Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (9) en Róman (7). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
Hologig kijkt de vader mij aan. “Echt? Jullie hebben het niet thuis? Oh, ik wou dat het ons gelukt was. Elke dag hebben we er ruzie over. Het lijkt wel oorlog.”
Ik knik trots. De vader loopt hoofdschuddend weg. Op naar een volgende discussie met zijn zoontje van acht. Een discussie over het videospel Fortnite.
Dat komt er bij ons dus niet in. Noem het koppig maar ik vind mijn kinderen te jong om op videoschermen met zwaarden en knotsen in de hand hele veldslagen te spelen tegen monsterachtige types. Bovendien hoor ik de ene na de andere ouder klagen over het spel. Kinderen die te kort slapen omdat ze nog één potje moesten afmaken. Koters die niet meer buiten willen spelen. Die hun vriendjes slechts in virtuele vorm zien, als ze tegelijk in een battle zitten. Laatst hoorde ik een moeder ferm beweren dat ze paal en perk had gesteld aan het gamegedrag. Haar zevenjarige mocht nog maar twee uur gamen. Per dag.
Ik schrik me hier de tandjes van. Heus, wij zijn niet van de antibeeldschermbrigade, maar dagelijks een spel spelen voor kinderen van twaalf plus waar je hartstikke verslaafd aan raakt, ik wil dat mijn jongens voorlopig besparen. Soms voel ik me daardoor wel een tikje alleen staan zoals bij Asterix en Obelix waar heel Gallië is bezet door de Romeinen. “Heel Gallië? Nee, een klein dorpje blijft weerstand bieden tegen de Romeinse overheersing.”
Lees ook
‘Zet dat spel eens uit’ >
En ik twijfel ook weleens. Zijn we niet te streng? Want uiteraard moet ik onze kinderen regelmatig uitleggen waarom Fortnite een no-go is. Omdat François en ik dat toch wat sneu vonden, besloten we ze laatst een ander computerspelletje cadeau te doen. Een ding van Spiderman, wat vooral leuk zou zijn voor Róman, die nog midden in zijn superheldenfase zit. De jongens juichten, François en ik keken elkaar tevreden aan. Zo. Dit hadden we mooi gefikst. Toen ging het spel aan. Er klonk een rauwe kreet. Spiderman slingerde zwaardvechtend, kopstotend en rondschietend door een donkere stad. “Schat voor welke leeftijd is dit spel eigenlijk?” We keken op het label. 16+. Daar ga je dan met je goede gedrag. Ik denk dat ik die Spiderman maar eens heel snel een Fortnite-fort in moet meppen. En onze deuren en ramen barricadeer.
Deze column staat in Kek Mama 04-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
