Bron: Canva
Een gewone dinsdagmiddag eindigde voor Elise en haar zoontje Max in een onverwacht spannend avontuur op het perron.
Elise: “Samen met mijn 1,5-jarige zoontje Max stond ik te wachten op de trein. We waren, voor de verandering, eens op tijd, dus Max zat nog rustig in zijn buggy. In zijn handjes klemde hij zijn favoriete bal: een felgekleurd plastic ding met de helden van Paw Patrol erop. Zo’n goedkope bal van een euro, maar voor Max was het zijn meest waardevolle bezit; hij ging overal mee naartoe.
Terwijl ik even op mijn telefoon spiekte, zag ik vanuit mijn ooghoek hoe Max zijn armpje naar achteren zwaaide en met een enthousiaste kreet de bal zo de treinrails op gooide. ‘Nou, daar gaat je bal, Max’, was mijn ietwat geïrriteerde reactie. Ik bedoel, ik ben dol op mijn kind, maar mijn leven riskeren voor een plastic speeltje? Dat ging me net iets te ver.
Max zette het natuurlijk op een brullen. En niet zo’n beetje ook; het soort gehuil dat je trommelvliezen doet trillen. ‘Maak je geen zorgen, ik haal hem wel!’ riep een keurige jongeman. Voordat hij zijn zin af had gemaakt en ik er iets van kon zeggen, sprong hij behendig van het perron de rails op.
Ik geloofde mijn ogen niet: hij sprong gewoon zo die bal achterna de treinrails op. Mijn hart stond stil. Was deze man gek? Waarom zou je in vredesnaam je leven riskeren voor een bal van een wildvreemd kind? In de verte zag ik de trein naderen.
Hij greep de bal en probeerde het perron weer op te klimmen. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan; de rand was hoog en glad. Een andere attente reiziger schoot te hulp en samen, met enige moeite, hesen we hem terug op het perron, net voordat de trein het station binnenreed.
Met het zweet op zijn voorhoofd en een scheur in zijn broek overhandigde de jongeman de bal aan Max, die onmiddellijk stopte met huilen. Ik, nog steeds lichtelijk in shock, kreeg er niet meer uit dan een magere ‘dankjewel’. Mank strompelde de man weg; hij had zich duidelijk bezeerd tijdens de klim. En ik stapte de trein in. Met blij kind.
Nog altijd vraag ik me af wat die man bezielde. Was het een daad van pure vriendelijkheid? Een heldencomplex? Of gewoon iemand die niet tegen het gehuil van een peuter kon? Hoe dan ook, lief was het wel.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft geheimen. De een eet stiekem chocolade in de badkamer, de ander liegt over hoeveel schermtijd haar kinderen écht krijgen. Maar sommige geheimen gaan verder dan kleine leugentjes om bestwil. Kaya (36) heeft een bijbaan die niet aan het licht mag komen.
Actrice en zangeres Birgit Schuurman (47) is altijd al druk, druk, druk in haar hoofd geweest. Toch kwam de ADHD-diagnose pas toen ze 45 was. Ze is samen met Sander en moeder van Chico (16) en Jimi (3).
Een leerkracht vertelt iedere week aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: overblijfjuf Brenda (42) van groep 6.
Vandaag start de nieuwe campagne van stichting Hartekind: ‘Elk kinderhart dat stopt, is er één te veel’. Wij spraken ambassadeur, comedian en moeder van een hartekindje Nienke Plas over de roerige start van haar dochter Harley en hoe het nu met haar gaat. “Ik besef elke dag hoeveel geluk we hebben gehad.”
Hoera, de zon schijnt! Naast dat het belangrijk is dat je hier ultiem van geniet, bijvoorbeeld door je regelmatig op een terrasje te bevinden (gratis tip van ons), is het ook reuze belangrijk dat je jezelf en je kind goed insmeert.
Elke zondag vertelt een moeder over het verhaal achter het bedrag op haar bankrekening. Deze week: Op de betaalrekening van Rabia en Ivar staat precies genoeg om van rond te komen. Het bedrag dat ze verdiende met haar escortwerk tijdens haar studententijd staat veilig op een eigen rekening.
