Kek Mama-columnist Roos Schlikker schrijft elke maand bloedeerlijk en supergrappig over wat ze meemaakt. Deze maand: schaamteloze intimiteit.
Toen François en ik elkaar net kenden, wees hij eens naar zijn rug. “Daar zit een puistje. Kun je het even weghalen?” Mijn verliefde blik werd onmiddellijk vervangen door nuffige walging. Ik? Zijn puisten? Uitknijpen? Echt niet. François vond het vreemd. Zijn vorige vriendin schiep er genoegen in zijn lichaam te inspecteren op mee-eters, onwelvoeglijke haartjes of andere onregelmatigheden. Ze genoot ervan ze uit te knijpen, weg te snijden, foetsie te masseren of wat ze er ook mee deed. Alles wat ik in elk geval weigerde. Want ik heb het er niet op: volwassenen die alles met elkaar delen.
Velen zien het als de hoogste vorm van intimiteit, maar ik vind dat je bepaalde dingen voor jezelf moet houden. Met een man wiens puisten ik uitknijp of die ik op het toilet heb zien diareren, wil ik niet foezelefozelen. Er is een grens aan lichamelijke intimiteit, heb ik altijd gedacht. Tot ik kinderen kreeg. Hen wil ik de hele dag bepotelen. Ja, ik geef het toe, ik ben een totale smeerlap geworden. Ik ben zo’n moeder die met haar spuugvinger het gezicht van haar kind poetst. Ik zit nergens mee. Ik inspecteer de jongens op hoofdluis zonder te walgen, bebloede korstpleisters verwijder ik gedachteloos en toen Róman als tweejarige me consequent zoende met zijn kwijlmond open, vond ik dat heerlijk. Ik die als kinderloze al terugschrok van een mee-etertje zou haar kinderen als ware moederaap het liefst met huid en haar opvreten. Het is een gekke ontwikkeling, maar ik vind het een prachtig cadeau van het moederschap: de schaamteloze intimiteit die we met anderen zelden kunnen delen.
Vandaar ook dat ik woest werd toen de Engelse psychologe Charlotte Reznick laatst rondtoeterde dat je als ouder je kind niet op de mond moet zoenen, want daar zouden ze seksueel van in de war raken. Hou nou toch op. Wees blij dat die monden er zijn, dat je kind je dichtbij laat komen, dat je nog even één bent, want er komt vanzelf een moment dat ze zich van je losscheuren als een pleister van een wond. Vanmorgen bracht ik Miró naar school. Hij had pindakaas op zijn wang. Gedachteloos bevochtigde ik mijn vinger, tot hij uitriep: “Mam! Niet met je spuug! Ieuw!” Het is zover. De moederaap is terug haar hok in gestuurd. Ik moet me toch maar eens op de rug van François storten.
Roos Schlikker (41) is journalist, schrijver, columnist en theatermaker, zowel letterlijk als figuurlijk. Samen met haar man François heeft ze twee zonen: Miró (6) en Róman (4). Mail Roos op roos@kekmama.nl.
Moederschap is prachtig, maar eerlijk? Ook doodvermoeiend. Slapeloze nachten, vroege ochtenden en een eindeloze to-do-lijst – geen wonder dat sommige moeders standaard gapend rondlopen. Maar wist je dat jouw sterrenbeeld invloed kan hebben op hoeveel slaap je eigenlijk nodig hebt?
In de wereld van opvoedstijlen duikt steeds vaker de term ‘panda parenting’ op. Deze benadering, geïnspireerd door het gedrag van panda’s in de natuur, is een combinatie van ouderlijke steun en het bevorderen van de zelfstandigheid van kinderen.
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (9) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Actrice Jelka van Houten trouwde onlangs met haar grote liefde, cabaretier, Henry van Loon. Samen vormen ze een samengesteld gezin met drie kinderen. Ze vertelt open over de tropenjaren in een interview met VROUW Glossy.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
De tijd voor de grote voorjaarsschoonmaak is weer aangebroken! Nu de dagen langer worden en de zon zich vaker laat zien, is er geen beter moment om je huis een grondige opfrisbeurt te geven. Maar waar haal je alles wat je nodig hebt om je huis van top tot teen schoon te maken? Nu Blokker […]
