Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (9) en Róman (7). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
Hologig kijkt de vader mij aan. “Echt? Jullie hebben het niet thuis? Oh, ik wou dat het ons gelukt was. Elke dag hebben we er ruzie over. Het lijkt wel oorlog.”
Ik knik trots. De vader loopt hoofdschuddend weg. Op naar een volgende discussie met zijn zoontje van acht. Een discussie over het videospel Fortnite.
Dat komt er bij ons dus niet in. Noem het koppig maar ik vind mijn kinderen te jong om op videoschermen met zwaarden en knotsen in de hand hele veldslagen te spelen tegen monsterachtige types. Bovendien hoor ik de ene na de andere ouder klagen over het spel. Kinderen die te kort slapen omdat ze nog één potje moesten afmaken. Koters die niet meer buiten willen spelen. Die hun vriendjes slechts in virtuele vorm zien, als ze tegelijk in een battle zitten. Laatst hoorde ik een moeder ferm beweren dat ze paal en perk had gesteld aan het gamegedrag. Haar zevenjarige mocht nog maar twee uur gamen. Per dag.
Ik schrik me hier de tandjes van. Heus, wij zijn niet van de antibeeldschermbrigade, maar dagelijks een spel spelen voor kinderen van twaalf plus waar je hartstikke verslaafd aan raakt, ik wil dat mijn jongens voorlopig besparen. Soms voel ik me daardoor wel een tikje alleen staan zoals bij Asterix en Obelix waar heel Gallië is bezet door de Romeinen. “Heel Gallië? Nee, een klein dorpje blijft weerstand bieden tegen de Romeinse overheersing.”
Lees ook
‘Zet dat spel eens uit’ >
En ik twijfel ook weleens. Zijn we niet te streng? Want uiteraard moet ik onze kinderen regelmatig uitleggen waarom Fortnite een no-go is. Omdat François en ik dat toch wat sneu vonden, besloten we ze laatst een ander computerspelletje cadeau te doen. Een ding van Spiderman, wat vooral leuk zou zijn voor Róman, die nog midden in zijn superheldenfase zit. De jongens juichten, François en ik keken elkaar tevreden aan. Zo. Dit hadden we mooi gefikst. Toen ging het spel aan. Er klonk een rauwe kreet. Spiderman slingerde zwaardvechtend, kopstotend en rondschietend door een donkere stad. “Schat voor welke leeftijd is dit spel eigenlijk?” We keken op het label. 16+. Daar ga je dan met je goede gedrag. Ik denk dat ik die Spiderman maar eens heel snel een Fortnite-fort in moet meppen. En onze deuren en ramen barricadeer.
Deze column staat in Kek Mama 04-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Ongepaste betaalverzoekjes krijgen, het is niemand meer vreemd. Of het nou om hele hoge bedragen gaat of om kleine, sommige mensen gaan een grens over met hun Tikkies. Zo ook de organisator van een babyshower, waar Celine voor was uitgenodigd.
