Beeld: Getty
Lieve (30) is moeder van Jan (3) en Dries (7 maanden). Tot voor kort was ze gelukkig getrouwd en had ze een heerlijk leven, tot haar man afgelopen Kerstmis totaal onverwacht zijn koffers pakte en vertrok. Op kekmama.nl schrijft ze openhartig over alles wat ze sindsdien doormaakt.
Het lijkt wel een klein feestje. Als ik beneden kom na het zoveelste telefoongesprek met vrienden en familieleden, word ik ontvangen in een liefdevol tafereel. Rondom de tafel zitten mijn lieve vrienden, die hun vakantie hebben onderbroken, een vriendin van mijn ouders en mijn twee prachtige kinderen. Op tafel liggen frietjes, snacks en de door mijn verstandige vriendin gemaakte salade. Iedereen lacht en de hoofden draaien als ik binnen kom lopen. Ik heb net mijn tranen gedroogd, maar zie er belabberd uit. De vraag of het gesprek wat heeft opgeleverd kan ik alleen maar met een schuddend ‘Nee’ beantwoorden. Ik voel tranen opkomen maar als Jan glunderend roept ‘Mama kijk eens hoeveel patatjes we hebben gekocht’, kom ik terug in mijn kracht. Heel even voel ik een soort geluk als ik naar deze mensen kijk.
De afgelopen dagen zijn gevuld met het voeren van, voor mijn gevoel, duizenden telefoongesprekken met mensen uit zijn omgeving. Ik probeer te redden wat er te redden valt en uit te zoeken hoe het nou eigenlijk met hem is. Nieuwsgierig, of beter gezegd hunkerend naar oorzaken die hem ertoe hebben aangezet deze stap te nemen. Zo radicaal en rigoureus maar bovenal zo kil en koud.
Tot vanmiddag had een gesprek met hem nog niet plaatsgevonden. Ik moest het doen met een paar appjes heen en weer die hij uiteindelijk afdeed met ‘Spaar je energie, het komt nooit meer goed’. Tot twintig minuten geleden. In het scherm van mijn telefoon verscheen zijn naam. Zo vertrouwd dat ik bijna wilde opnemen met ‘Schatje’ of de versie die nu beter zou passen ‘Waarom heb je verdomme zo lang niets van je laten horen!’. Ik neem op en zeg lafjes ‘Hoi’.
Tranen vloeien rijkelijk, bij mij. Hij blijft kalm en koel en de woorden ‘Ik heb nooit van je gehouden’ hakken erin. Ik blijf lief en toon mijn warme gevoelens voor hem in de hoop wat los te maken. Uiteindelijk zet ik het laatste redmiddel in, ook al had ik me voorgenomen ze er in het eerste gesprek buiten te houden. Ik smeek hem om het voor de kinderen nog eens te proberen. Hij blijft bij zijn standpunt en als ik ophang trek ik mijn conclusie.
Dit is met recht een collect call; hij voert de gesprekken en ik blijf achter met de rekening.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Ouders door het hele land zitten met een onverwacht probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, bedoeld om herplakbaar te zijn, zitten muurvast op de ramen. Waar kinderen enthousiast aan het plakken sloegen, zitten ouders nu gefrustreerd te schrobben. Jumbo reageert.
Ouders in heel Nederland zitten met een plakkerig probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, die zouden moeten kunnen herplakken, zitten vast op de ramen. Kek Mama to the rescue!
