Bron: Canva
Een gewone dinsdagmiddag eindigde voor Elise en haar zoontje Max in een onverwacht spannend avontuur op het perron.
Elise: “Samen met mijn 1,5-jarige zoontje Max stond ik te wachten op de trein. We waren, voor de verandering, eens op tijd, dus Max zat nog rustig in zijn buggy. In zijn handjes klemde hij zijn favoriete bal: een felgekleurd plastic ding met de helden van Paw Patrol erop. Zo’n goedkope bal van een euro, maar voor Max was het zijn meest waardevolle bezit; hij ging overal mee naartoe.
Terwijl ik even op mijn telefoon spiekte, zag ik vanuit mijn ooghoek hoe Max zijn armpje naar achteren zwaaide en met een enthousiaste kreet de bal zo de treinrails op gooide. ‘Nou, daar gaat je bal, Max’, was mijn ietwat geïrriteerde reactie. Ik bedoel, ik ben dol op mijn kind, maar mijn leven riskeren voor een plastic speeltje? Dat ging me net iets te ver.
Max zette het natuurlijk op een brullen. En niet zo’n beetje ook; het soort gehuil dat je trommelvliezen doet trillen. ‘Maak je geen zorgen, ik haal hem wel!’ riep een keurige jongeman. Voordat hij zijn zin af had gemaakt en ik er iets van kon zeggen, sprong hij behendig van het perron de rails op.
Ik geloofde mijn ogen niet: hij sprong gewoon zo die bal achterna de treinrails op. Mijn hart stond stil. Was deze man gek? Waarom zou je in vredesnaam je leven riskeren voor een bal van een wildvreemd kind? In de verte zag ik de trein naderen.
Hij greep de bal en probeerde het perron weer op te klimmen. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan; de rand was hoog en glad. Een andere attente reiziger schoot te hulp en samen, met enige moeite, hesen we hem terug op het perron, net voordat de trein het station binnenreed.
Met het zweet op zijn voorhoofd en een scheur in zijn broek overhandigde de jongeman de bal aan Max, die onmiddellijk stopte met huilen. Ik, nog steeds lichtelijk in shock, kreeg er niet meer uit dan een magere ‘dankjewel’. Mank strompelde de man weg; hij had zich duidelijk bezeerd tijdens de klim. En ik stapte de trein in. Met blij kind.
Nog altijd vraag ik me af wat die man bezielde. Was het een daad van pure vriendelijkheid? Een heldencomplex? Of gewoon iemand die niet tegen het gehuil van een peuter kon? Hoe dan ook, lief was het wel.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
