Inmiddels is Kek Mama’s Malu al dik over de helft van haar zwangerschap, maar ze weet nog als de dag van gisteren hoe ze de eerste symptomen bij zichzelf herkende.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik voelde niets. Helemaal niets’
Je kent het wel: zo’n Jomanda-uitspraak als ‘zodra je zwanger bent, vóel je het gewoon, je bent in één klap een ander mens’. Nou, ik zal je uit de brand helpen: ik voelde de eerste dagen helemaal niets. Ik was overtijd, maar had geen euforie-gevoel, geen mooie gloed over m’n gezicht, geen wispelturige emoties, gevoelige borsten of veranderende geur – niets.
De test zei misschien wel ‘2-3’, maar ik geloofde er geen barst van. Ik googelde urenlang naar ‘eerste symptomen zwangerschap’ en het was zelfs zo erg dat ik voor onze eerste afspraak bij de verloskundige om de dag een zwangerschapstest kocht om te kijken of die vorige me niet gewoon voorloog. Dure grap, dat wel.
Lees verder onder de advertentie
‘Die dingen zaten in de weg’
Tot mijn bh na een paar weken wel erg strak ging zitten en m’n borsten op standje knappen stonden. Op mijn buik slapen ging niet meer: die dingen zaten gewoon in de weg.
Mijn reuk veranderde (ik walgde ineens van de favoriete parfum van m’n vriend – zelfs nu verdraag ik die geur nog slecht) en alleen al bij het idee aan ons favoriete restaurant kwam het maagzuur omhoog. Ik rende om het halfuur naar de wc en barstte tijdens een doodnormale autorit in huilen uit. All You Need is Love of een reclame voor kattenvoer kijken? Ook dat ging niet zonder vervolgens de rest van de avond met rood doorlopen ogen voor de tv te zitten.
Lees verder onder de advertentie
‘De vlag kan uit’
Toen wist ik het zeker: de vlag kan uit, want ik ben zo zwanger als wat. En als je dan denkt dat je het ergste hebt gehad? Zeker niet. Want ook ik (nou ja, vooral m’n vriend) was een van de gelukkigen die de eerste maanden moest dealen met enkele pittige zwangerschapssymptomen. En zo ging dat eraantoe.
Lees verder onder de advertentie
Denk je dat je zwanger bent? Dit zijn de eerste symptomen
Overtijd – als je een regelmatige menstruatiecyclus hebt en je bent overtijd, kan dit wijzen op een zwangerschap. Bij een onregelmatige cyclus is dit wat lastiger te bepalen.
Innestelingsbloeding – zes tot twaalf dagen na de conceptie nestelt de eicel zich in de baarmoederwand. Dit kan zorgen voor buikkramp en een roze of bruine innestelingsbloeding.
Afkeer van voedsel en geuren – je reuk wordt vaak beter, waardoor je ineens heel misselijk kunt worden van bepaalde geuren. Dit kun je trouwens al vanaf week één van je zwangerschap gaan merken.
Vermoeidheid – de hormonen gieren door je lijf, de placenta moet gemaakt worden: zelfs in de eerste weken vraagt een zwangerschap al veel van je lijf. Niet zo gek dat je moe kunt zijn.
Gevoelige of gezwollen borsten – verandering in je hormoonhuishouding zorgt voor een betere doorbloeding, met als gevolg gevoelige borsten. Hierdoor zijn de aderen in je borsten vaak ook beter te zien.
Veranderende tepelhoven – het hormoon hCG zorgt ervoor dat je tepels straks steviger zijn voor de baby. Hierdoor neemt het pigment in de tepel meestal toe.
Vaker plassen – ook dit komt door de veranderende hormonale huishouding: er wordt meer bloed door je nieren gepompt waardoor je vaker naar de wc moet.
Emotioneel – zwangerschapshormonen hunnen namelijk je neurotransmitters (chemische boodschappers in je hersenen) beïnvloeden, waardoor je soms de controle over je emoties verliest.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.