Single moeder Noor (38) doet dit jaar niet mee met het familiekerstdiner. En dat is maar goed ook, want dat verkleint de kans dat ze haar schoonzus te lijf gaat met een braadpan.
Lees verder onder de advertentie
Dit jaar duik ik onder op 25 december. En dat is de schuld van mijn moeder. Nou ja, eigenlijk die van schoonzus Ans en neef Karel, maar daarover later meer. Mijn moeder dus. Kerst is haar hobby. Geen kerst zonder een knotsgrote boom, gigantische kerststal (je kunt zo een peuter kwijt in de kribbe) en een met wit damast beklede tafel waaraan dertig mensen passen. Elk jaar komen aan die tafel ooms, tantes, broers, zussen, kinderen en kleinkinderen tezamen om de geboorte van het kindje Jezus te vieren. Daar zou helemaal niks mis mee zijn als schoonzus Ans en neef Karel ook niet van de partij zouden zijn. Twee gruwelijke mensen. Dat klinkt onaardig, en dat is het ook, maar ik kan er niks aan doen. Ze zijn echt heel erg. Neef Karel kan bijvoorbeeld alleen over auto’s praten. Raceauto’s, welteverstaan. Hij beschikt niet over één voelspriet en emmert doodleuk twee uur over de Mercedes-AMG GT S. Geen idee wat dat is, maar dat kan hem niet schelen. Van voorgerecht tot dessert, hij zal me tot in detail de voor- en nadelen vertellen. Daarbij spuugt hij af en toe enthousiast in mijn eten. Praten met consumptie, noemden ze dat vroeger.
Lees verder onder de advertentie
En dan schoonzus Ans. De oudste dochter van de zus van mijn moeder heeft het moederschap verheven tot het hoogste wat een mens kan bereiken. Dat is het misschien ook, maar je hoeft toch niet non-stop over je dochters te praten? Twee verwende pubermeiden die constant op hun mobieltje turen. En als ze dat twee seconden niet doen, kijken ze in de spiegel en gooien hun blonde haren naar achteren. Schoonzus Ans is daar blind voor. Zij ziet haar kinderen als een geschenk dat ze hoogstpersoonlijk aan de wereld heeft gegeven. En dat zullen we weten ook, want ze kakelt maar door over hun prestaties op het gymnasium (tuurlijk), het hockeyveld (uiteraard) en de debatingclub (wat? Kunnen ze praten?).
Nu wil het lot dat zowel neef Karel als schoonzus Ans om een of andere duistere reden dol op mij zijn. Waarschijnlijk omdat ik nooit iets terugzeg, waardoor zij oeverloos kunnen kakelen.
Je kent ze wel: die vaders die hun kind zonder jas in de regen laten staan omdat ‘ie toch een sterke weerstand moet opbouwen. Of die vrolijk in slaap vallen terwijl hun peuter met een schaar aan de haal gaat.
Soms denk je alles perfect te hebben geregeld, totdat je een gigantische fout ontdekt als het al te laat is. Het overkwam Ilma met haar zorgvuldig voorbereide geboortekaartjes.
Tikkies krijgen voor minuscule bedragen, het gebeurt dus écht. Het overkwam Suzan, die hierdoor nooit meer normaal kan kijken naar haar nieuwe collega.
Niemand zit erop te wachten: muizen in huis! Of je nou als de dood bent voor de diertjes of het gewoon vies vindt, muizen in huis wil je niet. Salomé had ze toch.
De tijd dat moeders automatisch thuis bleven bij de kinderen, terwijl vaders de kost verdienden, ligt ver achter ons. Sterker nog, steeds meer gezinnen kiezen ervoor dat beide ouders fulltime werken.