Bron: Canva
Een gewone dinsdagmiddag eindigde voor Elise en haar zoontje Max in een onverwacht spannend avontuur op het perron.
Elise: “Samen met mijn 1,5-jarige zoontje Max stond ik te wachten op de trein. We waren, voor de verandering, eens op tijd, dus Max zat nog rustig in zijn buggy. In zijn handjes klemde hij zijn favoriete bal: een felgekleurd plastic ding met de helden van Paw Patrol erop. Zo’n goedkope bal van een euro, maar voor Max was het zijn meest waardevolle bezit; hij ging overal mee naartoe.
Terwijl ik even op mijn telefoon spiekte, zag ik vanuit mijn ooghoek hoe Max zijn armpje naar achteren zwaaide en met een enthousiaste kreet de bal zo de treinrails op gooide. ‘Nou, daar gaat je bal, Max’, was mijn ietwat geïrriteerde reactie. Ik bedoel, ik ben dol op mijn kind, maar mijn leven riskeren voor een plastic speeltje? Dat ging me net iets te ver.
Max zette het natuurlijk op een brullen. En niet zo’n beetje ook; het soort gehuil dat je trommelvliezen doet trillen. ‘Maak je geen zorgen, ik haal hem wel!’ riep een keurige jongeman. Voordat hij zijn zin af had gemaakt en ik er iets van kon zeggen, sprong hij behendig van het perron de rails op.
Ik geloofde mijn ogen niet: hij sprong gewoon zo die bal achterna de treinrails op. Mijn hart stond stil. Was deze man gek? Waarom zou je in vredesnaam je leven riskeren voor een bal van een wildvreemd kind? In de verte zag ik de trein naderen.
Hij greep de bal en probeerde het perron weer op te klimmen. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan; de rand was hoog en glad. Een andere attente reiziger schoot te hulp en samen, met enige moeite, hesen we hem terug op het perron, net voordat de trein het station binnenreed.
Met het zweet op zijn voorhoofd en een scheur in zijn broek overhandigde de jongeman de bal aan Max, die onmiddellijk stopte met huilen. Ik, nog steeds lichtelijk in shock, kreeg er niet meer uit dan een magere ‘dankjewel’. Mank strompelde de man weg; hij had zich duidelijk bezeerd tijdens de klim. En ik stapte de trein in. Met blij kind.
Nog altijd vraag ik me af wat die man bezielde. Was het een daad van pure vriendelijkheid? Een heldencomplex? Of gewoon iemand die niet tegen het gehuil van een peuter kon? Hoe dan ook, lief was het wel.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Rachel Siwaletti, op Instagram beter bekend als interieur-influencer De Huismuts, deelt verdrietig nieuws: er zit niks anders op dan haar huis te verkopen. “Het is de plek waar we nog zoveel dromen hadden.”
Je zou denken dat de royals alles in huis hebben wat hun hartje begeert én nog een beetje meer. Maar wanneer Koningin Máxima terugblikt op haar tijd als kersverse moeder, doet ze een bijzondere onthulling.
