Birdnesting: wanneer je gaat scheiden, verhuizen niet de kinderen heen en weer, maar de ouders. Dit wordt vaak gedaan voor de kinderen, om het hen minder lastig te maken. Zo dachten ook de ouders van Iris. Alleen pakte dat voor haar helemaal niet fijn uit.
Lees verder onder de advertentie
Iris (31): “Ik vond het vreselijk toen mijn ouders gingen scheiden. Ze waren al lang niet gelukkig, dat wist ik wel. Maar ze hadden helemaal niet constant ruzie, dus voor mij was het lastig de vinger te leggen op waar het dan fout ging tussen hen. Als kind snap je dat soort dingen nog niet; dat gevoelens voor elkaar gewoon kunnen verdwijnen.
Lees verder onder de advertentie
Relatietherapie
Mijn ouders lagen eigenlijk al tien jaar continu met elkaar in de clinch. Ze waren dan weer in relatietherapie en dan weer niet, dan ging het wel weer even, ging de een weer een of andere cursus of therapie doen, dan de ander weer, dan weer samen. Gedoe, dat was het wel. Maar alles beter dan scheiden, vond ik. Ik had de horrorverhalen al van klasgenoten gehoord, dus dat was echt het allerlaatste wat ik wilde.
Lang verhaal kort: ze gingen dus toch scheiden. En als overbrugging gingen ze eerst birdnesting doen. Om de week zat de één in een bungalow op een camping en de ander bij mij en mijn broertjes in huis, de week erna wisselden ze om. Eerlijk gezegd vond ik het vooral heel veel gedoe. Ik voelde me nooit meer thuis in mijn eigen huis. De regels veranderden elke week, we hadden veel ruzie, iedereen was constant zijn plek in het gezin aan het herontdekken. En dan was dat eindelijk een beetje gelukt en vertrok die ouder weer en begon het riedeltje opnieuw.
Lees verder onder de advertentie
Nou zal ik eerlijk toegeven, ik was veertien jaar oud toen mijn ouders uit elkaar gingen, en dus volle bak in de puberteit. Wat mijn ouders ook hadden gedaan, ik had het waarschijnlijk allemaal stom gevonden. Niet gaan scheiden, dat hadden ze wat mij betreft beter kunnen doen. Maar goed, dat zat er na tien jaar tobben duidelijk niet meer in. Of eerder scheiden, was ook fijner geweest denk ik. Als je jonger bent, kan je het misschien allemaal net wat makkelijker aan. Ben je misschien wat flexibeler. Maar goed, dat is een aanname, we zullen het nooit weten.
Ik kan me trouwens best voorstellen dat birdnesting voor jongere kinderen wél prettig kan zijn. Mijn jongste broertje was zeven jaar toen onze ouders uit elkaar gingen en hij gaf achteraf aan dat hij birdnesting als veel fijner had ervaren dan zelf heen en weer verhuizen. Toen mijn vader een nieuw huis had gevonden, was het namelijk de beurt aan mij en mijn broertjes om op en neer te gaan. Ook bepaald geen pretje. Je bent regelmatig je spullen kwijt. Dat ene truitje wat je aan wil, blijkt dan weer in het andere huis te liggen, of bepaalde schoolspullen of schoolboeken, dat soort dingen. Zo onhandig. En dat gedoe met die veranderende regels en de ruzies verdween ook niet. Ze hadden het niet kunnen doen op een manier waarop het wél prettig was geweest voor mij, denk ik.”
Dolblij was Luuk (29) toen zijn schoonmoeder meteen te hulp sprong na de zware bevalling van Anouk, maar nu is zijn schoonmoeder niet meer weg te slaan uit het gezin. ‘Ik overdrijf niet als ik zeg dat ze elke dag even aanwipt.’
Het is de grootste angst van veel moeders in wording: dat de babynaam die je al jaren klaar hebt liggen voor je neus wordt weggekaapt. Het overkwam Vera. “Ik wist niet wat ik hoorde, had ze nou écht mijn babynaam gestolen?”
Een pretecho is een bijzonder moment voor aanstaande ouders. Zeker als ze op dat moment ontdekken of ze een jongen of meisje verwachten. Toen Carmen (34) aan haar schoenmoeder vertelde dat ze weer oma zou worden van een kleindochter, had ze deze reactie nooit verwacht.
Anna (30) is getrouwd met Tim (30) en samen hebben ze drie dochters: Emma (4) en de tweeling Olivia en Charlotte (8 maanden). Met een vleugje humor en sarcasme schrijft ze over het dagelijks leven hoe je jezelf niet verliest in het moederschap.Geen Nederlands pratenHeel wat jaren geleden was ik als 17-jarig meisje paniekerig mijn […]
Elsemieke, moeder van twee zoontjes (3 en 1) en redacteur bij Kek Mama, heeft haar roeping in het moederschap gevonden en probeert er als eersteklas chaoot, met ook nog een enorm slaaptekort, wat van te maken.