Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (8) en Róman (6). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
Winter, jaren negentig. In Amsterdam zat een meisje voor het raam. Een tiener nog. Ze observeerde de schaatsers op de gracht. Stelletjes draaiden stilletjes rondjes. Een man sloeg zijn armen om de schouders van een vrouw en trok haar dicht tegen zich aan. Kinderen op hockeyschaatsjes hakketakten over het bevroren water. En het meisje keek. Ze staarde naar een huis aan de andere kant van de brug. Er waren net nieuwe mensen komen wonen. Op de gevel hadden ze een gedicht laten schilderen van Emily Dickinson:
To make a prairie
It takes a clover and one bee
One clover and a bee
And revery.
The revery alone will do,
If bees are few.
Het meisje begreep niet precies wat er stond, maar ze vermoedde min of meer wat de betekenis van de woorden was. Iets over dromen. En je fantasie gebruiken. En dat uit niets altijd iets kon ontstaan.
Het meisje kon goed dromen. Meestal over jongens. Over een man later. En kinderen misschien. Ze fantaseerde het elke dag, al kon ze zich niet voorstellen dat ze ooit zelf in een huis zou wonen met een lieve man die haar omhelsde en kinderen die hakketakten om haar heen. Ze was te stom. Te dik. Te verlegen ook. Daarom zat ze nu alleen. Terwijl de wereld schaatste.
Lees ook
Column Roos: ‘Wanneer is mijn kind zo reusachtig geworden?’ >
Dertig jaar later. Het is koud en een vrouw op een moederfiets ploegt tegen de wind. Ze is haar handschoenen vergeten, zoals zo vaak. In de warboel van gymschoenen, schooltassen, haar telefoon, sleutels en broodtrommels schieten warm makende accessoires er weleens bij in. Ze moppert. Haar vingers schrijnen. Ze stopt om ze even te warmen in haar zakken. Dan kijkt ze op. En ziet ze het grijze huis waar ze zo vaak naar heeft gestaard. Het staat in de steigers. Met dikke verfstreken is er al over de pui geklodderd.
En toch. Als je heel goed kijkt, kun je nog wat letters ontwaren. Onmiddellijk vergeet ze haar koude handen en gemopper. Ze glimlacht omdat ze weet dat precies datgene is gebeurd wat ze als meisje voor onmogelijk had gehouden. Een huis. Een lieve man die haar omhelst. En kinderen met hockeyschaatsen.
De vrouw stapt weer op de fiets. Onderweg mompelt ze de zinnen die ze al zo lang uit haar hoofd kent: The revery alone will do, If bees are few.
Deze column staat in het Kek Mama Winterboek 2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.
