opgehaald? Ze stonden buiten te wachten. Had ik eindelijk de afspraak onthouden, ben ik de rest van de kinderen vergeten.”
Nine: “Klassieke fout, maar mij toch echt overkomen. Op een vrijdag was ik aan de beurt om onze dochter Noa van zes van school te halen. Het is mijn vrije dag en dus ook meteen was- en opruimdag. Aan het eind van de dag was ik heel zen de was aan het opvouwen toen de juf van groep drie belde: ‘Ehm, is het bso-dag vandaag of kom je haar nog ophalen? Noa is nog hier.’ Ik me naar het schoolplein haasten dat al bijna helemaal leeg was, alleen nog met een paar kletsende moeders. En daar stond ze met de armen over elkaar: ‘Hoe kun je míj nou vergeten? Je moet me toch altijd op vrijdag ophalen?!’ Ik kreeg nog heel lang elke vrijdag te horen: ‘Gelukkig ben je me vandaag niet vergeten.’”
Marije: “Met een winkelmandje, een peuter, kleuter en kinderwagen met een baby van een paar weken oud probeerde ik de boodschappen te doen in de supermarkt. Het was einde middag, mijn twee zoontjes waren erg moe en druk en vroegen om veel aandacht. Toen ik thuiskwam met mijn kleuter en peuter viel het kwartje… ik had mijn baby niet meegenomen! Ik heb in mijn leven denk ik nog nooit zo hard gesprint. Het scheelt wel dat ik naast de supermarkt woon. Lag de baby daar nog rustig te slapen in de kinderwagen naast het diepvriesvak, alsof er niks aan de hand was. Dit gebeurt je echt maar één keer.”
Lisa: “Door gebrek aan tijd prop ik regelmatig gedachteloos de hele wasmachine vol met kleren uit de wasmand, zonder echt goed te checken wat er allemaal in zit. Mijn kinderen spelen vaak met luiers voor hun pop en die belanden overal. Bleek dat er dus een luier in de wasmand terecht was gekomen. Zo’n ding zuigt natuurlijk al dat water op, maar uiteindelijk kon ie het niet meer aan en ontplofte hij. Gevolg: de hele was zat vol met plakkerige gel-achtige stukjes dat in luiers zit. Er zat niks anders op: ik moest ze er een voor een af plukken.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een kinderwens hebben is een verlangen dat diep van binnen kan branden. Maar wat als jouw wens zó groot is, dat je een grens overschrijdt? Anna (28) deelt haar verhaal over een beslissing die haar leven voorgoed veranderde – en waar ze nog steeds mee worstelt.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
We hoeven het jullie niet te vertellen, maar het leven met kinderen is duur. En het wordt alleen nog maar duurder, want de vaste lasten gaan ook in 2025 weer flink omhoog.
Als je de vieze was in de droger doet of tandpasta op je gezicht smeert, betekent dat niet dat je langzaam gek aan het worden bent. Het betekent dat je honderdduizend ballen tegelijk in de lucht houdt. Mag het dan alsjeblieft een keertje misgaan, ja?
Of je nu uit een warm nest komt of niet, je neemt altijd wel iets mee uit z’n jeugd waar je later mee worstelt. Wil je dat soort patronen doorbreken, misschien omdat je nu zelf een gezin hebt, dan is een familieopstelling geen slecht idee.
Bella en Martin zijn hartstikke verliefd, maar toch komt seksen er nauwelijks van. Is het niet de baby die huilt, dan is het wel een ander kind dat het vuurtje weer weet te doven.
