Chronisch ziek én dankbaar voor het leven: vier moeders vertellen

Wilma van der Wal

9 juni, 2022 - 13:55

Leestijd: 5 minuten

Vier moeders vertellen.

Enorm confronterend

Carlien (55), moeder van drie kinderen, raakte in 2019 door een bedrijfsongeval gehandicapt. Ze werd arbeidsongeschikt verklaard en heeft dag en nacht pijn. “Ik was zo boos en verdrietig, maar voelde me bovenal machteloos. Ik groeide op met het idee dat met hard werken en doorzettingsvermogen alles goed komt. Maar die overlevingsstrategie werkt niet meer.” Het geloof is voor Carlien altijd belangrijk geweest. Maar in die tijd wist ze niet goed hoe ze dat moest vormgeven. Twee jaar lang werkte ze hard om te herstellen, maar dat lukt niet. Uiteindelijk heeft ze hulp gezocht. “Ik bleek PTSS en een depressie te hebben. Doormiddel van EMDR-therapie kreeg ik de hulp die ik nodig had. Deze sessies waren enorm confronterend en moeilijk, want ik moest juist het gevoel van machteloosheid, pijn en verdriet toelaten.”

‘Ik besloot het per dag te bekijken’

Toch was er in deze tijd een lichtpuntje in het leven van Carlien. “Omdat ik door de pijn weinig kon ondernemen, was ik veel thuis. Mijn kinderen waren dolblij om mij zoveel te zien en vonden het fijn dat ik naar hun verhalen luisterde. Maar vooral: dat ik er was. Dat was genoeg voor ze.” Dit was voor Carlien een eerste stap richting dankbaarheid. Ze besefte dat ze, ondanks alles wat ze niet kan en hoe ze zich voelde, het fijn vond dat ze er voor haar kinderen kon zijn. Vanaf dat moment hield ze in een dagboek bij waarvoor ze dankbaar is. “Ik besloot om niet te ver vooruit te kijken, maar het per dag te bekijken. Dat was lastig, maar ik wilde die dankbaarheid graag voelen. Nu, een jaar later, kan ik oprecht zeggen dat ik geniet van de kleine dingen in het leven. Ook ben ik dankbaar voor mijn geloof en de mensen die mij onvoorwaardelijk steunen. Natuurlijk ben ik nog weleens verdrietig of lig ik wakker van de pijn. Maar ik kan nu zeggen dat ik dankbaar ben voor alles wat ik wél heb.”

‘Ik waardeer wat ik wél kan’

Maria (37), moeder van twee kinderen, ervaart ook dankbaarheid, ondanks haar chronische ziekte. Sterker nog: “Juist het feit dat ik ziek ben, heeft mij dankbaarder gemaakt. Omdat ik vaak afhankelijk ben van anderen, waardeer ik des te meer wat ik wél kan. Zo geniet ik enorm van een rondje fietsen door het park, omdat fietsen voor mij niet altijd haalbaar is. Ik heb enorm veel geluk met een lieve man met veel energie. Hij pakt alles op wat mij niet lukt. Zo werkt hij fulltime, doet de kinderen in bad, fietst met onze oudste naar school en doet samen met mij het huishouden. Daar ben ik zo dankbaar voor.” Maria is ook blij met het meeleven dat zij krijgt door haar ziekte. Post ontvangen als ze veel pijn heeft, doet haar ontzettend goed. Het heeft haar zelfs geïnspireerd om zelf kaarten te ontwerpen. “Afgelopen februari opende mijn webshop MeMaree.nl. Hiermee vond ik een manier om een stukje positiviteit de wereld in te sturen. En dat doe ik met veel plezier.”

Lees ook: Yvonne is chronisch pijnpatiënt: ‘Ik ben dankbaar voor wat mijn chronische ziekte mij heeft gebracht’

‘We zijn een team’

Voor de chronisch zieke Bianca (43), moeder van een zoon, duurde het jarenlang om dankbaarheid te ervaren. Ze was altijd een energieke vrouw die veel sportte, maar daar heeft ze nu geen kracht en energie meer voor. “Ik veranderde ook lichamelijk door de medicatie en kwam kilo’s aan. Dat zorgde voor veel boosheid en frustratie. Eigenlijk was het een rouwproces waar ik doorheen ging. Maar na veel worstelingen en veranderingen in mijn leven, ben ik vooral dankbaar dat ik er nog ben. Ik moet veel aanpassingen maken in mijn leven. Dat is niet leuk, maar het kán wel.” Bianca veranderde haar mindset en ervaart sindsdien veel dankbaarheid. Met name voor haar man, die haar nooit alleen liet. “Hij is mijn kracht en mijn grote steun. We hebben de strijd met mijn ziekte nog niet helemaal onder controle, maar we zijn wel een team. En het genot van mijn intens lachende zoontje wanneer we samen weer iets kunnen ondernemen: dat is prachtig. Ik ben dankbaar dat ik er nog voor hem ben. Het feit dat ik mijn leven, weliswaar met nog meer uitdagingen, tegemoet kan gaan, geeft mij kracht om door te gaan.”

‘Dankbaarheid zit in kleine dingen’

Lenneke (47), moeder van twee kinderen, benoemt iedere avond drie dingen waarvoor ze dankbaar is. Toch vindt ze het lastig om het ook daadwerkelijk te voelen. “Natuurlijk ben ik dankbaar voor de dingen die ik opschrijf, maar het enige wat ik echt wil, is beter worden en een energieke moeder zijn. Helaas moet ik verplicht rusten. Dat is lastig, daar heb ik ook hulp bij nodig. Maar langzaamaan merk ik dat ik vertraag. Dankbaarheid zit in mezelf en in de kleine dingen die elke dag om mij heen gebeuren. De zon door het raam, de bloemen die mijn dochter aanwijst, een vers gekookte maaltijd of een heerlijke stapel pannenkoeken. Op dat moment realiseer ik me dat het niet iets groots hoeft te zijn. Ik gooi mijn schrift in de hoek en ben tevreden met dit uitzicht. Dankbaarheid is mijn nieuwe weg naar tevredenheid.” Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.