De zwangerschap van Bienvenida (32) verloopt voorspoedig. Tot de artsen met 30 weken ernstige hersenafwijkingen constateren. Er is geen kwaliteit van leven voor zoontje Luke. Bienvenida kiest voor een late zwangerschapsafbreking, maar moet daarvoor naar België.
Na dertig weken zwangerschap gaat het mis. Artsen ontdekken dat de hersenen van het kindje veel te klein zijn. De afwijkingen zijn zo ernstig dat er geen kwaliteit van leven is. ‘Hij zou alleen met zijn ogen kunnen knipperen, vertelde een arts. Alle artsen die we spraken stonden met hun rug tegen de muur. Ze voelden – net als wij – veel onmacht.’
Bienvenida wil haar kindje niet ondraaglijk laten lijden. ‘Uit liefde voor Luke hebben we gekozen voor een late zwangerschapsafbreking.’ De artsen waren het daarmee eens, maar zij moeten zich houden aan alle zorgvuldigheidseisen. Dit wordt gecontroleerd door een speciale commissie. ‘Veel artsen waren bang om toch veroordeeld te worden en durfden het niet aan. De enige optie was een non-interventiebeleid. Dat betekent dat bij complicaties tijdens de zwangerschap of (na) de bevalling niet wordt ingegrepen. ‘Luke zou dan alsnog in nood sterven. Dat waren onmenselijke gesprekken over ons nog ongeboren kindje.’
Van een arts krijgen ze de tip om naar België te reizen. Daar gelden andere wetten en is een late zwangerschapsafbreking wel mogelijk. ‘Met intens veel verdriet hebben we in het UZ Gent om een second opinion gevraagd.’ Daar keek ook een ethisch comité naar de situatie, dat is verplicht. ‘Zij waren het er unaniem over eens dat ons zoontje alleen maar zou lijden en hebben ingestemd met ons verzoek. Dit was uiteindelijk de beste keuze die we in deze afschuwelijke situatie konden maken.’
Inmiddels is het vierenhalve maand geleden dat Luke na 35 weken zwangerschap overleed. ‘Ik kan niet zeggen dat het goed met me gaat. Soms heb ik een redelijke dag, waarop het lukt om te functioneren, maar het is heel onvoorspelbaar. We moeten door, ook voor onze dochter van tweeënhalf.’ Sinds Bienvenida met haar verhaal naar buiten kwam, ontvangt ze veel steunbetuigingen. ‘Ik was bang dat mensen lelijke dingen zouden sturen, omdat het toch een taboe is, maar het zijn vooral lieve berichten.’
Lees ook
Kathleen’s baby overleed tijdens een auto-ongeluk >
Bienvenida’s belangrijkste missie is het aanpassen van de regelgeving, zodat ouders niet meer de grens over hoeven. Ook wil ze het taboe doorbreken door open over late zwangerschapsafbreking te praten. ‘Hoe bizar is het dat ik niet zelf mag beslissen over het lot van mijn nog ongeboren kindje? Dit moet veranderen. Ik wil van mijn pijn en verdriet iets krachtigs maken.’ Het Ministerie van Volksgezondheid evalueert – los van deze zaak – de huidige regelgeving, waarbij Bienvenida nauw betrokken is. Ze hoopt zoveel mogelijk ouders te betrekken die in hetzelfde schuitje zitten. ‘Hoe meer verhalen, hoe meer draagvlak voor verandering. Mijn hart zou ontploffen van trots en liefde dat deze verandering is aangewakkerd door onze Luke. Hij is niet levend op deze aarde gekomen, maar hij zal het verschil maken, zodat hij nooit wordt vergeten.’
Je kunt haar initiatief ‘Wet van L.E.F’ vinden op Facebook en Instagram.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
