‘Dat mijn beste vriendin me ordinair inruilde, was een dolk in mijn rug’

Jorinde Benner

2 juni, 2023 - 03:22

Leestijd: 4 minuten

Amabel en Laurens hebben twee dochters samen: Esmée (7) en Loua (5).

“Alles deelden we, mijn beste vriendin Chantal en ik. Onze kleding en diepste geheimen, de zorg voor elkaars kinderen, die even oud waren. Mijn scheiding kwam voor haar dan ook bepaald niet uit de lucht vallen, vanaf de eerste barstjes in mijn huwelijk had ik elke relatiestrubbeling met haar besproken.

Misschien gaf zij zelfs wel de doorslag, toen ik er na anderhalf jaar relatietherapie mentaal nog slechter aan toe was dan daarvoor. ‘Kap ermee, schat’, zei ze. ‘Scheiden is erg, maar aan een moeder die psychisch aan haar huwelijk onderdoor gaat hebben de kinderen al helemaal niets.’ Het was de laatste bevestiging die ik nodig had, en zo hakten Laurens en ik huilend de knoop door.

Met elkaar vervlochten

Onze vriendschap bestond eigenlijk uit vier personen: Laurens en ik en Chantal en haar vriend Dennis. Hoewel Chantal en ik de spil waren, konden de mannen het ook goed vinden. Ik had op mijn beurt een goede klik met Dennis en Chantal met Laurens. En dan zagen onze kinderen elkaar ook nog bijna als broertjes en zusjes; bijna elk weekend logeerden ze bij elkaar. Dat maakte mijn scheiding gecompliceerd.

“Geen seconde kwam bij me op dat onze vriendschap erdoor in gevaar zou komen”

Chantal en Dennis woonden een paar straten verder, onze levens waren met elkaar vervlochten. Daardoor haalde onze scheiding ook hun leven deels overhoop. Geen seconde kwam bij me op dat mijn vriendschap met Chantal erdoor in gevaar zou komen. Ja, het leven zou veranderen. Ik verhuisde naar de andere kant van de stad en de kinderen zouden de helft van de tijd bij mij wonen. Maar Laurens en ik gingen met een goede verstandhouding uit elkaar, we zouden in theorie af en toe nog best met z’n vieren kunnen afspreken. En aan de logeerpartijtjes hoefde niets te veranderen.

Vervanger

De praktijk bleek anders. Nog geen maand na mijn verhuizing bleek Laurens een nieuwe vriendin te hebben. Jonger, mooier, kinderloos. Mijn kinderen ontmoetten haar al in de eerste maand dat ze samen waren, geheel tegen de afspraken in. Een halfjaar later woonden ze samen. Chantal was idolaat van Laurens’ nieuwe liefde.

“Onze vaste doorzakavonden gingen gewoon door, maar nu met een andere vrouw op mijn plek”

Steeds vaker wimpelde ze borrelavonden met mij af, appjes en telefoontjes beantwoordde ze nauwelijks nog. Van de kinderen hoorde ik dat onze vaste spelletjes- en doorzakavonden gewoon doorgingen, maar nu met een andere vrouw op mijn plek. Ik was jaloers, dat geef ik toe. Maar bovenal voelde ik me gekwetst. Dat Laurens me zo makkelijk verving na tien jaar huwelijk was tot daaraan toe, maar dat mijn beste vriendin me ordinair inruilde voor mijn ‘vervanger’, was een dolk in mijn rug.

Lees ook – ‘Eenzijdige vriendschappen ga ik niet meer aan’ >

De kous af

Ik probeerde het gesprek aan te gaan, maar Chantal was nauwelijks nog te bereiken. Eén avond lukte het. Toen ik haar vroeg of ik iets verkeerd had gedaan en of ik iets kon doen om onze band te herstellen, reageerde ze ijskoud: ‘Alles kent zijn tijd. Met Laurens en zijn vriendin is het ook gezellig, dat mag je me niet ontzeggen.’ En daarmee was de kous af.

Natuurlijk ontzegde ik haar die vriendschap niet, hoe moeilijk ik het ook vond. Net zoals ik om de week de kinderen met lood in mijn schoenen afleverde in mijn oude leven, waar ik als enige geen deel meer van uitmaakte – nog steeds voelt dat eenzaam en pijnlijk. Ik heb mijn leven inmiddels opgepakt en ik focus me op mijn andere vrienden. Blijkbaar heb ik me flink vergist in Chantal, maar vergeven kan ik haar nooit.”

Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.