Kek Mama-columniste Claudia kijkt samen met haar dochter Fardau naar ‘Vier Handen op Een Buik’, en verbaast zich over meer, veel meer dan alleen het rookgedrag van de tienermoeders.
“Na ja zeg, die mevrouw rookt gewoon. Dat is toch zielig voor de baby?” Het is dinsdagavond en ik kijk samen met mijn dochter naar ‘Vier Handen op een Buik’, een van de weinige programma’s die we beiden leuk vinden. Komt ook door het hoge Songfestival-gehalte: lekker commentaar geven.
Wil ik eigenlijk niet. Ik vind het namelijk dapper dat deze tienermoeders met hun gezicht én buik op tv gaan (ook al vrees ik dat deze meisjes gezwicht zijn voor een financiële beloning en de consequenties van kermis-tv niet kunnen overzien). En toch kan ik het loeren niet laten. Ik voel me net prinses Beatrix die volgens de overlevering bij onwaarschijnlijk wereldnieuws riep: “Dat kan niet waar zijn. Dat geloof je toch gewoon niet.”
En ‘Vier Handen’ is een aaneenschakeling van Kan Niet Waar Zijn/ Geloof Je Toch Niet. De ingrediënten: de hoofdpersoon is een tiener. Rookt. Drinkt de godganse dag energiedrank. Heeft veelal schulden. Woont in een bezemkast. En er is vaak geen vader in beeld. Of het is “een vriend van de familie”. Wat je maar familievriend noemt als iemand van 35 je zestienjarige dochter zwanger maakt.
De tienermoeders worden gecoacht door een BN’er, die hen stevig achter de broek aan zit om de boel weer op de rit te krijgen. Of zoals Monique Smit het zo treffend verwoordde in de uitzending van gisteravond: “Ik wil de moeder laten zien dat er ‘n toekomst is, want dat is ook de toekomst van de baby.”
En dit programma kijk ik dus samen met mijn dochter van tien. Mijn sprankelende, energieke dochter. Geboren in Amerika, geadopteerd door ons toen ze vijf dagen was. Maar voordat het zover was, zaten we drie lange jaren in een adoptietraject. En dat is serious business, want je wordt van boven naar beneden gescreend. Je doopceel wordt gelicht alsof je op het punt staat een bank te beroven.
Terwijl het programma loopt, dwalen mijn gedachten af naar alle verplichte zaken waar wij doorheen moesten, alles waar wij een GOED op moesten scoren voordat we door mochten naar de volgende ronde.
Ondertussen pruttelt mijn tienjarige naast me: ”Een vriend van 29 jaar is toch stokoud?” “Per ongeluk een kind krijgen, wat is dat?” en de allermooiste: “Ik ga nooit dingessen, da’s vies, ik ga wel adopteren”.
En dat schiet er nog een ding door mijn hoofd:
Claudia Straatmans (49) is hoofdredacteur van Nouveau. Ze is getrouwd met Wiepke. Samen zijn ze de ouders van Fardau de Vries (10).
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
