Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Lieve (31) is moeder van Jan (3) en Dries (1). Na een heftige scheiding heeft ze de liefde opnieuw gevonden in Rogier, met wie ze een latrelatie heeft. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt.
Onlangs stuitte ik op een artikel met de kop ‘Kinderen maken niet gelukkig’. Ik keek op vanachter mijn laptop en bestudeerde Jan en Dries tot in detail. Ze zaten lief op de bank een boekje te lezen en graaiden ondertussen met hun spekhandjes in het bakje Smarties. Jan veegde ondertussen zijn snottebel af aan zijn mouw en Dries zijn hoofd liep rood aan omdat ie een grote verrassing zat te produceren. Hoe kon een mens hier nou ongelukkig van worden? Of beter gezegd minder gelukkig?
Bij het hebben van een kinderwens, en het vervullen van die kinderwens zijn ouders gelukkig tot heel gelukkig. Maar zodra die kinderen er zijn, slaat dat geluk vaak om. Oorzaak daarvan zou dat kinderen ons voor een groot deel beperken. En juist dat beperken, of het niet ervaren van een vrijheid, zou cruciaal zijn voor ons geluksgevoel.
Dat ik maandelijks twee kanten mag ervaren heb ik te danken aan mijn scheiding. Op dit moment zorg per maand 24 dagen voor Jan en Dries en mijn ex-man 4 dagen. In die 24 dagen, 2 keer 12 dagen, herken ik absoluut het gevoel soms minder gelukkig te zijn. En dat minder gelukkig zijn heeft te maken met het hebben van kinderen. Zoals de conclusie van het artikel al voorspelde heeft in zeer grote mate het missen van vrijheid daarin een rol.
Lees ook
Column Lieve: ‘Mijn zoon wil alles zelf bepalen sinds hij op de basisschool zit’ >
De beperkte vrijheid die ik ervaar kent vele oorzaken. Ik ervaar het bijvoorbeeld als ik het hele weekend op de bank moet doorbrengen omdat Jan en Dries in bed liggen. Natuurlijk kan ik een oppas regelen en gaan stappen met vriendinnen of naar de bioscoop met mijn liefje maar juist de momenten dat je je kinderen ziet in het weekend wil je ze niet uitbesteden. Daarnaast zit het hem natuurlijk ook in hele kleine dingen; nooit alleen naar de wc kunnen, altijd met publiek douchen, koken met een kind dat aan je been hangt, altijd met minimaal één kind boodschappen doen, nooit meer in alle rust Netflixen of wakker gemaakt worden op je vrije dag..
Op de dagen dat mijn kinderen er niet zijn ervaar ik die ultieme vrijheid wel. Ik ga lekker uiteten, kan onbeperkt wijntjes drinken, sport als ik daar zin in heb, maak mijn huis in alle rust schoon, doe wat dingen voor mijn werk, ga tussen de middag heerlijk languit op de bank liggen, heb seks wanneer en waar ik wil, studeer een paar uur, lees een boek en slaap uit.
Het zijn twee totaal verschillende levens. Je hebt aan mij de ultieme proefpersoon. Op de dagen dat ik de kinderen heb, herken ik mezelf inderdaad volledig in de ‘minder gelukkiger’ persoon door het hebben van kinderen. Maar op de dagen dat ik mijn kinderen niet heb herken ik mezelf niet als ‘gelukkiger’ door het niet hebben van kinderen. Natuurlijk geniet ik van de enorme vrijheid, ruimte en tijd voor mezelf maar dat kan ik omdat ik weet dat er op zondagmiddag weer twee lieve kinderen voor de deur staan. Want dat ongelukkige gevoel is enkel gebaseerd op de beperkte vrijheid en niet op de liefde, warmte en genegenheid die ik dagelijks voel voor en door deze twee. Want dat maakt mij meer dan gelukkig, zielsgelukkig.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >