‘Beloon je dochter met een sticker wanneer ze niet huilt’, adviseerden onze eigenwijze opvoedtantes Els en Do een wanhopige moeder in Kek Mama 9. Dát schoot lezeres Sandra (33) in het verkeerde keelgat.
Lees verder onder de advertentie
Els en Do reageerden met hun advies op de hulpkreet van een moeder die niet wist hoe ze moest omgaan met haar vierjarige dochter, die ’s ochtends huilt bij het afscheid op school.
Lees verder onder de advertentie
Sandra, zelf moeder van een zoon van bijna vier: “Doorgaans lees ik het opvoedadvies van Els en Do met veel plezier. Het is lekker nuchter, met de nodige humor en meestal heel verhelderend. Maar toen ik dit las, gingen mijn nekharen overeind staan. Je kind belonen als het niet huilt? Dat is in mijn ogen het slechtste wat je als ouder kunt doen. Dat meisje zit blijkbaar ergens mee. Heb daar aandacht voor en neem het vooral serieus.”
Psychotherapeut
Zelf zit Sandra in een langlopend traject bij de psychotherapeut, doordat ze vroeger thuis ook geprezen werd wanneer ze haar emoties verdrong, haar rug rechtte, en doorging. “‘Kom op’, zei mijn moeder wanneer iets tegenzat, ‘het komt wel goed. Je hebt toch een leuk leven?’ Waarmee ze mijn gevoel nooit erkende.”
Lees verder onder de advertentie
Sandra was begin twintig, toen ze hyperventilatie kreeg. Haar jongere broer ontwikkelde een paniekstoornis. “Het kostte me jaren aan therapie, om er uiteindelijk via psychotherapie achter te komen dat het feit dat ik vroeger nooit ben erkend in mijn emoties, me nu problemen oplevert.” Zo mag ze zich niet slecht voelen van zichzelf, vertelt Sandra. “Er is altijd een stemmetje dat zegt dat ik me aanstel.”
Moedig je dochter juist aan, zegt ze tegen de moeder in het verhaal, ‘zo zou ik het zelf ook doen’. “Geef haar autonomie: zeg dat ze het zelf kan. Heb net zo lang geduld, totdat ze echt zelf voelt dat ze school leuk vindt, en geen masker opzet omdat mama het niet aankan als haar dochter huilt, of omdat ze dan een sticker verdient.”
Lees verder onder de advertentie
Sandra is niet boos, benadrukt ze. Niet op haar moeder, en niet om het advies van Els en Do. “Vroeger wisten ze niet beter. Tegenwoordig denken we veel meer na over wat onze opvoeding doet met onze kinderen. En word er dán nog maar eens wijs uit; door de talloze opvoedtheorieën ziet toch iedereen door de bomen het bos niet meer?”
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.