Column Lieve: ‘Werken, studeren, moeder zijn: ik krijg het gewoon niet rond’

Lieve

12 oktober, 2017 - 13:03

Leestijd: 3 minuten

Als ik in de spiegel kijk, schrik ik me een ongeluk. Ik word oud, heel oud. De zorgen van de afgelopen maanden tekenen duidelijk in mijn gezicht en de vermoeidheid eist zijn tol. Mijn wallen zijn grauw en de vouwen van mijn kussen staan in mijn wang.

Via Facebook krijg ik een melding van een foto een jaar eerder genomen en gepost. Een frisse Lieve kijkt me aan. Geen rimpel te bekennen, geen wal te bespeuren op dat wakkere en uitgeslapen gezichtje. Waar is het mis gegaan vraag ik me af?
 

Mezelf uit het oog verloren

Na de vakantie, waarin ik heel erg goed voor mezelf heb gezorgd en heerlijk heb genoten van de rust in de dagen zonder de kinderen, ben ik mezelf nu uit het oog verloren. Ik heb het gevoel geen moment rust te hebben, achter de feiten aan te lopen en de boel niet op orde te hebben. Er zijn honderd mensen die iets van me willen en alle ballen die ik in de lucht wil houden vallen langzaam één voor één op de grond.

Vorige week appte mijn vriendin me hoe het met de Personal Assistent van Jan en Dries ging. Ik moest lachen want ze heeft volkomen gelijk. Op de dagen dat ik werk of naar school ga, heb ik oppas. Twee dagen kinderopvang en voor mijn studiedag tegenwoordig een gastouder aan huis. Ideaal lijkt, maar ondertussen ben ik er stiekem enorm druk mee. Er moet gegeten worden op de opvang en de gastouder wil best met de kinderen eten maar koken laat ze liever aan mij over. Ik heb dus inmiddels een enorme planning met boodschappen, kookmomenten en bakjes in de koelkast.
 

25 mailtjes later

Ook de werkdruk wordt zo nu en dan te hoog. Dan bedenk ik me om 23.25 uur ineens dat ik die les voor morgen nog helemaal niet heb kunnen voorbereiden en zet ik de laptop maar weer aan om vervolgens 25 mailtjes en anderhalf uur later naar bed te gaan. Voor mijn studie geldt hetzelfde. Inlezen in de lesstof voordat ik het college volg, was een heel mooi streven, maar dat heb ik na de eerste lesweek al laten varen. Laat staan de opdrachten die we moeten maken bijhouden. Ik voel me net een echte student die de kantjes ervanaf loopt maar ik krijg het gewoon niet rond. En daar baal ik van.
 

Slapeloze nachten

En dat ik er zo van baal maakt weer dat ik ’s nachts wakker lig. Wakker van het geregel, wakker van de zorgen over werkdingen, wakker van alle opdrachten die ik nog moet maken voor mijn studie en wakker van mijn uitgebluste uiterlijk. Maar als ik uiteindelijk wakker lig van het zoeken naar het nummer van mijn schoonheidsspecialist heb ik in ieder geval dat voorlaatste probleem opgelost en zie ik er binnenkort weer net zo fris uit als een jaar gelede Voor zolang het duurt.