Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Lieve (30) is moeder van Jan (3) en Dries (1). Ze was gelukkig getrouwd, tot haar man afgelopen Kerstmis totaal onverwachts zijn koffers pakte. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt. Deze week: het gerucht gaat rond dat Lieves ex een nieuwe vriendin heeft.
Er naar uitgekeken is een groot woord, maar ik had er best zin in. Voor het eerst zouden Jan en Dries twee nachten achter elkaar bij hun vader slapen. Twee hele nachten zonder kinderen, doen en laten wat ik wilde. Geen huilende Dries ’s nachts en geen gezeur bij het naar bed gaan van Jan. Héérlijk!
Mijn ex en ik hadden de afspraak gemaakt dat er in vakanties een extra dagje en nachtje aan die spaarzame uurtjes zouden worden geplakt. Zo had ik ook een beetje vakantie en was er ruimte voor hem om ook wat leuks met die twee bengels te ondernemen. Hij zou ze ophalen op vrijdag en terugbrengen op zondag. 48 hele, fijne, zorgeloze uurtjes lagen in het verschiet. Ik belde vriendinnen voor een avondje stappen en ook mijn vlam kon eens ongestoord om zeven uur ’s avonds op de stoep staan zonder eerst te bellen om te horen of de kinderen al sliepen.
Vol goede zin begon ik aan het lange weekend. Na ongeveer 2 wijntjes ging mijn telefoon. Een vriendin; of ik al had gezien op Facebook dat mijn ex een nieuwe ‘vriendin’ had… Patsboem, over en klaar. In één klap was ik het relaxte gevoel kwijt en mijn ogen vulden zich langzaam met grote waterlanders. Zou hij echt een nieuwe vriendin hebben…? Ondanks het feit dat ik zelf ook een nieuwe lover had, voelde ik van alles. En dat gevoel was allesbehalve prettig. Jaloers zou je het kunnen noemen, maar ook verdrietig. Want als hij niet van mij houden kon, hoe kon hij dan nu al wel van iemand anders houden?
Lees ook
20 dingen die je denkt als je kinderen naar hun vader zijn >
Uiteraard speurde ik haar hele Facebookpagina af. Wie was ze, wat deed ze, was ze knap, had ze veel vrienden? Puberaal voelde het en met de minuut voelde ik me ellendiger. Want ze was natuurlijk leuk en knap en had veel vrienden. Wat nou als deze vrouw nu bij mijn kinderen zou zijn? En hoe fijn dat lange weekend een uur geleden nog had geleken, zo verschrikkelijk was het nu. Ik wilde in de auto stappen, aanbellen en even controleren hoe het daar ging. Of even bellen, ook goed.
In plaats daarvan belde ik een andere vriendin, net gescheiden, dus prima ‘praat-materiaal’. Ik bekende jaloers te zijn en na een goede slok wijn biechtte ik zelfs op dat er een kleine traan over mijn wang had gebiggeld. Ze lachte en zei dat het de meest normale reactie ever was. Een confronterend moment van het einde van deze liefdesrelatie. En dat was het.
Na nog een wijntje en een klein potje huilen was het klaar. Ik moest de kinderen en de controle gaan loslaten en dit was daar een uitstekend moment voor. Een vuurdoop, dat wel, maar ook: de realiteit onder ogen zien en accepteren dat deze situatie niet zou veranderen. Maar God, wat ben ik blij dat het volgende lange weekend nog een hele tijd duurt. Dan kan ik namelijk nog even wennen aan het idee.